ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
"ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ"
ΒΑΓΓΕΛΗ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

«Όταν γίνεις ποίημα

ερωτηματικό

της τωρινής ανησυχίας,

θα πάψω ν`άχω συντροφιά

την τωρινή αγρύπνια.»

Ο σεμνός και ακούραστος πνευματικός εργάτης της πόλης μας Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος σήμερα, και δρών δημοσιογράφος. Λαμβάνει επίσης μέρος με ευγενή καλοσύνη και ανιδιοτέλεια, και είναι παρουσιαστής και συμμέτοχος σε αρκετά πολιτιστικά δρώμενα της όμορφης πόλης μας. Η πόλη μας είναι μικρή και γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ο Β.Κ είναι άνθρωπος του μέτρου και της αρετής, χωρίς εχθρούς αλλά με πολλούς φίλους. Πρόσφατα δόθηκε σε κυκλοφορία η τρίτη του ποιητική συλλογή από την «Πυξίδα της Πόλης» με τον ευρηματικό τίτλ飼OTΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ." Στα προηγούμενα χρόνια έχει εκδώσει¨ «ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.» {1973} και ΚΑΖΟΒΑΡ {1987} Ο Κακατσάκης δεν βιάζεται, σκέπτεται πριν γράψει και εκτεθεί στο κοινό, είναι ολιγογράφος αλλά ουσιαστικός στις ποιητικές του πινελιές.

Αλήθεια. Τι είναι η ποίηση; Προσωπικές αγωνίες και αδιέξοδα; Ανάγκη για να εκφραστεί ο ποιητής;
Κάλυψη κενών και χρόνου; Αγάπη για τον γραπτό λόγο και την τέχνη ; Λίγο από όλα αυτά μα πάνω απ`όλα είναι η αγάπη για την έκφραση σκέψεων και συναισθημάτων με τον γραπτό λόγο. Ο Β.Κ εκφράζεται θαυμάσια. Γράφει βιώματα, εμπειρίες και προβληματισμούς με λογισμό και όνειρο μέσα από τη δική του κατάθεση ψυχής.

Γράφει σένα ποίημα ότι από μικρός ¨ { σελ. 63»

«Του άρεσε να γράφει πάντα

και στο περιθώριο του τετραδίου.

Κάποτε, μάλιστα μόνο στο περιθώριο.

«Τα τετράδια έχουν τα περιθώρια

για να μη τα περνάμε»

«Του έλεγε ο δάσκαλος.»

Μεγαλώνοντας έκθαμβος από τα επιτεύγματα του πνευματικού πολιτισμού δηλώνει πάντα¨

«Επιφυλακτικός μπροστά στη τελεία.»

« Καχύποπτος στην εμφάνιση του κόμματος.»

«Ανήσυχος στη θέα του θαυμαστικού.»

«Ξένος μέσα στις παρενθέσεις.»

«Απροετοίμαστος στα υπονοούμενα»

« των αποσιωπητικών.»

«Ανασφαλής στον ερχομό της παύλας.»

Είναι ερωτευμένος με το « ερωτηματικό» που όπως δηλώνει είναι¨ «το σημείο στίξης του.»

Αγροτόπαιδο ο Βαγγέλης από το Νίππος Αποκορώνου θυμάται με τρυφερότητα τη μάνα του στο χωριό και γράφει¨

«Τόσα κεριά όσα τα παιδιά της

-παιδιά της και οι νύφες και οι γαμπροί της

συν ένα ακόμη.

τόσα άναβε στο μανουάλι,όταν πήγαινε

στην εκκλησία η μάνα μου.»

Ο Β.Κ είναι γεμάτος μνήμες από την παιδική του ηλικία και την ήρεμη χωρίς άγχη ζωή της υπαίθρου. Γράφει για τη φοράδα τους αναγκαίο και απαραίτητο μέσο της εποχής και θυμάται

με λύπη που την έβλεπε νήπιο ακόμη να τελειώνει το βίο της.

« Ψόφησε.? Είπε με δάκρυα στα μάτια.

λίγο πιο πέρα ο πατέρας μου.

Ήταν μια καινούρια λέξη.

πολύ βαρύτερη από το «μούλε.»

Δεν ξεχνά και την κατάρριψη από την «ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ» το 2001 των δίδυμων πύργων της Νέας Υόρκης.

Γράφει¨ Ο φόβος πλανιέται στο Μανχάταν
εκεί όπου άλλοτε οι Δίδυμοι Πύργοι τόξευαν
με αλαζονεία στον ουρανό.
Υψώνοντας τη σημαία της επιτυχίας
πολύ πιο ψηλά από τα δάκρυα των ανθρώπων.»

Ο Β.Κακατσάκης μας αφιέρωσε με τα 73 ποιήματα της συλλογής του ένα πλούσιο μπουκέτο από το δικό του συναισθηματικό κόσμο της ψυχής και των αισθήσεων.
Αγαπητέ Βαγγέλη σου ευχόμαστε να είσαι γερός με σιδερένια υγεία να συνεχίζεις να μας δωρίζεις απλόχερα
τις ποιητικές σου πινελιές.