«Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι;»
Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι ίδιοι.
«Τιμή σε εκείνους που στη ζωή των όριζαν να φυλάγουν Θερμοπύλες, Ποτέ από το χρέος μη κινούντες Δίκαιοι και ίσιοι σε όλες των τις πράξεις».Κ. Καβάφης
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η δημοσιογραφία είναι ένα πολύ δύσκολο και επικίνδυνο καμιά φορά επάγγελμα. Όταν εργάζονται οι δημοσιογράφοι, σε αυταρχικά καθεστώτα, όπως στη Ρωσία που δολοφονούνται, ή όταν βρίσκονται σε αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες .
Εάν προσπαθεί και τον αφήσουν, στο μέσο που εργάζεται, να κάνει σωστά την δουλειά του ο δημοσιογράφος, θα βρεθεί πάντα αντιμέτωπος με την εξουσία. Η εξουσία συνήθως κρύβει πράγματα , διαπλέκεται με ομάδες και συμφέροντα, και πάντα φοβάται την αποκάλυψη της αλήθειας. Γι`αυτό τον λόγο θέλει τον δημοσιογράφο να είναι εξαρτημένος, να τον έχει στο χέρι , να γράφει και να ανακοινώνει μισές αλήθειες. Πολλοί δημοσιογράφοι εργάζονται σε γραφεία τύπου υπουργείων , αλλά και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, και παράλληλα μισθοδοτούνται και από το ΜΜΕ, όπου προσφέρουν εργασία, το οποίο κάνει στραβά μάτια γιατί έτσι μπορεί να τους πληρώνει λιγότερο. Θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια ότι διάβαζα, πως μια αυταρχική κυβέρνηση στο Μεξικό είχε στο {πέη ρολ}-στο μισθολόγιο της αρκετούς δημοσιογράφους, για να γράφουν- δηλαδή να προπαγανδίζουν υπέρ της κυβέρνησης. Ορισμένες φορές μερικοί από αυτούς τους δημοσιογράφους ,είχαν τύψεις και άρχιζαν να ασκούν κριτική στην κυβέρνηση του Μεξικό. Τότε ο υπουργός τύπου, τους έκοβε για μερικό διάστημα την μισθοδοσία. Το βιοτικό τους επίπεδο χαμήλωνε κατά το ήμισυ , ενώ αυτοί είχαν συνηθίσει στην καλή ζωή. Και έτσι αναγκαζόταν να ξαναγίνουν χειροκροτητές της κυβέρνησης. Την εποχή που ο Αντώνης Σαμαράς ήταν υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, το 90-93 είχε απειλήσει ότι θα αποκαλύψει τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου του, όπου μισθοδοτούντο δημοσιογράφοι, αλλά δεν το έκανε. Προφανώς έκρινε ότι δεν συμφέρουν οι αποκαλύψεις γιατί θα αποδείκνυαν την συνενοχή της εξουσίας γι`αυτό έμεινε στην απειλή , ως εκβιασμό. Στην Ελλάδα εκτός από τους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους ,υπάρχουν και οι προλετάριοι που είναι και οι πολλοί, με χαμηλούς μισθούς. Τα τελευταία χρόνια από τότε που αφέθηκε ελεύθερη, η ιδιωτική τηλεόραση μία μικρή ομάδα τηλεοπτικών δημοσιογράφων, κέρδισε πολλά λεφτά και πλούτισε. Διάβασα ότι ένας από αυτούς κι ασφαλώς δεν θα ήταν ο μόνος, ο οποίος υπέγραψε συμβόλαιο, για ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο. Άραγε το ήξερε η εφορία; Αν κερδίζεις τόσα λεφτά σε λίγα χρόνια προικίζεις και τα δισέγγονα σου. Και ύστερα θα …κάθομαι όπως έλεγε σε μία παλιά ατάκα ο μακαρίτης ο Μίμης Φωτόπουλος Άντε τώρα αυτή η δράκα των καλοπληρωμένων δημοσιογράφων της τηλεόρασης να στηρίξει τα δίκια του εργαζόμενου και του μικρού επαγγελματία. Μην πάτε μακριά . Θυμηθείτε το πάρτι που γινόταν στην «Ε.Ρ.Τ» με το δημόσιο χρήμα. Οι δημοσιογράφοι π.χ Λυριντζής ,και Οικονόμου, για την εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» στη «ΝΕΤ» εισέπρατταν 324 .000 ευρώ ετησίως. Γράφει η Βασιλική Σιούτη στην «Κυρ. Ελευθεροτυπία¨ «Οι δημοσιογράφοι είναι και αυτοί εργαζόμενοι ,και μάλιστα μεταξύ των πρώτων που βιώνουν την κρίση, με απολύσεις περικοπές ,και καθημερινά αυξανόμενη ανεργία.. Τον τόνο όμως δίνουν τα τηλεοπτικά δελτία και οι καλοπληρωμένοι «απολογητές της εξουσίας»». Αυτοί που έχουν βαφτίσει τις απεργίες «ταλαιπωρίες» {δεν λένε απεργούν π. χ οι εργαζόμενοι για τα ψ αιτήματα, αλλά «ταλαιπωρία περιμένει πάλι τους πολίτες» …κ.λ.π} Αυτοί που όταν καίγεται η Κερατέα, το αποσιωπούν ,και δεν βλέπουν πουθενά την είδηση, αυτοί που παρουσιάζουν ως ανάσα την επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους.» Προσωπικά δεν θυμώνω με αυτούς που φωνάζουν «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι». Ντρέπομαι γιατί καταλαβαίνω την οργή τους. Και δεν έχει νόημα να λέμε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Είναι καιρός να το αποδείξουμε».