Αναδημοσιεύουμε το πολύ καλό άρθρο του δημοσιογράφου ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ



MONIMEΣ ΣTHΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 16-01-10





Το δόγμα του «χορτάτου σκύλου»
Tου Πασχου Μανδραβελη
Ολόκληρη η ελληνική κοινωνία λειτουργεί με το «δόγμα του χορτάτου σκύλου». Π.χ. η αντιμετώπιση των μεταναστών. Τους χρειαζόμαστε, τους δίνουμε δουλειές (οι οποίες πρέπει να γίνουν και κανείς μας δεν θέλει να τις κάνει) αλλά από την άλλη δεν τους θέλουμε! Ζητάμε εργατικά χέρια κι εξεγειρόμαστε επειδή μας έρχονται ολόκληροι άνθρωποι - με τα δικά τους ήθη, τη δική τους θρησκεία, τα δικά τους έθιμα. Θέλουμε να τους ενσωματώσουμε, αλλά ολίγον! Μην πάρουν την ιθαγένειά μας και τη μολύνουν!
Θέλουμε όλο και περισσότερο κράτος και ταυτόχρονα αναρωτιόμαστε γιατί δεν δουλεύει αυτό το (λιγότερο του επιθυμητού) κράτος που έχουμε. Θέλουμε φθηνά προϊόντα στην αγορά, αλλά μην έρθουν τα ξένα πολυκαταστήματα και σβήσουν τους ακριβούς Ελληνες μικρέμπορους. Θέλουμε ξένες επενδύσεις, αλλά και ταυτόχρονα να τις βρίζουμε κι ενίοτε να τις κανονιοβολούμε, όπως έκανε η 17Ν.
Μισούμε την παγκοσμιοποίηση, αλλά όχι και τα αγαθά της: το Ιντερνετ, καλό και φθηνό αυτοκίνητο, τις έγχρωμες τηλεοράσεις, τα απρόσκοπτα ταξίδια στο εξωτερικό. Θέλουμε, και καλά κάνουμε, να λειτουργεί η εκκλησία της Αγίας Τριάδας στην κεντρική Πλατεία της Κωνσταντινούπολης Ταξίμ, αλλά δεν θέλουμε πουθενά να χτιστεί τζαμί στην Ελλάδα. Θέλουμε τους Ελληνες της Βορείου Ηπείρου να πανηγυρίζουν με ελληνικές σημαίες, αλλά δεν θέλουμε να ονομαστεί ένα σωματείο της Θράκης «Τουρκική Ενωση».
Φυσικά θέλουμε να αμειβόμαστε χωρίς να δουλεύουμε. Θέλουμε όλοι να προσληφθούμε στο Δημόσιο γνωρίζοντας τους πενιχρούς μισθούς που δίνει και μόλις τρυπώσουμε εξεγειρόμαστε «διότι δεν μπορεί να ζήσει άνθρωπος με μισθό πείνας». Χτίζουμε νύχτα στα ρέματα για να αποφύγουμε τους ελέγχους του κράτους και με την πρώτη πλημμύρα ωρυόμαστε «πού είναι, επιτέλους, το κράτος;»
Δεν ξέρουμε τι θέλουμε; Πιθανόν, αλλά υπάρχει και κάτι βαθύτερο. Νιώθουμε οι εκλεκτοί της Ιστορίας και της ανθρωπότητας, που ό,τι κι αν κάνουμε δεν θα επωμιστούμε το κόστος των επιλογών μας.
Μόνο που εκλεκτοί της Ιστορίας δεν υπάρχουν. Το μόνο που υπάρχει είναι το κόστος και το όφελος κάθε επιλογής. Κι αυτά είναι αλληλένδετα. Δεν μπορείς να έχεις τα οφέλη χωρίς το κόστος κάποιας επιλογής. Απλώς πρέπει να υπολογίζεις ώστε το όφελος να είναι μεγαλύτερο από το κόστος.