ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΘΛΙΨΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Την βδομάδα την οποία διανύουμε, αυτοκτόνησε ακόμη ένας συμπολίτης μας μικροεπιχειρηματίας. Την περασμένη βδομάδα ένας εξηντάχρονος Χανιώτης όδευσε προς τους Αρμένους, Ρεθύμνου όπου και πήδησε, από μια γέφυρα τερματίζοντας τον βίο του. Πρώτη φορά είναι, όπου είχαμε σε τοπικό επίπεδο- μαζί με τις 3-4 προηγούμενες αυτοκτονίες σένα περίπου μήνα- τόσες αυτοκτονίες στην πόλη μας.
Κοντεύει να πιάσει τους συμπολίτες μας επιδημία αυτοκτονιών. Λέγεται ότι στις Βόρειες χώρες της Ευρώπης, αυτοκτονεί ένα ποσοστό του πληθυσμού λόγω του μουντού κλίματος ,το οποίο σε κλείνει μέσα και σε πιάνει μελαγχολία, επειδή δεν έχουν εκεί, κλίμα με ηλιοφάνεια. Αντίθετα οι Μεσογειακοί λαοί, με τόση ηλιοφάνεια είναι έξω καρδιά. Μάλιστα διάβασα ψυχανάλυση χαρακτήρων, γνωστού ψυχιάτρου, όπου αναφέρει ότι ο χαρακτήρας του Έλληνα είναι ασταθής, διότι έχει σχέση με το ασταθές Ελληνικό κλίμα. Άραγε να οφείλετε η κακή καταθλιπτική διάθεση , για τερματισμό του βίου, των ανθρώπων , λόγω οικονομικής κρίσης και κλεισίματος χιλιάδων επιχειρήσεων; Φαίνεται ότι έχει μεγάλη σχέση, διότι απ`ότι έχω διαβάσει στο κραχ του 1929, στην Αμερική, υπήρξε πλήθος αυτοκτονιών. Δεν είναι και μικρό πράγμα για ένα μικρό επιχειρηματία, ή για ένα εργαζόμενο να χάνει την δουλειά του και να μένει στο δρόμο, χωρίς προοπτικές και χωρίς μέλλον; Πολύ δε περισσότερο είναι το τραύμα για τον μικρό επιχειρηματία, διότι χάνει το κεφάλαιο του ,και μένει και χρεωμένος.
Η ζωή βεβαίως είναι ένα δώρο της φύσης, για τον μοναδικό άνθρωπο που γεννιέται μια φορά και ποτέ ξανά. Ας θυμηθούμε και τους στίχους του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή Κ.Καβάφη¨ «Κι αν δεν μπορείς να κάνεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς¨ μην την εξευτελίζεις μες την πολύ συνάφεια του κόσμου μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες».
Στον θλιβερό μας κόσμο, με τις κρίσεις του, οικονομικές κρίσεις, θεσμών και αξιών ,είναι μοιραίο μερικοί να μην τον αντέχουν ,να γίνεται γι`αυτούς η ζωή ανυπόφορη. Είναι όμως λύση η φυγή από ένα κόσμο, ο οποίος είναι προσωρινός για όλους οι οποίοι, ούτως άλλως μια ημέρα εκεί θα οδεύσουν.; Λύση είναι η δράση και ο αγώνας, για βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.