ΑΦΗΓΗΜΑ

ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Το 1958 ήμουν δέκα ετών. Ο πατέρας μου μετέφερε ως μετανάστης την πολυμελή οικογένεια του από τα Σφακιά και κατοικήσαμε στην πόλη των Χανίων από το 1955.Ο πατέρας υπήρξε παλαιός βενιζελικός, και αργότερα άλλαξε πολιτικές πεποιθήσεις και μετεστράφη σε αριστερό.Είχε και "φάκελο κοινωνικών φρονημάτων" στην πάντα παρούσα αστυνομία.Καλήν της ώρα όπου κι αν βρίσκεται για να μας "προστατεύει." Το 1958 διενεργήθηκαν εθνικές εκλογές.Ακόμη μου έρχονται στο νου ο πατέρας μου και ο μεγάλος μου αδελφός να έχουν σχεδόν ακουμπήσει τον αυτί τους στο ξύλινο ραδιόφωνο με τις μπαταρίες για να ακούσουν τα αναλυτικά αποτελέσματα των εκλογών.Τότε η αριστερά με το κόμμα της, την Ε.Δ.Α παρά την ήττα τις διώξεις, τα φακελώματα των αριστερών, τις φυλακές και εξορίες, είχε κερδίσει το 24,8% των ψήφων του Ελληνικού λαού.Χαράς ευαγγέλια.

Στο σπίτι μας  πάντα έμπαινε εφημερίδα. Ο αδελφός μου αγόραζε "ΤΑ ΝΕΑ" του συγκροτήματος "Λαμπράκη" διότι σκιαζόταν τους ασφαλίτες που παρακολουθούσαν όσους αγόραζαν την "ΑΥΓΗ".

Από παιδί του δημοτικού διάβαζα εφημερίδα και πολιτικοποιήθηκα ενωρίς.Οι γονείς μου κοκορευόταν στο σπίτι ότι¨ "το κοπέλι διαβάζει και εφημερίδα." Δεν είχα βέβαια ούτε την ωριμότητα, το επίπεδο, ούτε την γνώση να καταλάβω και να κατανοήσω τα πολιτικά  γεγονότα που ερχόταν σαν έτοιμη τροφή σ`εμένα.Λάτρευα τον χρονογράφο της εφημερίδας Δημήτρη Ψαθά όπου ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους και εύστοχους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του. Με επιτυχίες όπως τα έργα ¨  "ζητείται ψεύτης" "ξύπνα Βασίλη" την θρυλική "Μαντάμ Σουσού" την "χαρτοπαίχτρα" κ.α

Ο κωμωδιογράφος Δημήτρης Ψαθάς όταν έφυγε ξαφνικά από τον μάταιο τούτο κόσμο, άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην καθημερινή χρονογραφία και στα Ελληνικά γράμματα.