Το πολύ σημαντικό, που θα ακολουθήσει, είναι η μετάβαση και πάλι από το ορατό στο αόρατο, η ανακάλυψη τού γενετικού κυτταρου. Στο εσωτερικό τού γενετικού κυττάρου θα βρούμε τον πυρήνα. Μέσα στον πυρήνα θα βρούμε τα χρωμοσώματα. Μέσα στα χρωμοσώματα θα βρούμε τα γονίδια. Μέσα στα γονίδια θα βρούμε το DNA. Μέσα στο DNA θα βρούμε τις τέσσερις θεμελιώδεις βάσεις. Αλλά ξαφνικά λέμε, ότι βρήκαμε τα θεμέλια τής κληρονομικότητας. Από εκεί και πέρα έχουμε μονάδες, που μπορούμε να μετρήσουμε σαν τα χαρακτηριστικά των μπιζελιών τού Μέντελ.

Όλα συμμετέχουν στο μεγάλο παιχνίδι τής αναπαραγωγής, αφού πρόκειται για ένα μεγάλο παιχνίδι τού έρωτα και τής τύχης. Κάτι βασικό στην όλη ιστορία, που κάνει πολύ σημαντινό τον Μέντελ είναι, ότι στους υπολογισμούς του «ανακάτεψε την τράπουλα». Υπάρχουν, έλεγε, κίτρινα, πράσινα κ.λπ. και θα τα συνδυάσουμε. Όμως, τι συνδυάζεται; Όσο προχωρούμε πιο μέσα στις ρώσικες «μπάμπουσκες» τόσο και βρίσκουμε στοιχεία, που μπορούμε να ανακατέψουμε. Συνεπώς, η τυχαία ανάμιξη αυτών των βάσεων ή χαρακτήρων γίνεται στην ουσία ο πιο βαθύς μηχανισμός τής γέννησης, τής αναπαραγωγής και τής κληρονομικότητας.