ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΎΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η υγεία και η παιδεία είναι ένα δημόσιο αγαθό, και έχει υποχρέωση το κράτος να την παρέχει στους πολίτες. Για να κατακτηθεί αυτό το δικαίωμα εδόθησαν πολύχρονοι αγώνες. Στα νοσοκομεία όμως χρόνια τώρα , υπάρχουν ελλείψεις νοσηλευτριών , και έτσι ο καθένας που βρίσκεται στην ανάγκη, έχει δεν έχει χρήματα προσπαθεί από το υστέρημα του ,και από το υστέρημα των δικών του ανθρώπων, να πληρώσει τις λεγόμενες αποκλειστικές νοσοκόμες. Οι οποίες βεβαίως είναι εργαζόμενες, και εργάζονται για να εξοικονομήσουν τα προς το ζειν της καθημερινότητας τους. Αν υπήρχε ένα σωστό και οργανωμένο κράτος πρόνοιας, που δεν θα σπαταλούσε τα χρήματα σε προμήθειες υπερτιμημένων ιατρικών υλικών, θα διόριζε επαρκή αριθμό νοσοκόμων , για να εξυπηρετείται ο ασθενής. Όπως βεβαίως δεν θα έπρεπε να πληρώνουν ένα σωρό χρήματα οι γονείς στα φροντιστήρια, διότι η παιδεία σύμφωνα και με το Σύνταγμα μας παρέχεται δωρεάν από το κράτος. Γράφω αυτό το σημείωμα διότι ο τοπικός τύπος, σε σχετικό ρεπορτάζ αναφέρει, ότι οι αποκλειστικές νοσοκόμες πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας, στην διοίκηση του νοσοκομείου Χανίων διότι , στο χώρο τους, έχουν εισχωρήσει παράνομα αποκλειστικές αδελφές νοσοκόμες. Εμένα αυτό μου φαίνεται θέατρο του παραλόγου. Αφήνει το κράτος να συγκρούεται, η φτωχή «νόμιμη αποκλειστική», με την φτωχή «παράνομη αποκλειστική»- επειδή αθετεί τις υποχρεώσεις του προς του πολίτες-, για να μοιράσουν ένα κομμάτι ψωμί, το οποίο εισπράττουν από τον φτωχό ασθενή. Τελικά ποιος είναι ο παράνομος ; Το άδικο και ανάλγητο κράτος, ή οι προλετάριοι που συγκρούονται για το μεροκάματο του πόνου;