ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ... ΠΑΙΔΙΟΥ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Γεννήθηκα στα Σφακιά τρία χρόνια μετά την κατοχή.Η μαμά μου με κοιλοπονούσε ασταμάτητα, και ύστερα μην αντέχοντας τους πόνους με γέννησε κάτω από μια ελιά μια Κυριακή το 1948.Ευχαριστήθηκε πολύ η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου που έγινα αγόρι γιατί είχα άλλες τέσσερις αδελφές και ένα πολύ μεγαλύτερο αδελφό. Τις κοπελιές η μαμά μου δεν τις αγαπούσε και εμένα συνέχεια με χάϊδευε. Η μαμά μου ήθελε να με βαφτίσει Κυριάκο γιατί γεννήθηκα Κυριακή μα ο μπαμπάς μου είχε αντιρρήσεις γιατί είχε πεθάνει ένας αδελφός του μόνο 27 χρονών, που είχε φύγει από το σπίτι τους,και ζούσε σε πόλη της Βόρειας Ελλάδας.Νομίζω στην Θεσσαλονίκη.
Του πέθανε λένε, από πνευμονία εικοσιεφτά χρονών και τον τον έκλαψε πολύ.Τον έλεγαν Μανούσο και μου έδωσε το όνομα του.Στα Σφακιά τα περισσότερα αγόρια τα βαφτίζουν Μανούσος.Το 1955 που μετακομίσαμε στην πόλη των Χανίων σ`ένα μικρό φτωχικό σπιτάκι τα άλλα παιδιά της γειτονιάς με κορόϊδευαν γιατί τους φαινόταν παράξενο το όνομα μου κι εγώ έκλαιγα. Τώρα κουράστηκα να γράφω και πάω να παίξω ξυπόλητος με τους φίλους μου .Γεια σας.