ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΚΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Τα κοκταίηλ «μολότοφ» τα οποία πέταξαν στην τράπεζα «Μαρφίν» οι κουκουλοφόροι, και ο τραγικός θάνατος τριών υπαλλήλων της τράπεζας, εργαζομένων για τα συμφέροντα, που δήθεν κόπτονται οι στενόμυαλοι ταραξίες, πού δεν είναι άλλο, παρά εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, αμαύρωσαν το πάνδημο ειρηνικό συλλαλητήριο, για την ακύρωση των μέτρων λιτότητας και επίθεσης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
Όλα τα κόμματα της βουλής και το συνδικαλιστικό κίνημα καταδίκασε τέτοιες προβοκατόρικες ενέργειες οι οποίες μόνο ζημία προκαλούν στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που προσπαθεί να αφανίσει η πολιτική και οικονομική τάξη. Παρακάτω δημοσιεύουμε το βαθιά ανθρωπιστικό ποίημα με τον τίτλο «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί»{no man is an island”} του Βρετανού αναγεννησιακού συγγραφέα Τζον Νταν 1572-1631 όπου από τους στίχους του εμπνεύστηκε τον τίτλο του βιβλίου του¨ «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» που αναφέρετε στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, ο γνωστός συγγραφέας Έρνεστ Χεμινγουέη. «Kανένας άνθρωπος δεν είναι νησί ακέραιος μοναχός του. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της Ηπείρου, ένα μέρος της στεριάς. Αν η θάλασσα ξεπλύνει ένα σβώλο χώμα η Ευρώπη γίνεται μικρότερη, όπως κι όταν ξεπλύνει ένα ακρωτήρι ή ένα πύργο των φίλων σου ή δικό σου. Κάθε ανθρώπου θάνατος λιγοστεύει εμένα τον ίδιο, γιατί είμαι δεμένος αξεδιάλυτα με ολάκερη την ανθρωπότητα. Και έτσι ποτέ σου μη στέλνεις να ρωτήσεις για ποιόν κτυπάει η καμπάνα . Κτυπάει για σένα».