Ο ΑΓΕΡΑΣ
Τι μέρα κι αυτή ηλιόλουστη μέρα.
Τα σκοτάδια της θλίψης φυσάει ο αγέρας.
Κι αν περάσανε χρόνοι, κι αν τα όνειρα πήραν
και μείνανε σκέψεις χιλιάδες οι λέξεις.
Κι αν μείναμε μόνοι κεράκια αναμμένα
Αναμνήσεις θα μείνουν να ξύνουν τη σκόνη.

Τυραννίας οι πόθοι ,οι χαρές και οι λύπες,
να γεμίζουν το χάσμα, της νοσταλγίας οι κόποι.
Ένα κουβάρι ξετυλίγω , λύπες βγάνω λύπες αφήνω,
τη ζωή μου ξαναδίνω με καθάρια μετώπη.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ