Οι μεγάλες δίκες
Η δίκη του Κολοκοτρώνη
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ «Εμένα με λένε Θοδωρή , με λεν Κολοκοτρώνη, πώχω τ`ασκέρι διαλεχτό και τους καπεταναίους» .Δημοτικό τραγούδι.
Σήμερα θα ανατρέξουμε στην ιστορία του νεολληνικού έθνους, και στην δίκη του αρχιστράτηγου του Μοριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, όπου¨ «ο λαός τον τίμησε για τις αρετές του , την ανδρεία και την τόλμη του ,αλλά και την σύνεση και την σοφία του ονομάζοντας τον «Ο Γέρος του Μοριά» . Ο πολέμαρχος που νίκησε τον Δράμαλη, κι έδωσε την εντολή για¨ «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» σώζοντας την επανάσταση, έπεσε θύμα της βασιλικής καμαρίλας {των ανταγωνισμών των αντιβασιλέων} οι οποίοι αντικαθιστούσαν, τον ανήλικο νεαρό Βασιλέα ΌΘωνα ,και των παθών μεταξύ των αντιμαχομένων φατριών, της εποχής εκείνης. Ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στηλιτεύει με τους στίχους του, την διχόνοια των Ελλήνων η οποία έφθασε μέχρι την εποχή μας . Να θυμηθούμε τον εθνικό διχασμό, μεταξύ Βενιζελικών και Βασιλικών, και την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, αλλά και τον εμφύλιο πόλεμο του 1946 -49; Γράφει ο μεγάλος μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, στο στιχούργημα του «ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» στίχοι 144-145-146¨ « Η διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει πάρτο λέγοντας κι εσύ. Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει αλήθεια ωραία θωριά. Μη το πιάσετε γιατί ρίχνει εισέ δάκρυα θλιβερά. Από το στόμα που φθονάει , παλικάρια ας μη`πωθεί πως το χέρι σας χτυπάει του αδελφού την κεφαλή». Πρόεδρος¨ «Πως ονομάζεσαι; «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης». Πρόεδρος¨ «Πόθεν κατάγεσαι»; Κολοκοτρώνης ¨ «Από το Λιμποβίσι της Καρύταινας». Πρόεδρος¨ «Πόσο ετών είσαι; Κολοκοτρώνης. «Εξήντα τεσσάρων. Γεννήθηκα το 1770 3 του Απρίλη». Πρόεδρος¨ «Τι επάγγελμα έχες` `ι»; Κολοκοτρώνης ¨ «Στρατιωτικός. ¨ Κρατάω σαράντα εννιά χρόνους στο χέρι το Σουλντάτο { =ντουφέκι}και πολεμώ για την πατρίδα». Πρόεδρος¨ «Τι απολογείσαι για την κατηγορία η οποία σου αποδίδεται»; Κολοκοτρώνης¨ «Τον περασμένο Ιούλη πήγα εις Τριπολιτσά και στεφάνωσα ένα αντρόγυνο . Από εκεί τράβηξα μαζί με τν νύφη μου, στο μοναστήρι της Αγίας Μονής. Την παραμονή της παναγιάς, ήρθε κι ο Ρώμας στην Καρύταινα όπου καθίσαμε δύο ημέρες. Έπειτα ο Ρώμας έφυγε κι εγώ γύρισα στην Τριπολιτσά , στις 18 Αυγούστου». {Από την απολογία του Κολοκοτρώνη} « Τα μέλη της αντιβασιλείας δεν μπόρεσαν εγκαίρως να συνειδητοποιήσουν ότι η παραπομπή σε δίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα για πράξεις που με τα δικά τους πρότυπα πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης θεωρούνταν παράνομες, από τον ελληνικό λαό ,που ήταν για πολλά χρόνια συνηθισμένος σε τέτοιους είδους πολιτικές πρακτικές, ερμηνεύτηκε ως δίκη ενός ολόκληρου κόμματος του ρωσικού. Γι`αυτόν τον λόγο η ελληνική κοινή γνώμη εν πολλοίς θεώρησε τους κατηγορουμένους θύματα των πολιτικών τους αντιπάλων και των ξένων αντιβασιλέων. ουσιαστικά το μόνο που κατάφερε το αίτημα για θανατική καταδίκη των Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα ήταν να εξάψει τον πατριωτισμό και την ξενοφοβία της ελληνικής κοινωνίας και να εξασφαλίσει για τους κατηγορούμενους έντονη συμπάθεια για τον επικείμενο μαρτυρικό τους θάνατο και έντονη στήριξη για τους δύο δικαστές Πολυζωίδη και Τερτσέτη που αρνήθηκαν να προσυπογράψουν την καταδικαστική απόφαση». «Η αντίδραση της ελληνικής κοινής γνώμης, απέναντι σε μια απόφαση που θεωρήθηκε άδικη, κατασκευασμένη και παράνομη απεικονίζεται γλαφυρά σε δύο δημοτικά τραγούδια. «όλοι φορέστε μελανά στα μαύρα να ντυθείτε ,.από τ` Ανάπλι έρχομαι από τα`Αναπλι βγήκα. Φέρνω μαντάτα θλιβερά, φαρμακερά χαμπέρια, ο Μάσονας κα ο Σκινάς με αυτούς τους Βαρβαρέζους ,βουλή εβάνανε κακή το στρατηγό να κόψουν». Το τραγούδι της Καλιόνυφης αρχίζει ¨ «Βουή στ`Ανάπλι γίνεται και ταραχή μεγάλη . Γυναίκες κι άντρες κλαίγανε ,μικροί μεγάλοι εσκούζαν, το τι κακό που γίνηκε μες το Τζαμί στην κρίση. Στρατεύματα τα`αρματώσανε τις πόρτες τις εκλείσαν κλπ»
Ο Κολοκοτρώνης έμεινε φυλακισμένος, κάπου ένα χρόνο και αποφυλακίστηκε κατόπιν επεμβάσεως των πρεσβευτών των μεγάλων δυνάμεων, με την ενηληκιώση του βασιλιά Όθωνα το 1835 στις 27 Μαϊου. Ο Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματα του περιγράφει τη στιγμή της αποφυλάκισης του λέγοντας¨ «Εκατέβηκα από το Παλαμήδι, η υποδοχή όπου μου έκανε ο λαός , με έκαμε να λησμονήσω όλες τις δυστυχίες που επέρασα. Έβλεπα άλλους να κλαίουν ,άλλους να γελούν ,και όλοι να φωνάζουν . ΄Ζήτω ? Ζήτω? Η δικαιοσύνη και ο βασιλεύς?»
ΠΗΓΗ {ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΚΕΣ- Η δίκη του Κολοκοτρώνη -έκδοση «ελευθεροτυπία».