ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Μικρά χρήσιμα αποσπάσματα από την ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κ . Παπαρρηγόπουλου. [Κεφάλαιο αρχαία Αθήνα]
Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ «ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ»
«Ο Άρειος Πάγος δεν ήταν μόνο δικαστήριο, όπως θα δούμε αλλά κατά τους αρχαίους αυτούς χρόνους ήταν προ πάντων βουλευτικό συνέδριο, ανάλογο της ομηρικής βουλής. Αγορά του λαού συνερχόταν μερικές φορές, αλλά εξαιτίας της άθλιας κατάστασης στην οποία κατάντησε το μεγαλύτερο μέρος του Δήμου της Αττικής η πραγματική ισχύς των Εκκλησιών ήταν βέβαια ελάχιστη πριν από τον Σόλωνα..
Από τους εννέα άρχοντες ο πρώτος ονομαζόταν ιδίως άρχοντας ή επώνυμος άρχοντας, καθότι όλες οι πράξεις γενικά της κυβέρνησης εκδίδονταν επ ονόματι του.
Έτσι αυτός μπορούσε να θεωρηθεί ο πρόεδρος της Πολιτείας τω ν Αθηναίων.
Έκρινε τις οικογενειακές διαφορές και τις σχέσεις μεταξύ γεννητών και φρατόρων, και ήταν εξάλλου νόμιμος προστάτης των χηρών και των ορφανών.
Ο δεύτερος, ο άρχοντας βασιλιάς ή απλώς βασιλιάς, δίκαζε όλα τα πλημμελήματα κατά της θρησκείας, αλλά ανέκρινε και τον φόνο, ο οποίος κατά την πανάρχαια αυτή εποχή κρινόταν μόνο από τον Άρειο Πάγο, εξ ου και το όνομα του δικαστηρίου γιατί Πάγος σήμαινε τον λόφο όπου δικάζονται οι φόνοι, και Άρης σήμαινε και τον φόνο γιαυτό και οι δολοφονημένοι λέγονταν έναροι.»

Ο ΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ
«Βέβαια όμως επί Κλεισθένη ψηφίστηκε στην Αθήνα ένας θεσμός, ο οποίος έδωσε αφορμή σε πολλές παρεξηγήσεις, και πολλές κατηγορίες κατά των Αθηναίων ο λεγόμενος οστρακισμός. Με τον οστρακισμό μπορούσε ένας πολίτης της Αθήνας
να εξοριστεί επίσημα, χωρίς προηγούμενη κατηγορία ανάκριση ή απολογία για δέκα χρόνια, τα οποία αργότερα ελαττώθηκαν σε πέντε. Η απόφαση περί τούτου περιβαλλόταν από πολλές εγγυήσεις. Προπάντων η βουλή και η Εκκλησία του Δήμου βουλεύονταν και αποφάσιζαν εάν η κατάσταση της πολιτείας ήταν τόσο επισφαλής, εάν δηλαδή τα καθεστώτα κινδύνευαν τόσο από τις ενέργειες και τις δυνάμεις ενός άνδρα ώστε να απαιτείται τέτοια έκτακτη απόφαση. Σημειωτέον ότι στην προεισαγωγική αυτή πράξη δεν αναφερόταν κανενός το όνομα. το ζήτημα τιθόταν ανώνυμα Εάν η απάντηση ήταν καταφατική τότε οριζόταν η ημέρα κατά την οποία όλοι οι πολίτες καλούνταν στην αγορά που ήταν περίφρακτη και είχε δέκα εισόδους, για τους πολίτες καθεμιάς από τις δέκα φυλές, και δέκα δοχεία , στα οποία κάθε πολίτης κατέθετε την ψήφο του, δηλαδή ένα όστρακο[εξ ου και το όνομα οστρακισμός] δηλαδή κεραμική πινακίδα πάνω στον οποία ήταν γραμμένο το όνομα του άνδρα που κατά την γνώμη του έπρεπε να εξοριστεί.
Γιατί εφαρμόστηκε αυτή η διάταξη και η Αθήνα κατηγορήθηκε ως αγνώμων προς τους μεγάλους ευεργέτες της; Στις μικρές Ελληνικές πολιτείες οι κυβερνήσεις κι οι αντιπολιτεύσεις αποτελούνταν από μικρό αριθμό ανθρώπων, ώστε οι στάσεις να διαιωνίζονται κι έτσι ένας φιλόδοξος και ισχυρός άνδρας μπορούσε με λίγους μισθοφόρους να ανατρέψει τα καθεστώτα και να μοναρχήσει. Ο Σόλωνας νόμιζε ότι θα προλάβει το κακό αυτό επιβάλλοντας σε κάθε πολίτη το καθήκον, άμα προκύψει στάση να συντάσσεται με την μια ή την άλλη μερίδα. Αλλά η πείρα είχε αποδείξει ότι ο νόμος του Σόλωνα, αν και επέβαλλε ποινή ατιμίας στον αδιάφορο πολίτη δεν κατάφερε να νικήσει την συνήθη νωθρότητα των ανθρώπων, πόσο μάλλον αφού όπως φαίνεται η ποινή εκείνη ήταν απειλή και ποτέ δεν εφαρμόστηκε πραγματικά. Ο Κλεισθένης με τον οστρακισμό και την τη βαθμιαία ανάπτυξη του δημοσίου πνεύματος κατάφερε να απαλλάξει την πόλη από το μεγάλο δεινό της τυραννίδας».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Δυστυχώς όχι μόνο στην αρχαία Αθήνα αλλά και στις ημέρες μας κυριάρχησαν φιλόδοξοι δικτάτορες στην μικρή μας χώρα. Το 1925 ο Θ. Πάγκαλος.
ΤΟ 1936 ο Μεταξάς και με την στήριξη των λεγόμενων αστικών κομμάτων της εποχής, και την άρνηση του ΚΚΕ να συμμαχήσει με τους φιλελεύθερους για την δημιουργία λαικού μετώπου όπως στη Γαλλία ,προς απόκρουση της δικτατορίας .Οι πρώτοι που πήγαν τότε εξορία ήταν οι κομμουνιστές μαζί , με τους επιφανείς εκπροσώπους των αστικών κομμάτων.
Το 1974 ο πράκτορας της c.i.a κατά τον Α Γ. Παπανδρέου, Συνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος με μια ομάδα στασιαστών αξιωματικών κατέλυσαν την δημοκρατία και προκάλεσαν την τραγωδία της Κύπρου το 1974. Οι τυραννίδες με τις άφρονες πολιτικές τους πολλές φορές είναι πρόξενοι Εθνικών συμφορών.