ΑΝΑΤΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΛΟΥΣΤΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ «Να ελπίζουμε αλλά να μην γινόμαστε δέσμιοι της ελπίδας μας. Να φοβόμαστε αλλά να μην υποκύπτουμε στους φόβους μας. Να είμαστε ενταγμένοι σένα κόμμα αλλά να μη τυφλωνόμαστ娻
ΛΑΤΙΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ Ο αρθρογράφος στην ιστοσελίδα "Ανιχνεύσεις" δρ. Φ. Καγκελάρης σένα γόνιμο αναλυτικό και εμβριθές άρθρο του στην ιστοσελίδα «ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΕΤ 3» συμφωνεί λίγο πολύ με τις αναλύσεις του Στέλιου Ράμφου ότι οι νεοέλληνες δεν αναγεννηθήκαμε ούτε διαφωτιστήκαμε.Είμαστε λοιπόν Ανατολίτες με λούστρο Ευρωπαϊκό. Δεν σημαίνει βέβαια πως πρέπει να υιοθετήσουμε την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό , και την βαρβαρότητα της ιστορίας των δυτικοευρωπαίων. Ή όλα αυτά πάνε πακέτο; Δεν πρέπει να ξεχνούμε και την ιστορία. Ότι ο Ελληνισμός έπεσε σε παρακμή και κατακτηθήκαμε από Ρωμαίους, Σλάβους Σταυροφόρους, και Οθωμανούς.Πόσα χρόνια πέρασαν για να έχουμε τα σημερινά σύνορα; Μόλις, το 1948 μας έδωσαν οι Ιταλοί τα δωδεκάνησα.Δεν είναι ανάγκη να αυτομαστιγωνόμαστε. Οπωσδήποτε πρέπει να έχουμε γνώση της ταυτότητας μας, να κρατήσουμε τα θετικά μας και να αφήσουμε πίσω τα αρνητικά μας. Άλλωστε αυτό εννοεί και ο συγγραφέας γράφοντας ότι ¨ «Τα σπαράγματα του λόγου {αρχαία Ελλάδα} της παράδοσης {λαϊκός πολιτισμός}και της νεωτερικότητας [διαφωτισμός} ας αρθρωθούν σε λόγο Ελληνικό.» Η δουλική προσκόλληση προς την δύση μας κάνει ζημιά. Όσο για το ποιοι είμαστε σήμερα; Ως χθες ήμασταν οι σερβιτόροι των βορειοευρωπαίων. Σήμερα γίναμε νόμιμα η αποικία τους. Αύριο ;Ας ανατρέξουμε στις επαναστατικές παραδόσεις. Από την «μη βία» του Μαχάτμα Γκάντι ως τον ξεσηκωμό των σκλάβων στην αρχαία Ρώμη με τον Σπάρτακο. Γράφει ο δόκτωρ ψυχοπαθολογίας Φώτης Καγκελάρης ότι¨ " Αν η Ελλάδα θέλουμε να σταθεί στα πόδια της, οι Πολιτικοί, οφείλουν να ενσαρκώσουν τον Λόγο της Βουλής των Ελλήνων προσδιορίζοντας μια ταυτότητα και ένα στόχο που θα έχουν θέση στον κόσμο. Το τζάμπα τραπέζι στην πίστα λόγω γεωπολιτικής θέσης, φαίνεται ότι τελείωσε πια.
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, ας κουβεντιάσουμε. (Υπενθυμίζω την υψηλού ήθους συνάντηση δύο διαφορετικών κόσμων εντός του πλαισίου του δυτικού λόγου, του Πάπα Βενέδικτου ιστ΄ και του Χάμπερμας.) Ας μιλήσουμε. Όλοι. Τι είναι η Ελληνικότητα; Ποια είναι η θέση της στον κόσμο και στο μέλλον; Ποιοι θέλουμε να είμαστε; Τα σπαράγματα του λόγου της Παράδοσης και της Νεωτερικότητας ας αρθρωθούν σε λόγο Ελληνικό. Ας γίνουν σημασιακές συγχορδίες για την ανάδειξη της ταυτότητας και όχι σπαραγμοί εξάρθρωσής της. Ο πόνος είναι κοινός. Ας προλάβουμε. Όταν οι νέοι σπάνε, σπάνε την έλλειψη ταυτότητας. Μια σπασμένη βιτρίνα είναι το σπάσιμο του καθρέφτη του Τίποτα."