ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΟΤΑΝ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ.
Ποιος τον ρώτησε τον επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ. κο Μητσοτάκη; Τον ρώτησε καμιά κυβέρνηση, για να της εκφράσει τις «σοφές» απόψεις του; Κανείς πια δεν ζητάει την γνώμη του, και ούτε η κόρη του Ντόρα δεν βγήκε αρχηγός της Ν.Δ. και έχει, την αίσθηση ότι έχει πιει ξύδι και. έχει καταπιεί χολή.
Αυτός που ήταν πάντα στο επίκεντρο της προσοχής με τις πράξεις του, και με τις παραλείψεις του, τώρα είναι στην ναφθαλίνη κα την αφάνεια, η οποία δεν αντέχετε με τίποτα. Με κάθε ευκαιρία προσπαθεί να βγει στο προσκήνιο της επικαιρότητας έρμαιο της δοξομανίας του, που είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του δυτικού ανθρώπου σύμφωνα με τον Έριχ Φρομ. {Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία} «Μπουκουμάνης»
Το παίζει υπερκομματική προσωπικότητα , πατριαρχική προσωπικότητα. Μιλάει σαν ο πατέρας του Έθνους , υπεράνω πάσης υποψίας, άνθρωπος με δήθεν «καθαρό» παρελθόν, πλήρης ημερών επιθυμεί σαν άλλος Άτλαντας να στηρίξει τις τύχες της Ελλάδος και να την προφυλάξει από την οικονομική καταστροφή. Αυτή είναι η τελευταία μάσκα του γηραιού επίτιμου προέδρου της Ν.Δ. Κων/νου Μητσοτάκη. Προτείνει Κυβέρνηση εθνικής δήθεν ενότητας, με πρόσωπα μόνο από το ΠΑΣΟΚ. Δεν λέει κουβέντα για οικουμενική κυβέρνηση, όπως είναι η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλά διαλέγει πρόσωπα με τα δικά του αντιλαϊκά και νεοφιλελεύθερα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Όπως τον πρώην πρωθυπουργό Κων/νο Σημίτη, και τον πρώην υπουργό Αλέκο Παπαδόπουλο, αλλά συμπαθεί και τον υπουργό οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Όταν παίρνει τον λόγο ο Κ. Μητσοτάκης και μιλάει για οικονομική πολιτική είναι σαν να μιλάει ο μισητός εκπρόσωπος του Δ,Ν,Τ. στην Ελλάδα. Έχει ως μόνιμη επωδό προτάσεις για αντιλαϊκά μέτρα που πλήττουν το εισόδημα των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων.
Όλοι θα θυμούνται της μηδενικές αυξήσεις της κυβέρνησης του το 90-93 όπου της βάφτισε 14%.
«Μηδέν και Μηδέν ίσον δεκατέσσερα.»
[Ο ΚΑΙ Ο=14} ήταν τότε, ο κύριος τίτλος της «Ελευθεροτυπίας» χλευάζοντας της ανύπαρκτες αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις.
Ο τέως πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είχε ασκήσει νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή πολιτική το ίδιο και ο Αλέκος Παπαδόπουλος ,και έχουν κριθεί και καταδικαστεί από τον Ελληνικό λαό στις εκλογές. Στο ίδιο κλάμπ φαίνεται να ανήκει ο Μίστερ οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, γιαυτό τον συμπαθεί και ο Μητσοτάκης, αλλιώς δεν θα τον πρότεινε όπως και το τραπεζίτη κο Λουκά Παπαδήμο τωρινό αντιπρόεδρο της Ε.Κ.Τ..
Άλλωστε η φορομπηχτική συμπεριφορά του Παπακωνσταντίνου φαίνεται όταν ομού με την κα υπουργό περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη και τον «περιβαλλοντολόγο» υφυπουργό Σπύρο Κουβέλη, χαράτσωσαν τον κόσμο με τα «πράσινα τέλη» και τον ανάγκασαν να επιστρέψει στο κράτος τις πινακίδες.
Κάποιος πρέπει να ειπεί κάποτε σε ορισμένους υπέργηρους πολιτικούς, που παριστάνουν τους προστάτες του λαού και του έθνους, ενώ την ουσία καρδιοχτυπούν μη τυχόν και φορολογηθούν οι ίδιοι και ο κύκλος τους οι οποίοι φοροαπαλλάσσονται, στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος.
«ΈΞΕΣΤΙΝ ΚΛΑΖΟΜΕΝΊΟΙΣ ΑΣΧΗΜΟΝΕΊΝ»