ΕΦΗΣΥΧΑΣΑΜΕ

Αγοράσαμε και αυτοκίνητα.
Δύο και τρία στο γκαράζ.
Αποκτήσαμε και εξοχικό. 
Και τα παιδιά στο κολυμβητήριο.
Ύστερα στο φροντιστήριο,
στο χορό, στο καράτε ,
στις ξένες γλώσσες, στο πιάνο.
Μεγαλεία εμείς οι απόγονοι
των αρματωλών και των κλεφτών.
Των κλεφτοκοτάδων και
των εκδοροσφαγέων.
Ας είναι καλά τα δάνεια και ας
χάνεται η παραγωγή μας.
Τίποτα όμως δεν μας ικανοποιούσε
και φτύναμε στο δρόμο.

Τις ροχάλες μας, και πετούσαμε
τ`αποτσίγαρα στα πεζοδρόμια.
Τις σακούλες με τα σκουπίδια
της ξεχνούσαμε έξω από τους κάδους.
Στις θάλασσες πετούσαμε μύρια
σκουπίδια, και στις ακτές αποκαϊδια.
Υλική καλή ζωή.Χωρίς έννοιες υπαρξιακές
και μεταφυσικές.

Οι καλές τέχνες, το θέατρο, η πεζογραφία,
δεν συμβάδιζαν με
το επίπεδο του πολιτισμού μας.
Διότι απουσίαζε εντελώς
από το σύνηθες διαιτολόγιο μας στις
ψαροταβέρνες που μύριζαν θάλασσα
και τις
χασαποταβέρνες με την τσίκνα του
Σαββατοκύριακου.

Ξαφνικά μια κεραμίδα μας
ήρθε στο κεφάλι κι εμείς
δεν καταλάβαμε τίποτα.
Γιατί
"περί άλλων τυρβάζαμε."
Όταν όμως μας γέμισαν ενοχές ότι¨ "μαζί
τα φάγαμε."
Από τύψεις είπαμε¨ "τέρμα οι ταβέρνες
του σαββατοκύριακου."
Και με κατσούφικο ύφος
αρχίσαμε την υποχρεωτική δίαιτα.
Τι είχαμε; Τι χάσαμε.
Αέρας ήταν που ξεφούσκωσε
και τον κόσμο κούφανε.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ