ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Σε τρελαίνει η ζέστη συν η ασφυξία της δικής σου εποχής».ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
«Η ατομική ιδιοκτησία μας έχει κάνει τόσο ηλίθιους και ανίκανους που τα πράγματα γίνονται δικά μας μόνο αν τα κατέχουμε ,δηλαδή αν υπάρχουν για μας σαν κεφάλαιο.
Αν μπορούμε να τα έχουμε, και να τα φάμε να τα πιούμε, δηλαδή να τα χρησιμοποιήσουμε. Είμαστε φτωχοί παρόλα τα πλούτη μας γιατί έχουμε πολλά μα είμαστε λίγο.» Μέσα στα πλαίσια του άκρατου ανταγωνισμού ενυπάρχει ο κατά Σπένσερ «κοινωνικός Δαρβινισμός» δηλαδή όπως στο βασίλειο των ζώων έτσι και στις ανθρώπινες κοινωνίες επικρατεί «ο προσαρμοστικότερος». Στις{νέο} φιλελεύθερες κοινωνίες, στις κοινωνίες του άκρατου ανταγωνισμού όπου κατά τον Τόμας Ηομπς ο οποίος στον «Λεβιάθαν» του γράφει ότι¨ «ο άνθρωπος γίνεται για τον άνθρωπο λύκος», “homo hominy lupus”και όπου «όλοι είναι εναντίον όλων».Παρόλα αυτά γίνεται πλύση εγκεφάλου από τα μέσα ενημέρωσης του συστήματος, όπου παρουσιάζεται ο νεοφιλελευθερισμός, ως το μοναδικό επιτυχημένο σύστημα. Παρά την μεγάλη οικονομική κρίση των ανεπτυγμένων Δυτικών κρατών, και τα εκατομμύρια των ανέργων ,και των φτωχών, που είναι οι αποσυνάγωγοι {τα ανθρώπινα απορρίμματα}-κατά τον κοινωνιολόγο Ζίγκφριντ Μπάουμαν- του συστήματος. Επίσης επειδή καλλιεργείται έντεχνα ο εγωιστικός και ατομικός τρόπος ζωής και προσωπικής επιτυχίας, οι φτωχότεροι θαυμάζουν τους πλουσιότερους, και τον τρόπο ζωής τους και προσπαθούν να τους μιμηθούν. Βλέπουμε ανθρώπους να καταχρεώνονται στις τράπεζες για να κτίσουν βίλες, με πισίνες ή να αγοράσουν ακριβά αυτοκίνητα. Εννοείται βέβαια ανθρώπους που δεν έχουν την ανάλογη οικονομική επιφάνεια και γίνονται θύματα του εγωιστικού τρόπου ζωής τους, διότι κατά κανόνα βγάζουν οι τράπεζες σε πλειστηριασμό την ιδιοκτησία τους επειδή αδυνατούν να εξοφλήσουν τα χρέη τους.
«Πραγματικά ο Μαρξ είχε δίκιο όταν αναγνώριζε ότ騻 τη θέση όλων των φυσικών και πνευματικών αισθήσεων την έχει πάρει η αυτοαλλοτρίωση όλων αυτών των αισθήσεων, η αίσθηση της κατοχής.»
Το σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού απέτυχε γιατί κατάντησε μια στυγνή γραφειοκρατική δικτατορία μονολιθικού τύπου. Ο διάσημος καθηγητής του Χάρβαρντ Φράνσις Φουκουγιάμα έκανε προβλέψεις για οριστική επικράτηση του δυτικόφερτου καπιταλισμού και μίλησε για¨ «το τέλος της ιστορίας»
Ο καπιταλισμός όμως χωρίς αντίπαλο πια εκτός των κοινωνικών κινημάτων έγινε
επιθετικότερος. Τόσο που έχασε την ισορροπία του και περνάει μια κρίση αντοχής.
Μετασχηματίζεται και στο διάβα του προσπαθεί να αφαιρέσει τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Τρώγοντας τις σάρκες των εργαζομένων και των μεσαίων στρωμάτων προσπαθεί να αντέξει στις παγκόσμιες αλλαγές.
«Παρόλα τα αντίθετα συνθήματα πλησιάζουμε ολοταχώς προς μια κοινωνία διευθυνόμενη από γραφειοκράτες που κυβερνούν ένα μαζάνθρωπο καλοθρεμμένο και καλοφροντισμένο που έχει χάσει την ανθρωπιά του κ έχει κερδίσει την κατάθλιψη.»
Έχουμε δημιουργήσει ένα εκτεταμένο σύστημα επικοινωνίας μέσα από το ραδιόφωνο
την τηλεόραση, τις εφημερίδες και το διαδίχτυο, κι ωστόσο ,το αποτέλεσμα είναι να είμαστε κακοπληροφορημένοι και καθοδηγούμενοι αντί να πληροφορούμαστε σωστά πάνω στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.»
Παρά του ότι οι δυτικές κοινωνίες βασίζονται στον αρχαίο Ελληνικό και Ρωμαϊκό πολιτισμό ο οποίος δίδαξε το «παν μέτρον άριστον» ή «μέτρον άριστον» και στην τήρηση μια κοινωνίας δικαίου ακόμη αναζητείται το δίκιο και η κοινωνική δικαιοσύνη .
Πηγή {«Εριχ Φρομ Πειθαρχεία και ελευθερία»} {«Ζ. Μπάουμαν Σπαταλημένες ζωές».