ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
“Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα πηγαίνει εκεί που θα έχει περισσότερα κέρδη.»
Ποια είναι αυτή η πατριωτική πλειονότητα που μένει ακέφαλη κ. Γιανναρά; Η δεξιά του κυρίου; Ο τίτλος του άρθρου στην “Καθημερινή” “Ακέφαλη η πατριωτική πλειονότητα” μου θυμίζει την εξουσία της μετεμφυλιακής δεξιάς που χώριζε τους Έλληνες σε εθνικόφρονες και μιάσματα. Συμφωνώ ότι ο πολιτικός οφείλει να έχει επαγγελματική καριέρα , να γνωρίζει πως βγαίνει ο καθημερινός βίος του λαού. Γνωρίζω όμως π.χ έναν γηραιό Κρητικό πολιτικό κι όχι μόνο, που έστειλε τον γιο του στο Χάρβαρντ όπου πήρε το πτυχίο του. Έκανε το μεταπτυχιακό του στο Λόντον Σχούλ όφ Ικονόμικς, και μετά τον διόρισε σε κάποια ημικρατική μεγάλη επιχείρηση. Εργάσθηκε κάποια χρόνια και κατόπιν τον προώθησε στην πολιτική. Είχε τις ίδιες ευκαιρίες ο γιος ενός φτωχού εργαζόμενου να κάνει τις ίδιες σπουδές και την ίδια ευκαιρία στην εργασία ή στην πολιτική . Ασφαλώς και παίζει θετικό ρόλο ο ηγέτης να έχει εργασθεί στην ζωή του. Τον κυριότερο όμως ρόλο, παίζει η πολιτική που θα ασκήσει. Η Ν.Δ και ο Σαμαράς εκφράζει την μεγαλοαστική τάξη. Δεν έχει τόση σημασία λοιπόν αν ηγείται ένας πρώην εργαζόμενος ή όχι , αν είναι πλούσιος η φτωχός, αλλά ποια συμφέροντα υπηρετεί. Ο Κ. ΜΑΡΞ λ.χ ήταν εύπορος αστός, και ο Φρίντριχ Ένγκελς γιος βιομήχανου οι οποίοι απαρνήθηκαν την οικονομική τους τάξη και πήραν το μέρος των εργαζομένων. “Δεν μας λέει, επίσης ο κ. Γιανναράς, για την σύγχρονη νεοφιλελεύθερη στρατηγική, εξαθλίωσης των λαών!
Δεν μας λέει για τα νέα πολιτικά σχήματα, που αγωνίζονται για την ανατροπή αυτής της άθλιας κατάστασης, αποκλεισμένα από τα ΜΜΕ!
Δεν μας λέει για την κατάλυση του κοινωνικού, προνοιακού κράτους και την βίαιη συρρίκνωση του πληθυσμού της Χώρας!”Μακροδημόπουλος Δημήτρης{ Αρθρογράφος στην ιστοσελίδα «ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ» «ΕΤ 3».} Πολύ καλά τα γράφετε κύριε Δασκαλάκη. Είναι οι άνισες ευκαιρίες χαρακτηριστικό της ζωής του τόπου μας και όχι μόνον. Μπορεί τα παιδιά της αστικής τάξης και των πολιτικών να σπουδάζουν στο Χάρβαρντ ως γόνοι εκλεκτών οικογενειών, της ελίτ δηλαδή, δεν γνωρίζω όμως πόσα από αυτά τα παιδιά θα περνούσαν σε δικά μας ΑΕΙ με τη δοκιμασία των πανελλαδικών εξετάσεων για να μετρήσουμε και το πραγματικό τους μπόι. Η αλήθεια είναι ότι ο κύριος Γιανναράς δεν προσπαθεί να απαλύνει την πραγματικότητα αλλά τους κοσμεί, αξιοποιώντας την κοινωνική του αποδοχή, με τέτοια επίθετα τα οποία όλοι μας διστάζουμε να χρησιμοποιήσουμε άσχετα αν τα αισθανόμαστε. Ποιός από εμάς χαρακτήρισε τον εκάστοτε πρωθυπουργό ως “βραχύ” ή “ολίγιστο”. Επίσης ότι έχει γράψει για τον συνδικαλισμό που θυμίζει σοβιετική νομενκλατούρα σε καπιταλιστικό κράτος είναι πέρα για πέρα πραγματικά. Είναι λοιπόν πολύ θετικό να ακούγονται αυτές οι φωνές μέσα από τον συντηρητικό χώρο. Βέβαια η αλήθεια είναι αλήθεια, δεν είναι ούτε συντηρητική ούτε προοδευτική. Η ερμηνεία των αιτίων είναι αυτή που ξεχωρίζει το προοδευτικό από το συντηρητικό και οδηγεί σε αντίστοιχες διεξόδους. Τον κύριο Γιανναρά, τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ διότι ακτινοβολεί παιδεία αλλά και για το θάρρος της γνώμης του, τον είχα ακούσει πριν 3-4 χρόνια σε μία διάλεξή του στην Κομοτηνή. Ήταν όπως πάντα εξαιρετικός. Πού χώλαινε; Στο δια ταύτα. Πρότεινε δηλαδή ως διέξοδο την εμφάνιση μιας χαρισματικής προσωπικότητας στην Ελλάδα, όπως π.χ. ο Πούτιν (θυμάμαι χαρακτηριστικά το παράδειγμα}. Δεν μπορεί μια τόσο φωτισμένη και επαναστατική σκέψη να περιμένει τη σωτηρία από την πιθανή εμφάνιση μιας χαρισματικής προσωπικότητας. Πιστεύω, ελπίζω τουλάχιστον, ότι κάποια μέρα θα κάνει και το τελευταίο βήμα, το “δια ταύτα” δηλαδή στην ίδια κατεύθυνση.Απάντηση Μανούσου Γ. Δασκαλάκη Ο κ. Γιανναράς ο οποίος, έχει το θάρρος της γνώμης του ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του, συγκριτικά με άλλους αργυρώνητους από την εξουσία διανοούμενους, πού σιωπούν, είχε κάνει επίκληση πριν κάμποσο καιρό από την “Καθημερινή “στους θεσμούς να παρέμβουν όπως η Ακαδημία ,οι Δικαστές, και ο Στρατός. Είναι δυνατόν ο άνθρωπος αυτός που είναι ηλικιωμένος να μην θυμάται την δικτατορία των Συνταγματαρχών το 1967, που έληξε με την τραγωδία της Κύπρου; Προσωπικά όταν επεβλήθη η δικτατορία ήμουν 19 χρονών. Ποιος νομίζετε ότι συνεργάστηκε με την χούντα ως προσωρινός πρωθυπουργός; Ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σ. ΚΟΛΙΑΣ. Δεν μας φτάνει η δικτατορία των αγορών πρέπει να μας καπελώσουν και με στρατιωτική δικτατορία κ. Γιανναρά; Διάβασα στα “Νέα” πολύ αργότερα ένα επικριτικό κατά του Γιανναρά σημείωμα του τακτικού αρθρογράφου των “Νέων” και συγγραφέα Τάκη Θεοδωρόπουλου. Είχα ασκήσει κι εγώ κριτική με σημείωμα μου στην τοπική εφημερίδα “Αγώνας της Κρήτης.”Έχει έρθει μερικές φορές και στα Χανιά ο κ. Γιανναράς και τον έχω παρακολουθήσει στις διαλέξεις του. Έχει ασκήσει πολλές φορές κριτική στην Ελληνική εκκλησία. Ως πρώην κομμουνιστής πιστεύω, αλλά κι έχω διαβάσει ότι οι πρωτόγονες Χριστιανικές κοινότητες έμοιαζαν αρκετά με τις κομμουνιστικές κοινότητες. {Δηλαδή κοινότητες αγάπης και κοινοκτημοσύνης} Προσωπικά δεν με επηρεάζει η θρησκεία και, συμφωνώ με τον Μαρξ ότι¨ ” η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, είναι η ψυχή του σένα κόσμο χωρίς ψυχή, είναι το όπιο του λαού.”