ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
« ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Πολλές φορές για να μη πω πάντοτε όταν μιλούν πολλοί δημοσιογράφοι, ίσως όχι όλοι αλλά αυτοί οι οποίοι έχουν μεγάλη έπαρση και είναι και λαϊκιστές, διατείνονται ότι αντιπροσωπεύουν τον λαό ή την κοινή γνώμη, λέτε και η κοινή γνώμη είναι ένας πολτός αδιαίρετος και αδιαμόρφωτος και έχουν αυτοί καθήκον σαν απεσταλμένοι του Θεού επί της γης , να τον διαμορφώσουν και να τον διαφωτίσουν. Οι δημοσιογράφοι είναι επαγγελματίες της ενημέρωσης και δεν αντιπροσωπεύουν κανένα. Είναι απλά μεσολαβητές μεταξύ της εξουσίας και του λαού. Είναι εργαζόμενοι σε μέσα ενημέρωσης μικρά, ή μεσαία και σε πολύ μεγάλες εθνικές ,ή πολυεθνικές επιχειρήσεις Μ.Μ.Ε. Στις πλείστες των περιπτώσεων, με ελάχιστες εξαιρέσεις οι δημοσιογράφοι υπηρετούν τα συμφέροντα του μέσου στο οποίο εργάζονται και αυτολογοκρίνονται και εάν δεν είναι αρεστοί απολύονται.
Πριν μερικά χρόνια είχα διαβάσει ότι ο μεγάλος τραπεζικός όμιλος «Ρότσιλδ» είχε εξαγοράσει την Γαλλική «Λιμπερασιόν» η οποία αντιμετώπιζε οικονομικές δυσχέρειες. Η «Λιμπερασιόν» είναι Μαοϊκή αριστερή εφημερίδα. Εξακολούθησε την ίδια γραμμή και επί των ημερών του νέου ιδιοκτήτη, για να μη χάσει την αριστερή πελατεία.
Διότι πάνω από όλα η εφημερίδα στον καπιταλισμό και γενικά όλα τα Μ.Μ.Ε. πουλάνε πραμάτεια και¨ {στην συγκεκριμένη περίπτωση ειδήσεις, συνεντεύξεις θέσεις, απόψεις, εμβριθείς ή όχι αναλύσεις .}Ορισμένοι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης κυρίως, γιατί μέσω της εικόνας έχουν πιο άμεση επαφή με τον κόσμο πουλάνε το παραμύθι της φιλολαϊκότητας. Οι άνθρωποι οι οποίοι τους εμπιστεύονται είναι από τα πιο χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα με ελάχιστη παιδεία οι οποίοι
δεν διαβάζουν εφημερίδες και καθόλου βιβλία. Με το «κόλπο γκρόσσο» ότι είναι «φίλοι του λαού» ότι τον «αντιπροσωπεύουν» με το ¨»πέστα μεγάλε» και το¨ «καλά τους τα είπες» των ανθρώπων από τις λαϊκές και τις μεγάλες θεαματικότητες των εκπομπών τους, οι κύριοι αυτοί από τότε που βγήκε στον αέρα η ιδιωτική τηλεόραση απαιτούν από τους ιδιοκτήτες των Μ.Μ.Ε. μεγάλα ποσά και τα εισπράττουν. Έτσι οι περιώνυμοι «φίλοι του λαού» μετακομίζουν στα βόρεια Αθηναϊκά προάστια και ανέρχονται στην μεγαλομεσαία οικονομική ελίτ. Νομίζω ότι η επιτυχία αυτών των δημοσιογράφων οφείλεται από ψυχολογική άποψη σύμφωνα με την ανάλυση του Έριχ Φρομ στην μοναξιά και στην αδυναμία την οποία αισθάνεται ο άνθρωπος μπροστά στην ελευθερία του. Διότι σε μια ελεύθερη καπιταλιστική οικονομία ο έμπορος ο βιοτέχνης, ο ελεύθερος επαγγελματίας, σήμερα έχει δουλειά αύριο κλείνει η επιχείρηση του. Το ίδιο και ο εργαζόμενος . Από την μια ημέρα ως την άλλη μπορεί να τον πετάξουν στον δρόμο. Για τούτο ο κόσμος πηγαίνει με τους πολλούς ή με το κράτος για να αισθάνεται ασφάλεια. Στην προκειμένη περίπτωση ο δημοσιογράφος συμβολίζει την εξουσία. Στηρίζοντας τον δημοσιογράφο ο κόσμος, τον «πατενταρισμένο» όμως «φίλο του λαού» αισθάνεται σιγουριά και ασφάλεια. Από πολιτική σκοπιά ο λαός δεν συμμετέχει στην διαχείριση της εξουσίας. η μόνη του ενεργή συμμετοχή είναι κάθε τέσσερα χρόνια τότε που ψηφίζει στις εκλογές. Όταν το ανίκανο κράτος όπως το Ελληνικό ιδιαίτερα, δεν του λύνει τα προβλήματα της καθημερινότητας καραδοκεί ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος «φίλος του λαού.» να μεσολαβήσει.