ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Το παιδί, το φτωχό μικρό παιδί
που τα τζάμια
των αυτοκινήτων καθαρίζει
και ανοίγοντας το χέρι επαιτεί.
Το παιδί που ξέμεινε
από αγάπη και στοργή.

Με μάτια παραπονεμένα
στην αγορά σαν
χαμένο περιπατεί.
Σκέφτεται τόσο νωρίς
ότι τη ζωή του
πάει να χάσει.

Πριν ακόμη σαν μπουμπούκι
πεταχτεί την άνοιξη να δει.
Το παιδί μη το λυπάστε
άρχοντες, νοικοκυραίοι
τραπεζίτες, λωποδύτες
του λαού αγιογδύτες.

Το παιδί μπορεί ακόμη
να ονειρευτεί
με βάρκα την ελπίδα.
Ότι έρχεται το τέλος
σε αυτή τη καταιγίδα

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ