ΑΧ, ΡΕ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΒΙΑΣΤΗΚΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Έχεις χρέος να μισείς αν το μίσος σου για το δίκιο του ανθρώπου δουλεύει, να μισείς όποιον πάει στο χωράφι σου και τον τίμιο ιδρώτα σου κλέβει.».ΛΕΩΝ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ
Μπορεί να προσερχόμαστε ως λαός κάθε τέσσερα χρόνια στις κάλπες για να προσδίδουμε δημοκρατική νομιμότητα στο πολίτευμα αλλά μόνο για δημοκρατία δεν πρόκειται. Μήπως διεξάγεται δημοκρατικός διάλογος και συναποφασίζουν λαός και πολιτική ηγεσία ; Μήπως μας ερωτούν ποιός επιθυμεί να πάρει τον λόγο «τοις αγορεύει βούλεται»; στην εκκλησία του δήμου όπως στην αρχαία αγορά; Σε τελική ανάλυση ο λαός είναι «και κλαμένος και δαρμένος» και αδικημένος και άγρια εκμεταλλευόμενος από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Η σύγχρονη έμμεση κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικοευρωπαϊκού τύπου, δεν πήρε τις αρετές της και την αμεσότητα της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας αλλά μόνο την διαφθορά της. Γιατί διαφθορά και κλοπή δημοσίου χρήματος, υπήρχε από τότε που υπήρξαν οργανωμένες κοινωνίες. Και θα υπάρχει όσο υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι. Απλά πρέπει να υπάρχει διαφάνεια στην διαχείριση των κοινών ,να υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία για όλους τους πολίτες, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, και να τιμωρούνται παραδειγματικά οι διεφθαρμένοι παράγοντες του δημόσιου βίου. Στην χώρα μας τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν μετά το 1974 αλληλεπικαλύπτονται , κάνει πλάτες όπως λέει ο λαός το ένα κόμμα στο άλλο, σύμφωνα με την λαϊκή παροιμία.» Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Σε ποιά ευνομούμενη κοινωνία κλείνει νύκτα η βουλή, για να παραγραφούν τα αδικήματα των βουλευτών όπως έγινε πέρυσι το Μάϊο επί Ν.Δ; Σε ποία πολιτεία οι βουλευτές δικάζουν άλλους βουλευτές; Διάβασα σήμερα στον τύπο ότι πέντε Κινέζοι εκτελέστηκαν για διαφθορά. Επειδή εμείς είμαστε δημοκρατική και ουμανιστική χώρα γιατί κανείς τουλάχιστον διεφθαρμένος δεν πάει φυλακή; Ακόμη και ένας έντιμος ομότιμος καθηγητής της νομικής και γραμματέας της βουλής για ένα διάστημα στην δεκαετία του 80 επί ΠΑΣΟΚ, νοσταλγεί τον …Κουφοντίνα. Είναι μεγάλη η αγανάκτηση ορισμένων διανοουμένων, τουλάχιστον όσων δεν σιτίζονται με παχυλές αμοιβές από το δημόσιο ταμείο και έχουν δημόσιο λόγο. Ακολουθεί απόσπασμα άρθρου του καθηγητή Κώστα Μπέη από την «Ελευθεροτυπία» της 19-5-2010.






« Μόνον ως παρωδία δημοκρατικού πολιτεύματος μπορεί να εκληφθεί εκείνο το μόρφωμα, στο πλαίσιο του οποίου η Αντιπολίτευση διακηρύσσει ότι θα μεταμορφώσει την Ελλάδα σε Δανία του Νότου, καθώς και ότι προς τούτο «τα λεφτά υπάρχουν», κι ύστερ' από ελάχιστους μήνες καλεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να επιβάλει τους εξοντωτικούς περιορισμούς που ήδη πλήττουν αποκλειστικώς τους μισθωτούς και συνταξιούχους, και μάλιστα, όχι για χάρη κάποιων αναγκαίων μεγάλων δημόσιων έργων, αλλά προκειμένου να διασφαλιστεί η πληρωμή των δανειστών της χώρας για τις ήδη ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις, των οποίων το προϊόν «Κύριος οίδε» ποιοι και πώς λαφυραγώγησαν...
Το μόνο παρήγορο, μέσα σ' αυτόν τον φριχτό καταποντισμό της πατρίδας μας, είναι ότι άρχισαν να υψώνονται φωνές για την ανάγκη να ενταφιαστεί το ψευδεπίγραφο μόρφωμα της ματαχουντικής ελληνικής δημοκρατίας και, δίχως καθυστέρηση, να εκλεγεί και να συνέλθει Συντακτική Συνέλευση, με συγκεκριμένες αποστολές:
* Να καταργήσει την πολιτική ως κερδοφόρο επάγγελμα και ως κληρονομητό οικογενειακό αγαθό αφορολόγητο κρυφού πλούτου.
* Να διασφαλίσει τη δέσμευση κάθε νέας κυβέρνησης, που θ' αναδύεται από τις εκάστοτε βουλευτικές εκλογές, ότι δεν θα νομοθετεί έξω από τις προεκλογικές αυτοδεσμεύσεις της.
* Να περιορίσει την πολυτελή σύνθεση της Βουλής σε εκατό βουλευτές, με μόνον ένα έμμισθο συνεργάτη καθενός των, και με την ανεξαίρετη υπαγωγή των υπαλλήλων της Βουλής στην αρμοδιότητα του υπουργείου Οικονομικών κατά τους κοινούς νόμους των δημόσιων υπαλλήλων.
* Να διασφαλίσει την πλατιά δημοσιότητα στο Διαδίκτυο όλων των κρατικών δαπανών και τον δραστικό έλεγχο της αξιοπιστίας των.
* Να καθιερώσει τον ανοιχτό στο Διαδίκτυο δημόσιο έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης κάθε δημόσιου λειτουργού και υπαλλήλου, περιλαμβανομένων και των τραπεζικών καταθέσεων των ίδιων και των στενών συγγενών και συνεργατών τους.
* Να καθιερώσει την άμεση θέση σε διαθεσιμότητα κάθε κατονομαζόμενου δημόσιου λειτουργού, πολιτικού υπαλλήλου, στρατιωτικού και αστυνομικού, για τον οποίο προέκυψαν υπόνοιες δωροληψίας, με παράλληλη συντηρητική κατάσχεση της οικογενειακής περιουσίας του.
Θα αναρωτηθεί ίσως ο καλοπροαίρετος αναγνώστης πώς θα πειθαναγκαστούν τα κόμματα εξουσίας, με τα αναιδή στον αντίλογο στελέχη, να στέρξουν σε μια τέτοια θεσμική αυτοκτονία τους. Η απάντηση περιάγει μεν σε αμηχανία, όμως δεν είναι αξεπέραστη. Και τούτο, για τους ακόλουθους δύο λόγους:
- Πρώτον, γιατί είναι πια καιρός ο κατά τα άλλα σεβαστός κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ν' ανταποκριθεί στο επαναλαμβανόμενο επιτακτικό αίτημα να προχωρήσει στη συγκρότηση ομάδας ανεπίληπτων προσωπικοτήτων (όπως του Β. Μαρκεζίνη, του Ν. Αλιβιζάτου, του Κ. Χρυσόγονου, κ.ά.) για τη σύνταξη σχεδίου νέου Συντάγματος, που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες για τη λειτουργία ενός έντιμου, δημοκρατικού και λειτουργικά αξιόπιστου κράτους. Και
- δεύτερον, γιατί, διαφορετικά, είναι φανερό ότι ανοίγει ο δρόμος για ανώμαλες και τραγικές εξελίξεις. Καταστάσεις, τις οποίες άλλοτε με φρίκη θ' ακούγαμε, ήδη όμως πολλοί και σοβαροί συμπολίτες μας τις βλέπουν ως τη μοναδική διέξοδο: τη φονική αυτοδικία!
Δεν πρόκειται να κατονομάσω φίλτατο και καταξιωμένο συνταξιούχο ανώτατο δικαστικό λειτουργό, όμως δεν είναι δικό μου ρητορικό σχήμα η διαβεβαίωση ότι, με ανάμεικτα συναισθήματα ανακούφισης και τρόμου, τον άκουσα να βγάζει τον καημό της καρδιά του: «Αχ, ρε Κουφοντίνα! Βιάστηκες να παραδοθείς...». Και πολύ φοβάμαι ότι, αν δεν ανατραπεί συντομότατα το σάπιο καθεστώς, ο τραγικός καημός για έναν νέο Κουφοντίνα θα υψωθεί ως γενική κραυγή αγωνίας για το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας».