ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ "ΠΟΤΑΜΙ"
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Όπως γράφηκε στα μέσα ενημέρωσης οι εκλογές για την ανάδειξη των οργάνων του "Ποταμιού" διεξήχθησαν στο Λαύριο.Η ανάδειξη του προέδρου Σταύρου Θεοδωράκη έγινε "δια βοής." Επαναλαμβάνεται δηλαδή το λάθος του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Γ.Παπανδρέου,στο διαδικαστικό αλλά ουσιαστικό θέμα της εκλογής του προέδρου -έστω και αν θέλησαν να αλλάξουν όλους τους τίτλους των κεντρικών οργάνων και του προέδρου, και να ονομάζεται ο πρόεδρος "επί κεφαλής", η κεντρική επιτροπή "εθελοντές" κ.λ.π. Αυτές οι αλλαγές ονομάτων, αν και θέλουν να προσδώσουν σημειολογικά κάτι νέο, η εκλογή δια βοής του προέδρου,έρχεται από το κακό παρελθόν του αυταρχισμού και του αρχηγισμού, και δεν αλλάζουν την ουσία.Θα διοικηθεί σαν την διοίκηση του Ανδρέα, που τυπικά τηρούνταν οι διαδικασίες, αλλά υπήρχε επί της ουσίας ενός ανδρός αρχή; Τότε ή στραβός είναι ο γιαλός, η στραβά άρχισε να αρμενίζει "το ποτάμι."Ο εξαντλητικός εσωτερικός διάλογος και η τήρηση των δημοκρατικών κανόνων δείχνει ότι τα κόμματα μιμούνται στα θετικά τουλάχιστον τα πολύπειρα δημοκρατικά κόμματα της δυτικής Ευρώπης.Για τις θέσεις του "ποταμιού" θα επανέλθουμε εν καιρώ κι όταν διατυπωθούν ολοκληρωμένα και εκτενέστερα.

ΡΕΟΥΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ

Ρέουν οι λέξεις μου σαν το νερό.
Και καίνε σαν το κάρβουνο.
Δεν υπάρχω για να χαϊδεύω 
αυτιά και συνειδήσεις.
Είμαι εδώ, για να βγάζω τα άπλυτα.
Των πάσης φύσεως εξουσιών.
Στον αφρό της δημοσιότητας.
Όταν δημαγωγούν.
Κι όταν εις βάρος του συνόλου
διαφθείρονται.

Να λέω τις αλήθειες μου.
Πιστός.
Κι εγώ, σαν τον μεγάλο δάσκαλο.
Στο¨ "εν οίδα ότι ουδέν οίδα."

Ανυπόδητος και πένης.
Στην αγορά μπροστά στον κόσμο.
Με την Σωκρατική
ειρωνεία στα χείλη.

Είμαι ένα κάρβουνο αναμμένο.
Που δίνει ελευθέρως την σπίθα του
στα πλήθη.
Μαζί να οικοδομήσουμε μέσω
του διαλόγου.
Τον φωτεινό νέο κόσμο μας.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΗΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΣ

Δεν είσαι ο μοναδικός στον κόσμο.
Κι αυτό πρέπει να μην το λησμονείς.
Πως είσαι γέννημα συνθηκών 
κοινωνίας, και εποχής 
Όταν πονάς κι όταν δακρύζεις.
Δεν είσαι μόνος.
Οι ψυχές πολλών ανθρώπων.

Από μακριά σου κάνουν συντροφιά.
Κι όταν βλέπεις την εικόνα
στην τηλεόραση
να καλούν ¨ "παστίλιες για τον πόνο
του άλλου."

Να είσαι και εσύ παρόν εκεί.
Μην λείπεις ποτέ από το κάλεσμα
της εποχή σου.
Γιατί λειψός θα μείνεις.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΓΙΑ`ΜΕΝΑ ΓΡΑΦΩ

Γράφω για μένα. 
"Για να γλυκάνω
το χρόνο που περνά."
{Αυτό το έκλεψα από 
τον Μπόρχες.}
Μα θ`αταν εγωιστικό να μην
σας πω. 

Πως τις σκέψεις μου.
Θέλω να μοιράζομαι.
Τους προβληματισμούς
και τους καημούς μου.
Για να έχω συντροφιά
στους οραματισμούς μου.
Και η μοναχικότητα
Να μην εξελιχθεί σε
αφόρητη μοναξιά.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΞΥΠΟΛΥΤΟΙ
Του 60 τα ξυπόλυτα παιδιά
πολιτικοποιηθήκαμε.
Τρέχαμε στους δρόμους.

"Παίζαμε" με την εξουσία
το παιγνίδι
"κλέφτες και αστυνόμους."
Μα δεν ήταν παιγνίδι αλλά
της ζωής αποκαϊδι.

Αντέξαμε πολύ και βράχνιασε
η φωνή.
"Για την προίκα στην παιδεία
και όχι στην Σοφία."
Το 15% να πάει στα σχολειά
για τα παιδιά τα δύστυχα.
που ήταν αναλφάβητα.

Οι πατεράδες τους
σαν κολίγοι άστεγοι.
"Σκλάβοι"
στην ηττημένη του
πολέμου Γερμανία.
Τι μαύρη κι αυτή, τι φριχτή
κωμωδία.

Παιδιά "του 60 οι εκδρομείς."
Εμείς νέοι και ανυπόταχτοι.
Πέταξε η ψυχή μας στην
Αμερική την ιμπεριαλιστική
Μαζί με τα κινήματα.
Για των ιμπεριαλιστών
τα κρίματα.

Ενάντια στον "βρώμικο
πόλεμο του Βιετνάμ."
"χε χε ανασαίνεις με καλάμι
ανασαίνεις."

Παλέψαμε μαζί .
με τον πάστορα
Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Και τους "μαύρους πάνθηρες."

Για την αναγνώριση
των δικαιωμάτων τους .
Των ψυχικών τραυμάτων τους.

Παντού η ψυχή μας ήλπιζε
και τους αγωνιστές συνέτρεχε.
Πήγε στο Παρίσι τον Μάη
του 68, μαζί, στων φοιτητών
τον ξεσηκωμό.
Που έγραψε ιστορία
στην "γηραιά κυρία"
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΧΑΜΗΛΟΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ Ο.Α.Ε.Ε
ΑΤΟΜΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ Δ.Ε.Η
Ο λογαριασμός της Δ.Ε.Η περιλαμβάνει την επιπλέον καλυμμένη φορολογία από την κυβέρνηση που δεν δείχνει κανένα σεβασμό στην οικονομική κατάσταση των πολιτών.

Ελληνικό σύστημα μεταφοράς¨ 8,10
Ελληνικό σύστημα διανομής¨ 30,39
Ειδικ. τέλος μείωσης εκπομπών αερίων 32,20 
Λοιπές χρεώσεις¨ο,65 
Σύνολον ρυθμιζόμενων χρεώσεων 81,24
Φ.Π.Α ρεύματος 19,61

Για τον Δήμο πληρώνετε¨
Δ.Τ 26,25
Δ,Φ 1,51
Τ.Α.Π. 4,97
Σύνολον 32,73

ΝΕΡΙΤ 6,51

ΣΥΝΟΛΙΚΟΝ ΠΟΣΟΝ ΠΛΗΡΩΜΗΣ 211

Άκουσον, Άκουσον. Σε συνολικό ποσόν πληρωμής ρεύματος οικιακής κατανάλωσης 211 ευρώ, οι διάφορες φορολογίες ανέρχονται σε 140,00 ευρώ.
Στην τελική τιμή των 211 ευρώ, δεν συμπεριλαμβάνεται ο κεφαλικός φόρος ακινήτων "χαράτσι" που θα έλθει κατευθείαν από το κεντρικό κράτος, {εφορία}.
Δεν έχουν καθόλου τσίπα οι κυβερνήτες να αντικρίζουν τους ψηφοφόρους τους, τους πολίτες, την κοινωνία των πολιτών, στα μάτια; Και οι τωρινοί και οι προηγούμενοι και οι ακόμη παλαιότεροι . "Χωρίς περίσκεψιν χωρίς λύπην χωρίς αιδώ" εξαθλίωσαν μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού.

Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" είναι μια συντηρητική εφημερίδα που έχει ως συνεργάτες δεξιές και ακροδεξιές πένες όπως αυτή του γνωστού συμβούλου του πρωθυπουργού Σαμαρά Φαήλου Κρανιδιώτη. Δεν συνηθίζω να αγοράζω συντηρητικές εφημερίδες και μάλιστα της ποιότητας της " Δημοκρατίας." Αυτή την φορά έκανα παράκαμψη διότι στην "Κυριακάτικη έκδοση της" προσφέρει σε χαμηλή τιμή {όπως και οι άλλες Κυριακάτικες εφημερίδες άλλωστε για να αυξήσουν την κυκλοφορία τους" την ιστορία του "Α/ παγκοσμίου πολέμου" ενός σημαντικού Βρετανού ιστορικού και οικονομολόγου.Του Νάιαλ Φέργκουσον.
Στην πρώτη σελίδα είχε χτυπήσει δύο "κίτρινα" θέματα. Για την ενοικίαση της βίλας του Γιάννη Ραγκούση στην Νάουσα Πάρου, πρώην επιχειρηματία, Δημάρχου, υπουργού, και βουλευτή προς 2.000 την ημέρα. Από το ολοσέλιδο ανυπόγραφο ρεπορτάζ όμως δεν προκύπτει καμιά παρανομία αλλά η εφημερίδα το γράφει για εντυπωσιοθηρία και διότι θέλει να πλήξει το κύρος , και την ηθική του πρώην πολιτικού.Εκτός κι αν υπάρχουν κι άλλα κίνητρα που αγνοώ.
Σε άλλο ολοσέλιδο ανυπόγραφο "ρεπορτάζ" ασχολείται με υποθέσεις κλειδαρότρυπας της νεαρής βουλευτίνας της ΔΗΜΑΡ κ. Κατερίνας Μάρκου.Τον γάμο της, το διαζύγιο της, τους έρωτες της.
Η εφημερίδα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" πρέπει να ανταγωνιστεί και την κουτσομπολίστικη "ΕΣΠΡΕΣΣΟ" που είναι ψηλά στην Κυριακάτικη κυκλοφορία. Σε αυτόν τον χυδαίο κατήφορο έχουν πέσει μερικές εφημερίδες. Ύστερα παραπονούνται ότι δεν έχουν κυκλοφορία. Όμως όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Αλλά και αγωγές.

ΕΦΗΣΥΧΑΣΑΜΕ

Αγοράσαμε και αυτοκίνητα.
Δύο και τρία στο γκαράζ.
Αποκτήσαμε και εξοχικό. 
Και τα παιδιά στο κολυμβητήριο.
Ύστερα στο φροντιστήριο,
στο χορό, στο καράτε ,
στις ξένες γλώσσες, στο πιάνο.
Μεγαλεία εμείς οι απόγονοι
των αρματωλών και των κλεφτών.
Των κλεφτοκοτάδων και
των εκδοροσφαγέων.
Ας είναι καλά τα δάνεια και ας
χάνεται η παραγωγή μας.
Τίποτα όμως δεν μας ικανοποιούσε
και φτύναμε στο δρόμο.

Τις ροχάλες μας, και πετούσαμε
τ`αποτσίγαρα στα πεζοδρόμια.
Τις σακούλες με τα σκουπίδια
της ξεχνούσαμε έξω από τους κάδους.
Στις θάλασσες πετούσαμε μύρια
σκουπίδια, και στις ακτές αποκαϊδια.
Υλική καλή ζωή.Χωρίς έννοιες υπαρξιακές
και μεταφυσικές.

Οι καλές τέχνες, το θέατρο, η πεζογραφία,
δεν συμβάδιζαν με
το επίπεδο του πολιτισμού μας.
Διότι απουσίαζε εντελώς
από το σύνηθες διαιτολόγιο μας στις
ψαροταβέρνες που μύριζαν θάλασσα
και τις
χασαποταβέρνες με την τσίκνα του
Σαββατοκύριακου.

Ξαφνικά μια κεραμίδα μας
ήρθε στο κεφάλι κι εμείς
δεν καταλάβαμε τίποτα.
Γιατί
"περί άλλων τυρβάζαμε."
Όταν όμως μας γέμισαν ενοχές ότι¨ "μαζί
τα φάγαμε."
Από τύψεις είπαμε¨ "τέρμα οι ταβέρνες
του σαββατοκύριακου."
Και με κατσούφικο ύφος
αρχίσαμε την υποχρεωτική δίαιτα.
Τι είχαμε; Τι χάσαμε.
Αέρας ήταν που ξεφούσκωσε
και τον κόσμο κούφανε.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΞΥΠΟΛΥΤΟΙ
Του 60 τα ξυπόλυτα παιδιά 
πολιτικοποιηθήκαμε.
Τρέχαμε στους δρόμους 
και μας κυνηγούσε η εξουσία
Σαν 
το παιγνίδι 
"κλέφτες με αστυνόμους."
Μα δεν ήταν παιγνίδι αλλά
της ζωής αποκαϊδι.

Φωνάξαμε πολύ και βράχνιασε
η φωνή.
"Για την προίκα στην παιδεία
και όχι στην Σοφία."
Το 15% να πάει στα σχολειά
για τα παιδιά τα δύστυχα.
που ήταν αναλφάβητα.

Οι πατεράδες τους
έτρεχαν "σκλάβοι"
στην ηττημένη του
πολέμου Γερμανία.
Τι μαύρη κι αυτή, τι φριχτή
κωμωδία.

Παιδιά του 60 και εκδρομείς
Εμείς οι ανυπόταχτοι.
Πέταξε η ψυχή μας στην
Αμερική την ιμπεριαλιστική
Μαζί με τα κινήματα.
Για των ιμπεριαλιστών τα κρίματα.

Ενάντια στον "βρώμικο
πόλεμο του Βιετνάμ."

Παλέψαμε μαζί
και κάναμε πορείες
με τον πάστορα
Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Και τους "μαύρους πάνθηρες."
Για την αναγνώριση
δικαιωμάτων τους .
Και ψυχικών τραυμάτων τους.

Παντού η ψυχή μας έλπιζε
και τους αγωνιστές συνέτρεχε.
Πήγε και στο Παρίσι τον Μάη
του 68, μαζί, στων φοιτητών
τον ξεσηκωμό.
Που έγραψε ιστορία
στην "γηραιά κυρία"
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ
Έζησα σε σκληρές εποχές.
Με δύσκολες συνθήκες βιωτικές.
Το υποχρεωτικό σχολείο τέλειωσα.
Και αυτοδίδακτα έμαθα την ζωή.
Με πολύ προσπάθεια και κόπο. 
Με πολύ μόχθο με ιδρώτα και πόνο.

Τα γράμματα τ`αγάπησα προοδευτικά.
σας το εξομολογούμε με αγάπη.
Πατρικά.
"Τι κρίμα μου έλεγαν τότε
που δεν έχεις πτυχία να βγάζεις λεφτά.!

Έγιναν αυτά ,
με την πάροδο του χρόνου
και του αγώνα της ζωής για την ζωή.
Μέσα στην κίνηση και την οχλοβοή .

Με το πλήθος και τους αγώνες
στις αγωνίας του δρόμου μαζί.
Είχα σοφούς δασκάλους με λίγη
πληρωμή στων παλαιοπωλείων
στην μισή τιμή.
Εκείνο τον καιρό με μόχθο ξενύχτισα
Αγάπησα τους αρχαίους
φιλοσόφους και τους
νέους εκπροσώπους.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
H οικονομία, η τεχνολογία ,οι μεταφορές και επικοινωνίες ο ιμπεριαλισμός,πυροδοτούν τις παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις.
Η πολιτική προπαγάνδα βέβαια διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και στέλνει τους πρώην νεαρούς μισθοφόρους να σκοτωθούν ή να ακρωτηριαστούν σε άδικους {αν υπάρχουν δίκαιοι} πολέμους.
Τότε που επιτέθηκε στον ΙΡΑΚ η Αμερική, {Η.Π.Α} δια του προέδρου Τζόρτζ W. Μπους του παλιού αλκοολικού που στράφηκε στην θρησκεία και πήρε εκατομμύρια ψήφους από ακραίους θρησκευόμενους ευαγγελικούς, δήλωσε ότι την εντολή την πήρε από τον Θεό για να τιμωρήσει εκείνους που¨" δεν συμμερίζονται τον δικό μας πολιτισμό." Προέβαλλε την ίδια επιχειρηματολογία των φανατικών μουσουλμάνων για τους "πιστούς" στον Αλλάχ και τους "απίστους" των άλλων θρησκειών.
Ο προσανατολισμός και η εναπόθεση των ανθρώπων στην φύλαξη και στην σκέπην του "παντοδύναμου Θεού" και στην στην θρησκεία, σε περίπτωση που ο άνθρωπος κινδυνεύει να πεθάνει από τα εχθρικά πυρά ή τις κακουχίες των πολέμων δεν είναι νέο φαινόμενο. Η εκστρατεία των δυτικοευρωπαίων- φράγκων- για την απελευθέρωση δήθεν, των αγίων τόπων και τον τεμαχισμό της Δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας {του"Βυζαντίου"} τι ήταν; Δεν ήταν υπό την "προστασία" του Θεού και ονομάστηκαν "σταυροφορίες;"
"Το ξέσπασμα του Α? παγκοσμίου πολέμου ακολουθήθηκε από κύμα θρησκοληψίας σχεδόν σε όλες τις μαχόμενες πλευρές." γράφει ο NIALL FERGUSON στο βιβλίο του ¨ "Α? παγκόσμιος πόλεμος" σελ.419 εκδ "Ιωλκός"
Να θυμηθούμε και τον συκοφαντημένο από τα συμφέροντα Καρλ Μαρξ που είπε ότι¨
"Η θρησκεία είναι η ψυχή του καταπιεσμένου πλάσματος, σένα κόσμο χωρίς ψυχή , είναι το όπιο του λαού."

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ

Είχε πολλά κενά αυτός ο τύπος.
Τικ, κόμπλεξ, ή αλλιώς και αισθήματα
κατώτερο -ανωτερότητας.

Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά γέννημα
δικό σας και της μάνας σας.
Στην κοινωνία ζούσε κι εργαζόταν.
Δεν ήταν κάποιος έξω από εσάς.
Ήταν ένας συνηθισμένος ατελές
άνθρωπος.

Όπου τον απαντήσετε.
Μην τον πυροβολήσετε.
Μην τον κάνετε μαύρο
πρόβατο και αποδιοπομπαίο
τράγο.
Τότε θα έρθει και η σειρά σας.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Ήθελε λέει να είναι ελεύθερος
Σκοτώστε τον.
Πάρτε τον. 
Κάντε τον μέλος μιας ομάδας.
Ή κόμματος με αρχηγό και ιεραρχία. 
Αν ελεύθερα σκέπτεται 
Κι αν υπερέχει. 

Το κάθε σύστημα δεν τον αντέχει.
Με ήπιο τρόπο στην αρχή.
Διατάζουν¨ "τα κεφάλια μέσα."
Αν είναι ανυπόταχτος κανείς
και άνθρωπος πείσμων
και υπομονής;

Το κεφάλι του θα βρει μια
ημέρα στα απορρίμματα.
Να το χαϊδεύουν οι μουσούδες
των γάτων .
Να πληρώνει την ελευθερία του
και άλλων ανομήματα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΣΠΟΡΑ
Δεν είμαι του χεριού σας.
Και δεν θα γίνω ούτε του
ποδιού σας.
Σκουλίκι να με πατήσετε.
Όμοιος σας δεν θα γίνω. 
Ελεύθερος κι ανεξάρτητος
και αιωνίως νέος στην ψυχή
θα μείνω.

Δεν θα γεράσω εγώ γιατί
είμαι από ατσάλι.
Είμαι παιδί της φωτιάς.
Από το σώμα μου
ατσάλινα καρφιά.
Θα μοχθήσω χωρίς
τα πρέπει σας, που¨
Σκλαβώνουν την ζωή μας.
Ελεύθερος να ζήσω.

Το σπόρο να σπείρω για
μια ηλιόλουστη κοινωνία.
Χωρίς σκιές και αντάρες.
Με το αίμα της καρδιάς μου
να φωτίσω.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΟΧΙ ΜΟΥ
Ευχαριστώ που με προσκάλεσες
Να παίξω μαζί σου "λάκι σλοτς."
Είμαι απασχολημένος και για άλλα
ταγμένος.
Δεν είμαι για λάκι σλοτς 
Ούτε ανθρωπάκι 
από τηλεοπτικά σποτς.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΓΙΑΤΙ;
Λυπήσου με ζωή μη με πονάς.
Τι σού`κανα και δεν με παρατάς;
Παιδί σου είμαι κι εγώ πρόσεξε
με για λίγο.
Μη με χτυπάς κάθε τόσο στον τοίχο.
Ψυχή έχω κι εγώ δεν είμαι από ατσάλι.
Δεν έχω άλλο χυμό να σφίγγεις
σαν το πορτοκάλι.
Με στέρεψαν τα δάκρυα κι οι καημοί.
Δεν έχω πια ζωή και αναπνοή.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΔΙΗΓΗΜΑ
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΕΝΤΟΝΙ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Πρεσβύτερος υιός πολυτέκνου."Έτσι έγραφε το χαρτί και τον απάλλαξαν από το στρατιωτικό του.Πλήρωσε βέβαια το κάτι τις στο κράτος οι εικοσιενάχρονος Κ. από το υστέρημα του. Ο Κ. γεννήθηκε λίγα χρόνια πριν την κατοχή. Θυμάται ως παιδί τους Γερμανούς στρατιώτες όπου έντρομος κοίταζε που μάζευαν τους άνδρες στο χωριό του τον Καλλικράτη και τους μετέφεραν στην εκκλησία.Θα τους θέριζαν όλους ως αντίποινα για την δολοφονία 2 στρατιωτών και θα έκαιγαν το χωριό.Μάλιστα η θεία του η Λενιώ έλεγε πως ένας γέρος φοβιτσιάρης ντύθηκε γυναικεία και λούπωξε μαζί με τις ηλικιωμένες γυναίκες και την γλύτωσε. Τους άνδρες του χωριού οι άθλιοι στρατιωτικοί Γερμανοί, αλύπητα τους έβαλαν και έσκαψαν τους λάκκους τους και μετά τους εκτέλεσαν. Ώστε να πέσουν μέσα, σαν να ήταν κοτόπουλα για σφαγή.Στην περίοδο της κατοχής υπέφερε ο λαός κυρίως στις πόλεις και στην Αθήνα, από πολύ πείνα και δυστυχία.Ο Κ. ζούσε με τους δικούς του στο χωριό και ψιλοβολευόταν η κατάσταση. Με χόρτα του βουνού και με κανένα όσπριο που έσπερνε ο πατέρας στο μικρό τους χωράφι, με κοτόπουλο στην χάση και στην φέξη ή κουνέλι..Πάντως του έμεινε ως ένσημο στο ατομικό του βιβλιάριο ασφάλισης, "το σύνδρομο της κατοχής" όπως ονομάστηκε αργότερα από τους ψυχολόγους η στέρηση και η πείνα,όπως βεβαίως και των άλλων ανθρώπων της γενιάς του.
Μετά τον πόλεμο, πολύ αργότερα, οι γονείς του ήταν από τους πρώτους μετανάστες που έφυγαν από το χωριό για "καλύτερη ζωή" και πήγαν στο Ηράκλειο.Εκεί εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Θερίσου, μία ακραία ημιαγροτική συνοικία της πόλεως.
Στο ισόγειο μικρό σπιτάκι που αγόρασαν με κεραμοσκεπή, στριμώχτηκαν οχτώ άτομα ο ένας πάνω στον άλλο, και η γιαγιά Κατερίνα.Το αποχωρητήριο ήταν έξω στην αυλή. Δίπλα στο καλύβι υπήρχε κι ένας κηπάκος ίσα ίσα για να σπέρνουν κανένα κηπευτικό για την οικογένεια.Για να μην το αγοράζουν με το "δευτέρι" από τον γειτονικό μπακάλη.Όσα παιδιά είχαν τελειώσει το δημοτικό βγήκαν στην δουλειά. Τα αγόρια στους δρόμους ως μικροπωλητές, οι κοπέλες δούλευαν το χειμώνα μαζώχτρες στους κοντινούς ελαιώνες.
Ο πατέρας ήταν φιλάσθενος και δεν πολυδούλευε. Ο μικρός του γιος, τον θυμόταν που πήγαινε στο ΚΤΕΛ και αγόραζε από τους χωρικούς κοτόπουλα όπου τα μεταπουλούσε καθήμενος σε κεντρικά πεζοδρόμια.
Ο μεγάλος γιος ο Κ. δούλεψε ως εργάτης οικοδομών.Ερχόταν με πληγές στους ώμους από το φόρτωμα του τενεκέ με τον σουβά και βλαστημούσε θεούς και δαίμονες παρά τον ήρεμο χαρακτήρα του.
Η μάνα του τον λυπόταν που τον έβλεπε ξεθεωμένο από την κούραση, διότι του είχε ιδιαίτερη αδυναμία.Η μάνα ήταν δυναμικός χαρακτήρας και εξουσιομανής και εκείνος ήπιος και τον έκανε ότι ήθελε.Όπως ήταν το έθιμο της εποχής επειδή ο Κ. ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας της οικογένειας μετά τον γεννήτορα, είχε χρισθεί από τους γονείς,ως προστάτης της οικογένειας.Δεν μπορούσε να κάνει δική του οικογένεια αν δεν έφευγαν από την μέση τα φυσικά "εμπόδια" στο όνομα των κοριτσιών που έπρεπε να παντρευτούν και μάλιστα με την αναγκαία προίκα. Αρκετές παλαιές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες περιγράφουν το ήθος εκείνης της εποχής.Στην κεντρική λαχαναγορά του Ηρακλείου ένας ξάδελφος του πατέρα του είχε στην ιδιοκτησία του ένα εμπορομανάβικο χονδρικής πωλήσεως.Τον παρακάλεσε ο πατέρας,και τον προσέλαβε στην δούλεψη του.Δεν ήταν κι αυτή ξεκούραστη δουλειά, γιατί νυχθημερόν φόρτωνε και ξεφόρτωνε τελάρα με φρούτα και λαχανικά. Μα τι να κάνει;
Αδελφές είχε να παντρέψει και να βοηθήσει την πολυμελή πατρική οικογένεια του και τον φιλάσθενο πατέρα του.
Κάποτε τα "βάρη" έφυγαν από τις αδύναμες μα υπομονετικές με ιώβειο υπομονή και αλληλεγγύη πλάτες του Κ. Οι αδελφές του "εξαφανίστηκαν" από το σπιτικό τους η μία μετά την άλλη.Σε Καναδά, σε Αθήνα, σε Θεσσαλονίκη, και Αυστραλία.Όλες παντρεύτηκαν με προξενιό και ανταλλαγή επιστολών και φωτογραφιών, γιατί τα ήθη ήταν αυστηρά και δεν γινόταν αλλιώς. Οι κοπέλες που είχαν φίλο στις μικρές ιδίως κοινωνίες ήταν δαχτυλοδεικτούμενες ως "πουτάνες."
Ήρθε η σειρά του Κ. πλέον να παντρευτεί κι αυτός με προξενιό .Ήδη μουρμούριζε στην μάνα του ότι ήταν μεγάλος εξ αιτίας τους.Η νύφη βρέθηκε. Ο λόγος δόθηκε. Ακολούθησαν τα δακτυλίδια οι αρραβώνες, και όλα τα διαδικαστικά που ορίζει το έθιμο.Προηγουμένως βεβαίως είχε συζητηθεί και το ζήτημα της προίκας με τους οικείους της κοπέλας.Η μάνα πάλι σαν κέρβερος των οικονομικών του υιού της του λέει."Πρόσεξε Κ. Να μην σε γελάσουν οι συμπέθεροι." Γιατί πολλές φορές τάσσουν προίκες και δεν τις δίνουν." "Και να μην ξεχάσει η νύφη και το λευκό σεντόνι μετά τον γάμο."" Να το κρεμάσει στην απλώστρα να φαίνονται τα αίματα." "Αλλιώς φοβάμαι τι θα πουν οι γείτονες μας."

ΤΟ ΕΓΩ ΜΑΣ
Αν είναι νέος και φτωχός.
Ο πλούτος θέλει να μοιραστεί
και γίνεται αριστερός, κομμουνιστής
και επαναστάτης.
Μόλις μεγαλώσει αν κάνει περιουσία
και αποκτήσει υλικά αγαθά.
Τότε τα ξεχνά όλα αυτά.
Και της ελεύθερης οικονομίας 
προβάλλει τ`αγαθά.
Προσπαθεί ίσως με πανουργία
περίσσια πλούτη
στην αποθήκη του να βάλλει.
Δεν είναι εύκολο να μοιραστεί.
Ο άνθρωπος ο εγωιστής.
Ούτε ο Χριστιανισμός μείωσε
την απαίτηση του εγώ.
Όλα δικά του ο άνθρωπος τα θέλει.
Το εγώ του να προέχει, να χαϊδεύει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΤΕ;
Πρέπει γοργά ν` αποφασίσετε.
Ποιους ν`αγαπήσετε και
Ποιους να πολεμήσετε.
Έχουμε πόλεμο και το ξέρετε.
Εσείς είστε πρώτοι. 
Που από την μάχη υποφέρετε.
Με ποιους θα πάτε ;

Θα πάτε με τους λύκους;
Είναι αγέλη καιροφυλακτούν.
Ή με τα πρόβατα που ανήσυχα
τους κοιτούν;;
Άνθρωποι προσέχετε.
Οι λύκοι είναι μεταμφιεσμένοι.
Φορούν προβιά αγαθών προβάτων.

Και κεριά ανάβουν στην εκκλησία.
Μα θα ξεσκίσουν το κορμί σας.
Φέτες, φέτες.
Και ύστερα χωρίς λύπη
θα σας κόψουν
κομματάκια, σαν τα όνειρα σας.
Εκείνοι διευθύνουν αοράτως την ζωή σας.
Βάλτε τους φρένο με την βούληση σας.
Έχουμε πόλεμο.
Με ποιους θα πάτε;
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΚΑΙ ΣΥ ΛΑΕ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕ
Oι έχοντες την δύναμη το
χρήμα και την εξουσία
εκτρέφουν τον φασισμό
Ως λαϊκιστικό παιδί τους
κι ως ανάχωμα. 
Στις διεκδικήσεις και στα 
αιτήματα των κινημάτων.

Οι λαϊκιστές δείχνουν ενόχους
τους ξένους , τους διαφορετικούς
τους μαύρους τους Εβραίους.
Ποτέ δεν δείχνουν τους
αληθινούς ενόχους
που συμμαχούν μαζί τους.

Η ιστορία δεν ξαναγράφεται.
Ο Χίτλερ ενταφιάστηκε
και οι μιμητές μοιάζουν σαν
γραφικοί βρυκόλακες .
Δεν ξαναζωντανεύει ο φασισμός.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΝΟΧΕΣ
Όταν οι υποθέσεις των παιδιών σας
δεν πάνε κατ`ευχήν.
Γεμίζεται ενοχές.
Νομίζετε ότι το φταίξιμο
είναι δικό σας.

Ότι δεν τα μεγαλώσατε
σωστά.
Και έχετε τύψεις και
πολλά ερωτηματικά.
"Τα παιδιά σας δεν είναι
παιδιά σας."
"Είναι οι κόρες και οι γιοι της
λαχτάρας της ζωής για την ζωή."
Είπε ο μεγάλος και σοφός ποιητής.

Αφήστε τα παιδιά σας
Να κάνουν τα δικά τους λάθη
να ζήσουν την δική τους την ζωή.
Βάλτε στην άκρη τα δικά σας θέλω
Γιατί θα γίνει η ζωή τους
ανούσια και φορτική.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ
Είμαι ένας σεσημασμένος
ονειροπόλος.
Ν`αλλάξω επιθυμώ ότι
την κοινωνία πονάει.
Αν δεν αλλάξει δεν φταίω εγώ.
Εσείς θα φταίτε που δεν έρχεστε
στα δικά μου μέτρα.

Να ονειρευτείτε παραδείσους
τουλάχιστον στα όνειρα σας
να χαρείτε.
Τον κόσμο αγαπώ.
Δεν είναι κρυφό .
Ούτε μυστικό.
Πάσχω μαζί του.
Στην κοινωνία ζω και
ονειρεύομαι.

Τον άνθρωπο ελεύθερο
μια ημέρα να δω.
Να πανηγυρίσω σέρνοντας
πρώτος τον χορό.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΟΥ
Πως θα απαλλαγώ εγώ το
καθεστώς από το λαό;
Με εκλογές και προπαγάνδα.
Έχω το χρήμα στο συρτάρι.
και την αγορά στο τσεπάκι.
Το άσπρο μαύρο θα κάνω.
Θα επινοήσω
φανταστικούς εχθρούς του
λαού.

Κι ενώ θα του κλέβω το
ψωμί από το τραπέζι.
Τον εαυτόν του θα δείχνω
ως κλέφτη.
Έχω τον τρόπο μου εγώ.
Πληρώνω αδρά τους κήρυκες μου.
Και ακαδημαϊκούς τους ντύνω.
Και πανεπιστημιακούς.
Για να κρατώ μακριά μου τους
"κακούς."

Εκείνους που απειλούν
την εξουσία μου
και τα συμφέροντα μου.
Θα δικάσω και δύο τρις
δικούς μου ως
αποδιοπομπαίους τράγους.

Μια ψεύτικη κάθαρση θα δώσω
στον λαό να έχει τις αυταπάτες του.
Και θα συνεχίσω ανενόχλητα
την δουλειά μου.
Δοξάστε εμένα και
την πονηριά μου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΥΤΟΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
Eλάτε να σώσουμε. 
Ότι σώζετε από την ιστορία
μας.
Δεν την σεβαστήκαμε και
καταστρέψαμε τα ίχνη της
στο βάθος του χρόνου.
Οι βάνδαλοι έχουν όνομα.
Είναι οι νεοέλληνες.
Εγώ, εσύ, αυτός, αυτοί,εμείς.
"Όπου κι βρεθώ η Ελλάδα
με πληγώνει" είπε ο ποιητής.
Κι εμένα σεβαστέ μου ποιητή.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΡΧΟΜΑΙ
Πρέπει να πραγματοποιήσουμε
την ανατροπή της κατάστασης.
Δεν είναι κυβέρνηση αυτή.!!
Μας ρήμαξε΄
Μας κατάκλεψε με τους φόρους.
Υποφέρουμε.
Τα παιδιά μας
Υποφέρουν χωρίς δουλειά.
Τι θα γίνουμε;
Είναι κλέφτες;
Κάτι πρέπει να κάνουμε.
Σήκω Γιώργο.
Πάμε.
Που να πάμε;
Να βγούμε στους δρόμους
Να κραυγάσουμε δυνατά!
"Όχι άλλο κάρβουνο."
Εντάξει.
Αλλά δεν εννοούσα τώρα αμέσως.
Ξεκίνα πρώτα εσύ.
Και έρχομαι κι εγώ.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Στην μνήμη του πατέρα μου. 
ΔΙΗΓΗΜΑ

ΒΟΜΒΕΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΟ 1941
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο πατέρας μου Γεώργιος Ιωσήφ Σιφοδασκαλάκης γεννήθηκε στα Νομικιανά Σφακίων το 1909.Αγαπούσε το διάβασμα και ήταν ένας σκεπτόμενος άνδρας. Παρά του ότι στην εποχή του, λόγω των σκληρών συνθηκών στα χωριά της Ελλάδας, οι αγρότες δεν έστελναν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα,είχε βγάλει τρις τάξεις του δημοτικού και εθεωρείτο ένας από τους δύο ή τρις λογίους του χωριού.
Όταν το έτος 1955 μετανάστευσε η πατρική μου οικογένεια από τα κακοτράχαλα βουνά των Σφακίων για την πόλη των Χανίων η "αυτού πριγκηπική υψηλότης μου" μόλις πλησίαζε προς την ηλικία των εφτά ετών.Μέχρι να φτάσω στα εφτά μου χρόνια είχε αφαιρεθεί το Σιφο κατά περίεργο τρόπο από το επώνυμο του πατέρα μου και έμεινε το Δασκαλάκης.Ίσως να με λυπήθηκε ο γραμματέας της κοινότητας,για να μην κουράζομαι να γράφω το όνομα μου στο τετράδιο και τρώγω ξυλιές με τον χάρακα από την κυρία μας.Το σπίτι μας στο χωριό είχε δύο καμάρες και οντά.Των φτωχών τα σπίτια λένε, στα χωριά ήταν πιο απλά αλλά εμείς που ήμασταν φτωχοί μάλλον θα το κληρονομήσαμε από παππούδες.
Στις 28 0κτωμβρίου του 1940 αν θυμάστε από την ιστορία και τις παρελάσεις, η Ιταλία του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της "φτωχής αλλά εντίμου Ελλάδος" που διοικούνταν υπό ένα καθεστώς"άνευ βουλής και εκλογών" του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. "Αι Ελληνικές δυνάμεις μάχονται με ενθουσιασμό υπερασπιζόμενες το πάτριο έδαφος." έτσι μετέδιδε την εποχή εκείνη ο σπήκερ της ελληνικής ραδιοφωνίας και δεν ήταν ψέμματα.Μέχρι και "οι καταραμένοι" εκείνοι κομμουνιστές που κρατούσε ο Μεταξάς εξορία στα ξερονήσια του Αιγαίου, υπέβαλαν αίτηση να καταταγούν για να υπηρετήσουν την πατρίδα.
Όπως μου διηγήθηκε πολύ αργότερα η μητέρα μου, γιατί ο πατέρας μου δεν μιλούσε για εκείνα τα γεγονότα,τον πατέρα μου τον είχαν καλέσει οι αρχές να επιστρατευτεί και να οδεύσει μαζί με άλλους επίστρατους στα ελληνοαλβανικά σύνορα.Πάνω στην ατυχία του στάθηκε ....τυχερός γιατί μπορούσε να σκοτωθεί ή να πάθει κρυοπαγήματα όπως τόσοι άλλοι δυστυχισμένοι στρατιώτες, που τους έκοβαν τα πόδια στα ορεινά πρόχειρα ιατρεία.
Οι ορδές των Γερμανικών στρατευμάτων είχαν μπουκάρει για ενίσχυση του "μακαρονά" Μουσολίνι από την σύμμαχο τους Βουλγαρία είχαν νικήσει στα οχυρά "Μεταξά" τον γενναίο Ελληνικό στρατό και η Ελλάς αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει.
Ο πατέρας μου είχε την ζωηρή επιθυμία να επιστρέψει στο χωριό του. Η νέα γυναίκα του με τα τέσσερα μικρά παιδιά τον περίμενε με αγωνία.
Η οικογένεια του πατέρα του με τις ανύπαντρες αδελφές και την χήρα μάνα του επίσης.
Εγώ δεν τον περίμενα τότε το 1941, γιατί γεννήθηκα το 1948."Εσύ ήσουν ακόμη στα... μπαλάκια του πατέρα σου" μου είχε πει τότε ένας φίλος μου γελώντας πονηρά.
Πήγε με τα πόδια μέχρι τον Πειραιά.Εκεί βρήκε ένα φορτηγό καράβι της εποχής που μετέφερε Άγγλους στρατιώτες για να έλθουν, να υπερασπιστούν το νησί μας. Την λεβεντογέννα και ηρωϊκή Κρήτη.Εισέρχεται μάλλον ως λαθρεπιβάτης στο καράβι μαζί με άλλους Κρητικούς. Για κακήν τους τύχη τα Γερμανικά αεροπλάνα είχαν καταφθάσει και βομβάρδιζαν ανηλεώς τα καράβια στο λιμάνι του Πειραιά.
Το καράβι που επέβαινε ο πατέρας μου τυλίχτηκε στις φλόγες και άρχισε να βουλιάζει. Όσοι πρόλαβαν ζώστηκαν με τα σωσίβια και έπεσαν στην θάλασσα.
Ο πατέρας μου δεν ήξερε μπάνιο.Πρόλαβε όμως και φόρεσε το σωσίβιο του.
Έπεσε στην θάλασσα. Κουνούσε συνεχώς τα χέρια του και φώναζε¨ "βοήθεια, βοήθεια." Ένας Άγγλος στρατιώτης τον τράβηξε μαζί του και τον έβγαλε στην στεριά.
Πόλεμος κατοχή πείνα, αντίσταση. Οι επικοινωνίες ελάχιστες.Ο πατέρας δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην οικογένεια του και για ένα χρόνο περίπου μετέβη και έζησε στην Χαλκίδα. Εργάστηκε εκεί κατά την διήγηση της μητέρας μου ως αγροφύλακας. Η οικογένεια του δεν είχε καμιά είδηση. Θεωρούταν αγνοούμενος, ίσως και νεκρός. Ήταν προφανές η λύπη και το πένθος. Κάποιοι κακεντρεχής στο χωριό ψιθύριζαν πίσω από την πλάτη της μάνας μου ότι¨ "ο Δασκαλάκης πνίγηκε και τον έφαγαν τα ψάρια."
Δεν πνίγηκε όμως ο πατέρας μου. Επέστρεψε ζωντανός. Γιατί "ήταν γραφτό" η μητέρα μου να συλλάβει την "αυτή υψηλότητα μου" και να με γεννήσει κάτω από μια ελιά το 1948.

1. Πως θα αυτοταπεινωθεί το εγώ,για να αγαπήσει τον άλλον "ως εαυτόν." Ιδού η απορία. Μέχρι τώρα δεν βρέθηκε λύση. Μ.Δ

   Μου αρέσει!

   • 
     
   • 
2. 

   
   

   πριν από 35 λεπτά

   Ο άνθρωπος κατοικεί και επιβιώνει σε ανταγωνιστικές κοινωνίες όπου τα εγώ προεξέχουν απειλητικά.
   Μ.Δ