Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Οι Ελληνες νεοναζί προ των πυλών; Του Γιωργου Kαλαντζη* Το σημερινό ελληνικό κράτος είναι το αποτέλεσμα ενός εθνικού διχασμού, ενός πεντάχρονου εμφύλιου πολέμου και μιας μακράς περιόδου διαφύλαξης της νίκης των «εθνικοφρόνων δυνάμεων» που κορυφώθηκε με τη χούντα. Η συμφωνία μετάβασης στη δημοκρατία προέβλεπε ότι το έγκλημα του πραξικοπήματος ήταν «στιγμιαίο». Η εξουσία παραδόθηκε, αλλά ο σκληρός πυρήνας του κράτους (στρατός, Σώματα Ασφαλείας, δικαστικό και διπλωματικό σώμα) δεν εκκαθαρίστηκε ποτέ. Η άνευ όρων πίστη του στη δημοκρατία, όπως έδειξαν δεκάδες παραδείγματα από την περίφημη «ψαλμωδία» υπέρ της χούντας από επίλεκτους ευέλπιδες μέχρι την ψήφο των Σωμάτων Ασφαλείας στις πρόσφατες εκλογές, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Δυστυχώς και η a priori πίστη του λαού στη δημοκρατία δεν είναι και δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η κυρίαρχη δύναμη στην ελληνική κοινωνία είναι ο «μικρός κοσμάκης» – όπως πρώτος τον αποκάλεσε ο Ιωάννης Μεταξάς. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να τον μετατρέψουν σε μεσαία αστική τάξη, αλλά απέτυχαν γιατί βασίστηκαν στην επέκταση, με δανεικά, του κράτους και όχι στην ανάπτυξη γεωργίας και βιομηχανίας. Οι μαζικοί διορισμοί στο Δημόσιο και η διαρκής αύξηση των εισοδημάτων (και μέσω της φοροδιαφυγής) εξασφάλισαν την πίστη των μικροαστών στη δημοκρατία. Πόσο πιστοί θα παραμείνουν τώρα που η δημοκρατία παίρνει πίσω όσα έδωσε και, αντί να προσλαμβάνει, απολύει; Πόσοι αμφιβάλλουν ότι αυτός ο «μικρός κοσμάκης» δεν θα δίσταζε να χαρίσει λαμπρές νίκες σ’ εκείνον που θα τον έπειθε ότι, θυσιάζοντας τη δημοκρατία, θα επέστρεφε στην εποχή των μαζικών διορισμών και του εύκολου πλουτισμού; Η Χρυσή Αυγή εργάζεται με ζήλο προς αυτή την κατεύθυνση. Μετατρέπει τη δραχμή σε σύμβολο εθνικής κυριαρχίας και προϋπόθεση ανασυγκρότησης της εθνικής κοινότητας γύρω από την «καθαρότητα του αίματος». Η δραχμή της Χρυσής Αυγής δεν έχει πάνω την Μπουμπουλίνα αλλά μια καρικατούρα της σβάστικας. Αν η τρικομματική κυβέρνηση αποτύχει να διατηρήσει τη χώρα στο ευρώ, τότε η επόμενη κυβέρνηση θα έχει πρωθυπουργό έναν λοχαγό. Σε περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει την ομαλή τροφοδοσία των 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων του λεκανοπεδίου. Μόνο τα τανκς θα μπορέσουν να επιβάλουν την τάξη μετά το πρώτο κύμα εξέγερσης, λεηλασιών και μαζικής φυγής στην περιφέρεια. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αντιπολιτευτεί τόσο τη σημερινή κυβέρνηση ώστε να μην επισπεύσει την πτώση της πριν «κάνει τη δουλειά». Θα μπορέσει, όμως, να αρνηθεί τον εαυτό του και να συγκρατήσει το «θηρίο» των «Αγανακτισμένων» και της ανομίας τύπου Κερατέας–Υπατίας που εξέθρεψε, χωρίς να τους κερδίσει η Χρυσή Αυγή; Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται αντιμέτωπος με ανεπίλυτα στρατηγικά αδιέξοδα, επειδή έχασε στις 7 Μαΐου την ιστορική ευκαιρία να κυβερνήσει, όταν επέλεξε τη στρατηγική της «αξιωματικής αντιπολίτευσης» και όχι της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Η μεγάλη Κεντροδεξιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η μεγάλη Κεντροαριστερά του Ανδρέα Παπανδρέου αποσυντίθενται. Η πρώτη πληρώνει τις συνέπειες του «αντιμνημονιακού» της αγώνα, η δεύτερη διαλύθηκε εξαιτίας της «μνημονιακής» της πολιτικής, ενώ η Ακροδεξιά διευρύνει σταθερά τις δυνάμεις της. Η εντεινόμενη κρίση δεν στρέφει τον «μικρό κοσμάκη» προς τα αριστερά αλλά προς την άκρα δεξιά. Μετά την κατάρρευση της οικονομικής μας ευμάρειας, τώρα πλέον απειλείται το δημοκρατικό σύστημα αξιών, ο ίδιος ο πολιτισμός μας, καθώς το πολιτικό σύστημα καταρρέει μέσα στη χλεύη των Ελλήνων ναζί. Ο φασισμός του Μεσοπολέμου ξεκίνησε στον Νότο. Η Ελλάδα σήμερα είναι το εργαστήρι της Ιστορίας, εδώ όπου θα απαντηθεί το ερώτημα εάν η Ευρώπη θα προχωρήσει προς την ομοσπονδιοποίησή της ή θα πισωγυρίσει στην εποχή των καταστροφικών εθνικισμών. Δύο ακόμη ερωτήματα είναι κρίσιμα. Θα μπορέσει η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά της χώρας μας, δηλαδή ο ευρύτερος χώρος που κινείται εντός και γύρω από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, να ενωθεί για να αναγεννηθεί, ώστε να σταθεροποιηθεί το πολιτικό σύστημα και να επιβιώσει η δημοκρατία μας; Θα μπορέσει αυτή η Κεντροαριστερά να δομήσει μια νέα εθνική ταυτότητα απέναντι στον εθνικιστικό αντιχριστιανισμό των ναζί; Οι σωστές απαντήσεις δεν θα δοθούν ποτέ αν δεν θυμηθούμε τον Καζαντζάκη: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω». * Ο κ. Γιώργος Καλαντζής είναι γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 21-9-2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου