ΔΥΣΒΑΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Μας γκρέμισε το 40 η κατοχή, μας ρήμαξε ο εμφύλιος.
Το σώμα μας γέμισε αίμα, η ψυχή μας άδειασε.
Μάρανε τις λεμονιές μας, χαμήλωσε το μπόι
των λιόδεντρων.
Σταθήκαμε γονατιστοί και αντικρίζαμε την άβυσσο.
Δεν μείναμε στο μαύρο και το γκρίζο.
Πήραμε βαθιές αναπνοές, και ξεκινήσαμε γελώντας ,
και τραγουδώντας. Με περίσκεψη κερδίζονται οι μάχες.
Με ελπίδες ονείρων και οραμάτων.
Άλλοι τράβηξαν κουπί στις θάλασσες του κόσμου,
στην απεραντοσύνη των ωκεανών.
Στους αγρούς χύθηκε άφθονος ιδρώτας,
για να ανθίσουν ξανά οι λεμονιές, και να καρπίσουν
τα λιόδεντρα.
Μόχθος και κόπος η ζωή, πολύ φαιά ουσία
Στην ιστορία, η Ελλάδα ζωντανή έχει κρατηθεί.
Οι Έλληνες έχουν ψυχή και φαντασία..
Δεν είναι τρόπος να ζεις για τη βολή.
Να σε συντρέξουν ξένοι να παρακαλείς.
Αν επιθυμείς όρθιος και καμαρωτός να ζήσεις.
Είναι ο δύσβατος δρόμος του ορειβάτη
είναι ο ιδρώτας του κωπηλάτη, το μονοπάτι
του ιχνηλάτη. Κάποτε είναι κι ο δρόμος
της ταπείνωσης , και της σιωπής.
Για τα δικά μας λάθη.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ