Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΡΩΠΗ – ΠΟΛΟΣ ΕΛΞΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΟΒΟΥ
Αναρτήθηκε από anixneuseis στις 06/3/12 • Κατηγοριοποιήθηκε ως Προτεινόμενα άρθρα • 6 views

του πρεσβη ε.τ. Αλεξανδρου Μαλλια ,Ειδικου Συμβουλου του ΕΛΙΑΜΕΠ

Με απογοητευση και πικρια βλεπω καθημερινα να κλονιζεται το οικοδομημα της αλληλεγγυης,της ανθρωπιας,των κοινων ουμανιστικων αξιων πανω στο οποιο στηριχθηκε το οικοδομημα και η διαδικασια της ενοποιησης της Ευρωπης.

Δεν ανηκω στη κατηγορια των ευρωπαιων ουτοπιστων,αλλα στη μεγαλη κατηγορια των οπαδων της ευρωπαικης ιδεολογιας. Για να ειμαι πιο σαφης , πιστευω βαθια στη αναγκη και σημασια της Ενωμενης Ευρωπης.

Ναι η δικη μου προσεγγιση ειναι ιδεαλιστικη.Μπορειτε να την πειτε και οραματικη.Πιστευω, εν τουτοις στα ιδανικα μιας αλλης Ευρωπης,της δικης μου Ευρωπης.

Ανηκω στη γενια που ειχε τη τυχη να ζησει μερα με τη μερα μεσα απο δυσκολιες ,καθυστερησεις ,μαραθωνιες συνεδριασεις ,λαθη ,συναμα δε και επιτευγματα το κτισιμο της Ευρωπης .Ταγμενος απο τα φοιτητικα μου χρονια στο κινημα των φεντεραλιστων και της Ευρωπαικης Κινησης.

Της Ευρωπης που αποτελεσε το οραμα και σταθερο πολο ελξης εκατομμυριων πολιτων .

Της Ευρωπης ,που εθετε σαν ορο και θεμελιωση προυποθεση συμετοχης στην ενοποιητικη διαδικασια το Δημοκρατικο Πολιτευμα και την Ελευθερια,την κοινοτητα αξιων και των πρωταρχικων ιδεων.

Της Ενωμενης Ευρωπης που περαν απο τους τεχνοκρατες,αγοροκρατες και οικονομοπροφητες ειχε και τους οραματιστες και ιδεολογους.Της Ευρωπης που στηριζεται στο κοινο πολιτιστικο υποβαθρο.

Να γιατι υποστηριζω οτι εαν η δικη μου Ευρωπη θελει σημερα να ξαναβρει τη χαμενη της αξιοπιστια ,πρεπει να επιστρεψει στις ανθρωπιστικες της ριζες. Πρεπει να επιστρεψει εκει που ξεκινησε .

Ειναι δυνατον να εδραιωθει ως παγκοσμιος πολος ελξης και αναφορας μια ενωση ισοτιμων κρατων , που διακρινεται ολοενα και περισσοτερο για την ηγεμονικη συμπεριφορα του ισχυροτερου της πυλωνα;

Η ιδια η Αμερικη εχει αντιληφθει τη ζημια που προκαλεσε πανω απο ολα στην εκονα της και στην εθνικη της ασφαλεια το ηγεμονικο δογμα της πρωτης τετραετιας του προεδρου Μπους.Οι συνταγες διπλωματικης πειθους υποχωρησαν σαν πολιτικη επιλογη, αφηνοντας τη θεση τους σε πολιτικες μονομερους επεμβασης η σε σχηματισμους ”συμμαχιας των εξαναγκασμενων προθυμων”.Η Ευρωπη η εαν προτιματε η ”παλαια Ευρωπη” ηταν επισης στοχος της τιμωρητικης διαθεσης της Διοικησης Μπους.

Σημερα ,ο ακρογωνιαιος λιθος του ευρωπαικου οικοδομηματος , η πατριδα του Γκαιτε και του Μπετοβεν , εφαρμοζοντας,τηρουμενων των αναλογιων,μια αναλογη πολιτικη δειχνει μια τιμωρητικη διαθεση απεναντι σε μια χωρα ,εταιρο της στην Ευρωπαικη Ενωση .

Ναι το εχουμε αντιληφθει ολοι μας εδω στην Ελλαδα.

Εχουμε καταλαβει οτι οφειλουμε να πληρωσουμε για τα λαθη των κυβερνητων μας. Εαν θελετε ,οφειλουμε να πληρωσουμε για τα λαθη μας ,τη κακοδιαχειριση μας και την αφερεγγυοτητα μας.Κυριως ομως των πολιτικων μας.Αυτο ειναι πια κατανοητο.

Δεν μπορω ,ομως,να παραδεχθω οτι πρεπει να πληρωσει ενας ολοκληρος λαος.Δεν ειναι ανταξιο ουτε της Ευρωπης να τιμωρειται ενας λαος γι’αυτο που ειναι.

Δεν προκειται να παρασυρθω σε αναδρομες στο παρελθον . Δικαιουμαι ομως να υπενθυμισω οτι , οπως η ιδια η Ευρωπαικη ιστορια μας εχει διδαξει, μια ”ανευ ορων συνθηκολογηση” με την ταυτοχρονη επιβολη μιας γενικευμενης επικυριαρχιας , στο συστημα παραγωγης ,νομης και διανομης των πλουτοπαραγωγικων πορων μιας χωρας ,που ειναι ταπεινωμενη δεν συβιβαζεται με τις αρχες και αξιες της Ενωμενης Ευρωπης . Της Ευρωπης του Ζαν Μονε και του Μωρις Σουμαν .

Η ιδια η πατριδα του Καντ γνωρισε στον εικοστο αιωνα τη ταπεινωση,την υποταγη και την ανευ ορων συνθηκολογηση.

Η δικη μας Ευρωπη,το κοινο μας οραμα και συναμα πραγματικοτητα, κτιστηκε ακριβως πανω στα συντριμμια δυο πολεμων που πριν εξελιχθουν σε παγκοσμιους ησαν ευρωπαικοι. Οι πολεμοι αυτοι δεν ησαν το αποτελεσμα καποιας νομοτελειακης εξελιξης . Ησαν πανω απο ολα συνεπεια και το αποτελεσμα ανθρωπινων αποφασεων.

Οι λαοι της Ευρωπης πληρωσαν το τιμημα του πολεμου με βαρυ φορο αιματος και καταστροφες. Επιπλεον ,ομως,η πατριδα του Αριστοτελη και του Πλατωνα ,κατα τη διαρκεια της τετραχρονης κατοχης,υποχρεωθηκε σε ανευ προηγουμενου ταπεινωση και ευτελισμο των ανθρωπινων αξιων.Της ανθρωπινης αξιοπρεπειας.

Μετα ηλθε η Ευρωπη. Η δικη μας κοινη Ευρωπη.Παροτι η πατριδα του Ευριπιδη και του Σοφοκλη ειχε υποδουλωθει και ταπεινωθει, δεν διεκδικησε τη τιμωρια και την ταπεινωση της πατριδας του Σιλλερ και του Μπετοβεν.Στην πραγματικοτητα, το πολιτικο της συστημα δεν διεκδικησε καν αποζημιωσεις ,δηλαδη δεν επραξε, λογω δειλιας ,αυτα που οφειλε και μπορουσε να κανει.

Θεμελιο της κοινης μας πορειας στους κολπους της Ευρωπαικης Ενωσης , περαν της αμφιδρομης αλληλεγγυης ,ειναι η αρχη της ισοτιμιας ,της ισοτητας των μελων της. Δεν εχω αυταπατες οσον αφορα στην ισοτιμια.Και σιγουρα δεν ειμαι ο μονος .

Την ιδια στιγμη,ομως,θελω να σημειωσω οτι η υποταγη,ο φοβος και ο πειθαναγκασμος ενος λαου,μιας χωρας η του ευρωπαικου νοτου στο συνολο του , ως αποτελεσμα ασκησης μιας νεοηγεμονικης πολιτικης δεν αρκουν για να δωσουν στην σημερινη Ευρωπη το κυρος και την αξιοπιστια που τοσο εχει αναγκη.

Εαν το προβλημα λεγεται Ελλαδα ,η λυση λεγεται Ευρωπη.

Στην κυριολεξια περισσοτερη και πιο δημοκρατικη Ευρωπη.

Μια Ευρωπη που δινει σημασια στον ανθρωπο και στην αξιοπρεπεια του.

Η Ευρωπη που ειχε οραματισθει και ο δασκαλος μου Ντενι Ντε Ρουζμοντ.

Η δικη μου Ευρωπη ειναι η Ευρωπη που εκλεισε τη πορτα της σε ολοκληρωτικα και δικτατορικα καθεστωτα. Ειναι η Ευρωπη που ”παγωσε” την Συμφωνια των Αθηνων και που αναγκασε το χουντικο καθεστως να αποχωρησει απο το Συμβουλιο της Ευρωπης πριν εκδιωχθει.

Η Ευρωπη της δημοκρατιας ,των ανθρωπινων αξιων θεμελια του ευρωπαικου πολιτισμου.

Η δικη μου Ευρωπη ειναι αυτη που ελκυει και προσελκυει. Οχι αυτη που φοβιζει και απωθει.Με τον φοβο υποτασσεις και αναγκαζεις,αλλα δεν κερδιζεις φιλους.

Πιστευω οτι γνωριζουμε τα δικα μας λαθη. Τα πληρωνουμε .Για τους περισσοτερους το κοστος ειναι δυσβαστακτο.

Εαν η Ευρωπη εχει παυσει να αποτελει τον πολο ελξης των πολιτων της ,εαν χανουμε τη πιστη μας στη δικη μας Ευρωπη , η ευθυνη δεν θα βαραινει την πατριδα του Ελυτη, του Σεφερη και του Θεοδωρακη.

Θα βαραινει κυριως την πατριδα του Γουτεμβεργιου ,του Μπενεντικτους Τουμπνερ και του Φρεντερικους Τζακομπς .-

*Το άρθρο του κ. Μαλλιά δημοσιεύθυκε στο περιοδικό “Άμυνα και Διπλωματία”, Μάρτιος 2012.