Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013


          ΘΑΝΑΤΟΣ

Θάνατος φθορά γήρας.
Συνέχεια στο νου του τριβέλιζε
αυτή η σκέψη που ήταν ανυπόφορη
και δεν μπορούσε να αντέξει.
Ότι θα έφευγε μια ημέρα
ξαφνικά, όπως και οι πρόγονοι του.

Στο χώμα, στην ανυπαρξία το αιώνιο
σκοτάδι,εκεί μέσα που ούτε
καντήλι δεν ανάβει.

Σαν το "Φάουστ" ήθελε να συμμαχήσει
με το διάβολο, τα νιάτα να του χαρίσει.
Είδε με τα δικά του μάτια
τη φωτογραφία του στο τοίχο να γερνά
όπως το πορτραίτο του "Ντόριαν Γκρέη."

Και αυτός αιώνιος έφηβος να μένει
σαν τον λυγερόκορμο Αλκιβιάδη
στο αρχαίο Αθηναϊκό γυμναστήριο.

Τι κρίμα που όσο γερνούσε
δεν μπορούσε
να συμφιλιωθεί
με την αλήθεια και έπλαθε
με τη φαντασία του
παραδεισένια παραμύθια.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου