ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΑΡΚΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ .ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
1. ΜΕΣΑ ΑΠΟ «ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΕΤ 3» Μακροδημόπουλος Δημήτρης. "Kι εγώ κύριε Δασκαλάκη σέβμαι την άποψή σας. Εξ άλλου η αντιπαράθεση των απόψεών μας αποσκοπεί να εμπλουτίσει τους προβληματισμούς μας. Η άποψη περί του ρόλου της γραφειοκρατίας στην ΕΣΣΔ αλλά και στην Κίνα δεν είναι δική μου. Και ο Λένιν και ο Μάο υποστήριζαν ότι στο στάδιο της δικτατορίας του προλεταριάτου η πάλη μεταξύ αστικής τάξης εντείνεται και πολλαπλασιάζεται.
2. ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Λυπάμαι κ. Μακροδημόπουλε αλλά αν πράγματι το έγραψε ο ΛΕΝΙΝ και ο ΜΑΟ δεν θα συμφωνήσω μαζί τους.
Εγώ ένας μικρός, με δύο λατρεμένες αλλά και μισημένες προσωπικότητες. Μισημένος, κυρίως ο Ιωσήφ Τσουγκασβίλι {Στάλιν} {Ατσάλι}όπου πραγματοποίησε την βίαιη βιομηχανοποίηση και την δολοφονία των αντίθετων συντρόφων στην γραμμή του, εδραιώνοντας ένα απολυταρχικό κράτος.. Είναι καιρός να γίνει αποκαθήλωση των ειδώλων. Όπως γνωρίζουμε από την ιστορία και την πολιτική οικονομία, για να μετασχηματισθούν οι φεουδαρχικές κοινωνίες σε αστικές πέρασαν αιώνες, στην Δυτική Ευρώπη. Η επανάσταση στην Ρωσία το 1917 έγινε σε μια φεουδαρχική Ρωσία. Από που βγαίνει ότι οι ιθύνοντες του ΚΚΣΕ ήταν εκπρόσωποι της Αστικής τάξης; Για μένα είναι ακατανόητο. Για τα εγκλήματα του Στάλιν λίγο πολύ γνωρίζαμε.
Εκείνο που δεν γνώριζα προσωπικά, ήταν τα εγκλήματα στην Κίνα του ΜΑΟ. Πριν δύο χρόνια προμηθεύτηκα την βιογραφία του Μάο Τσε Τουγκ. Γράφει ότι με την βίαιη αγροτική μεταρρύθμιση στην Κίνα πέθαναν από την πείνα 50 εκατομμύρια Κινέζοι. Όσο για τους «ερυθροφρουρούς» και την δήθεν πολιτιστική επανάσταση και το σλόγκαν “αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθήσουν;” Η “επανάσταση” αυτή είχε ως αποτέλεσμα να δολοφονήσουν οι ερυθροφρουροί περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους. Πως να νοσταλγώ τέτοια καθεστώτα; Ή να πιστεύω ότι χωρίς δημοκρατία χωρίς ελευθερία και χωρίς ρυθμισμένη αγορά και κράτος πρόνοιας, μπορεί με μαγικό τρόπο κάποιος περιούσιος λαός να οικοδομήσει ένα παράδεισο σοσιαλισμού;
3. Μακροδημόπουλος Δημήτρης. «Κύριε Δασκαλάκη συγκρίνετε ανόμοια πράγματα. Ο Λένιν και ο Μάο, πατέρες της θεωρίας της επαναστατικής πράξης υπήρξαν και θεωρητικοί. Ο Μάο έλεγε ότι η επανάσταση πρέπει να είναι διαρκής, προφανώς για να μη τελματώσει όπως στην ΕΣΣΔ, και εκεί απέβλεπε η Πολιτιστική Επανάσταση, ο Μάο είπε το περίφημο “βομβαρδίστε το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος, ο Μάο ήταν η ζωντανή αντιπολίτευση μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Ο Μάο τέλος απάλλαξε τη Κίνα από τους αποικιοκράτες. Μπορείτε να διαβάσετε τον Ντέιβιντ Χάρβευ στο “Αίνιγμα του κεφαλαίου” για τη σημασία της αγροτικής και της πολιτιστικής επανάστασης στο σημερινό οικονομικό -μόνον- θαύμα της Κίνας. Με την ίδια λογική να σας ρωτήσω και εγώ: Πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια ψυχές στοίχισε η αποικιοκρατία που επέβαλαν οι πολιτισμένοι λαοί της Δύσης από τον 16ο αιώνα μέχρι και σήμερα για να ζουν αυτοί καλά με τις άνισες ανταλλαγές και εμφανίζονται πολιτισμένοι; Πόσες δεκάδες εκατομμύρια μαύρων αφαίμαξε το δουλεμπόριο από την Αφρική; Πόσα εκατομμύρια ήταν τα θύματα των δύο παγκοσμίων πολέμων που οφείλονταν στις ενδοϊμπεριαλιστικές διενέξεις; Έτσι όμως δεν συζητάμε. Αφήστε που σε όλα αυτά τα εγκλήματα η Δύση καπηλεύτηκε τον Χριστιανισμό για να εξωραϊσει τις σκοπιμότητες. Δύο δρόμοι υπάρχουν για να εξωραϊζουμε τα εγκλήματα της Δύσης: ένας είναι από τα δεξιά και ο άλλος είναι από τα αριστερά (σοσιαλιμπεριαλισμός). Πώς συμβαίνει όλοι οι εγκληματίες να είναι από τη μια πλευρά και όλοι οι αυτόκλητοι σωτήρες από την άλλη;»ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Δεν υπερασπίζομαι κανένα σύστημα ούτε αθωώνω εγκλήματα άπ`όπου κι αν προέρχονται. Αν στο παρόν σημείωμα μου τώρα ,ασκώ κριτική στον “υπαρκτό σοσιαλισμό” δεν σημαίνει ότι υπερασπίζομαι τον καπιταλισμό του αίματος του δόγματος του σοκ και της καταστροφής.Απλώς επαναλαμβάνω . Ο παράδεισος βρίσκεται στον κήπο της Εδέμ, ή ακόμη και στην κοιλιά της μάνας μας, που δεν έχουμε ευθύνες. Στις κοινωνίες των ανθρώπων δεν υπάρχουν παράδεισοι. Δεν πιστεύω επίσης ότι αν επαναληφθεί το πείραμα του υπαρκτού σοσιαλισμού πιο σωστά θα πετύχει. Δεν σημαίνει ότι τέλειωσε η ζωή ,και η ιστορία κι ότι δεν πρέπει να παλεύουμε για καλύτερη ποιότητα ζωής για δικαιματα που χάνουμε εξαιτίας τη κρίσης, για οικολογία για περισσότερη δημοκρατία, για μορφές άμεσης δημοκρατίας σε μικρότερες τοπικές κοινωνίες για τακτικά δημοψηφίσματα. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας για αυτογνωσία, για προσωπική ελευθερία, για επιβίωση, νικώντας το παντοδύναμο ένστικτο του θανάτου μέσα από την σεξουαλικότητα και τον έρωτα.