ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ
ΠΟΣΟ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ
Είμαστε καταδικασμένοι λόγω γειτονίας να συμβιώσουμε.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Τι τους θέλετε εσείς και οι Τούρκοι του εθνικισμούς ; Στις ημέρες μας εθνικισμοί; «Τι τα χρειάζεστε τα υποβρύχια; Η Ευρώπη πρέπει να εγγυηθεί την ασφάλεια των συνόρων της Ελλάδας» ,μας λέει σε συνέντευξη του σε Ελληνική εφημερίδα, ο αιώνιος έφηβος, επικεφαλής της ομάδας των πρασίνων, του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου ,ο άλλοτε «κόκκινος Ντάνι», του Μάη του 68 στο Παρίσι, ο θρυλικός Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Έχει απόλυτο δίκαιο, ο προοδευτικός ευρωβουλευτής. Θα τον ακούσουν όμως η Γερμανία, και η Γαλλία, και δεν μιλάω για την άλλη μεριά του Ατλαντικού τις Η.Π.Α, όπου είναι χώρες που παράγουν, πάσης φύσεως πολεμικό υλικό, κερδίζοντας δισεκατομμύρια στις πλάτες των Ελλήνων και των Τούρκων πολιτών. Δεν συμφέρει τις χώρες αυτές, να εγγυηθούν τα σύνορα μας αλλά τους συμφέρει να έχουμε μια αιώνια διαμάχη, με την Τουρκία. κι ως γνωστόν τα συμφέροντα κυβερνούν τον κόσμο. Το πιστεύω συναφή προς τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια τους είναι ¨ Όταν εσείς έχετε προβλήματα εμείς έχουμε δουλειές».Όταν το καταλάβουν καλύτερα, οι δύο γείτονες χώρες τότε θα μειώσουν τους πολεμικούς εξοπλισμούς, και θα συμφωνήσουν για μία αδιατάρακτη Ελληνοτουρκική φιλία.
«Ο φιλόσοφος και πολυγραφότατος συγγραφέας 40 βιβλίων, Στέλιος Ράμφος προσπαθώντας να αναλύσει την σχέση αγάπης –μίσους ,εξηγεί ότι η μακρά ιστορία ανταγωνισμού , οφείλεται στις ομοιότητες των δύο λαών , στις ίδιες συνήθειες πιθανότητας και ανευθυνότητας». «Τι είναι τελικά αυτό που μας φέρνει κοντά;»
Είμαστε στην πραγματικότητα «ούνα φάτσα ούνα ράτσα». Αυτό ισχύει για εμάς με τους Ιταλούς, όσο και με τους Τούρκους». Είμαστε ανατολίτες». Παρ`όλη την εχθρότητα τη στρατιωτική την πολιτική και την θρησκευτική; Μα το μεγάλο μίσος φουντώνει, ανάμεσα σε πολύ κοντινούς ανθρώπους. Τα μικρά μίση είναι σε μακρινούς. Ευθύνεται η γειτονία και τα μπλεξίματα που είχαμε μέσα στους αιώνες , καθώς δεν μπορούσε ο ένας να απαλλαγεί από τον άλλο. Δεν μπορούσε να γλυτώσει και του έμενε το μίσος , ως τρόπος συνυπάρξεως. Και από την άλλη βεβαίως μαζί δεν κάναμε και χώρια, δεν μπορούσαμε. Αυτό που μας συνδέει είναι η γειτονία, οι νοοτροπίες και η κοινή ανατολίτικη αντίληψη και στάση στη ζωή.
Σε τι συνίσταται αυτή η ανατολίτικη αντίληψη; Και οι δυο δεν πιστεύουμε στον κόσμο. Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να έχει αποτελέσματα στην ζωή μας μια σχέση παραγωγική ιστορικής πα παρεμβάσεως. Πιστεύουμε και οι δυο ότι όλα γίνονται για τον θεό και με την βοήθεια του θεού. Αυτή ακριβώς η πίστη γα το θεό και με τη βοήθεια του θεού, μας οδηγεί σε μια ιδιότυπη νωχέλεια ,και ραθυμία, η οποία με την σειρά της αφήνει τα πράγμα, να πάνε όπου θέλει το όνειρο μας Αυτή είναι η απόσταση μας από την πραγματικότητα;»Αυτή είναι η απόσταση μας από τον κόσμο «Και αυτή είναι απόσταση μας, από την Δύση. Αυτό κάθε φορά το συναντούμε και προσπαθούμε να ξεμπλέξουμε, αυτό που μας φέρνει σε δύσκολη θέση. Ας πούμε τα δημοσιονομικά, που είναι μια πραγματική κατάσταση, κάθε φορά που οδηγούμαστε σε ναυάγιο, επειδή το χειριζόμαστε με όρους ονείρου, δηλαδή, με όρους διαφθοράς-γιατί η διαφθορά δεν έχει μεγάλη απόσταση από το όνειρο. Είναι στην πραγματικότητα εκείνο που θα ήθελα, ασχέτως το τι πρέπει και τι μπορώ».Κι όχι όπου θέλει η σκέψη μας. Εμπιστευόμαστε τα όνειρα κι όχι τη σκέψη μας». Παρόλα αυτά εμείς είμαστε στην ευρωπαϊκή ένωση και οι Τούρκοι θέλουν να μπουν. Θέλουν διότι εμείς κάνουμε ότι κάνουν εκείνοι, και εκείνοι κάνουν ότι κάνουμε εμείς. Είπαμε χώρια δεν μπορούμε και μαζί δεν τα καταφέρνουμε. Όταν είχε γίνει η αίτηση της Ελλάδας να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή ένωση το 1961, ο τότε υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας , δεν θυμάμαι, συγκάλεσε όλους τους διευθυντές του υπουργείου εξωτερικών , και τους έβαλε μια τρομερή κατσάδα διότι δεν είχαν παρακολουθήσει ακριβώς τα βήματα των Ελλήνων, και τους έδωσε εντολή «Ότι κάνουν οι Έλληνες κάνετε κι εσείς είναι ανάγκη να μην ξεχωρίζουμε».
ΠΗΓΗ Περιοδικό Ε» «ΚΥΡ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»