« Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ»
Η κατάθλιψη στον πλανήτη μας
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Σήμερα πέθανα και με κρέμασαν σε ένα στύλο στην απέραντη έρημο του κόσμο για να τρώνε τη ψυχή μου τα κοράκια. Ωσπου να με καταξεσκίσουν να μου τραβήξουν λουρίδες το κουφάρι, να μου ρουφήξουν το μεδούλι μες από τα κόκαλα να μην μείνει τίποτα από την ύπαρξη μου. Αύριο όμως θα αναστηθώ γιατί έτσι είμαι συνηθισμένος να πεθαίνω και να ανασταίνομε πολλές φορές να δίνω τις μάχες μου κα οι άλλοτε να τις κερδίζω κι άλλοτε να τις χάνω γιατί παρά τους ατελείωτους θανάτους μου αγαπώ τη ζωή. ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ- ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ
Πολλοί άνθρωποι από το χώρο της πολιτικής της δημοσιογραφίας της επιστήμης και της διανόησης οι έχοντες δημόσιο λόγο, αναφέρουν ότι η κρίση είναι και μια ευκαιρία ή ότι η κρίση μπορεί να μας δώσει και νέες ευκαιρίες.
Άλλωστε και η λέξη κρίση αυτό υπονοεί. Ότι είναι μια εποχή που οι κοινωνίες κρίνονται.
Είναι καιρός λοιπόν να κοιταχτούμε ενώπιος ενωπίω ηγεσία και λαός. Αλλά και να κοιτάξουμε και εντός μας ενθυμούμενοι και τον γνωστό στίχο του Γεωργίου Βιζυηνού ¨ «Άλλαξε εντός μου ο ρυθμός του κόσμου» Στον Βιζυηνό βέβαια είχε αλλάξει εντός του ο ρυθμός του κόσμου, επειδή η σοβαρή ψυχολογική αρώστεια από την οποία έπασχε του είχε διαβρώσει το προσωπικό σύμπαν και τον τρόπο τον οποίο έβλεπε τον κόσμο. Μήπως όμως και στην σύγχρονη καπιταλιστική καταναλωτική κοινωνία διαβιώνουμε έχοντας κατά νου την διδαχή των αρχαίων Ελλήνων για την ποιότητα ζωής και το «ευ ζην»; Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι με τις έρευνες τους έχουν καταλήξει, ότι ο τρόπος κοινωνικής οργάνωσης με το έντονο και ταχύτατο ρυθμό της ζωής μας και το διαρκές στρες,
ευθύνονται για τα ψυχολογικά προβλήματα της εποχής μας. Σύμφωνα με το παγκόσμιο οργανισμό υγείας {ΠΟΥ}το 2020 θα πάσχει από κατάθλιψη το 30% του πληθυσμού του πλανήτη. Αλλά και σύμφωνα με ερευνητική ομάδα ψυχολόγων στο χώρο των εφήβων στην Ελλάδα, που είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι, η κατάθλιψη έχει αυξηθεί ραγδαία και φθάνει στο 25% αν είναι δυνατόν. Κι όμως παρά την επανάσταση των νέων φοιτητών το 1968 στην Γαλλία με συνθήματα ¨»η φαντασία στην εξουσία» και «απαγορεύεται το απαγορεύεται» ή «πως μπορείς να συλλογάσαι ελεύθερα δίπλα σε μια εκκλησία;» η κοινωνία έκανε ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω, στο θέμα της κοινωνικής οργάνωσης. Δεν είναι τυχαίο πως η πίεση από την διοίκηση της τηλεφωνικής εταιρείας «ΦΡΑΝΣ ΤΕΛΕΚΟΜ» έσπρωξε 35 εργαζόμενους στην αυτοκτονία και πλήθος άλλων στην λήψη ψυχοφαρμάκων. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι και στην ιδιαίτερη πατρίδα μας την Κρήτη, είχαμε τον τελευταίο χρόνο 4-5 αυτοκτονίες μικροεπιχειρηματιών λόγω χρεών αλλά και ότι στον δυτικό κόσμο πρώτα στην κατανάλωση στα φαρμακεία είναι τα ψυχοφάρμακα..
Με τους έντονους ρυθμούς της ζωής μας την έλλειψη ανθρώπινης και ουσιαστικής επαφής, την αλλοτρίωση, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον εγωισμό την ζηλοφθονία, τον απάνθρωπο και σκληρό ανταγωνισμό, η κοινωνία παρουσιάζεται στα μάτια μας σαν μια ανθρώπινη ζούγκλα. Και επικρατεί «ο κοινωνικός Δαρβινισμός» όπου επιβιώνει «ό προσαρμοστικότερος» αλλά και όπου ¨»ο άνθρωπος είναι για τον άνθρωπο λύκος» όπως γράφει στον «Λεβιάθαν»ο Άγγλος φιλόσοφος Τόμας Χομπς. Οι δε υπόλοιποι συνάνθρωποι μας πετιούνται στην άκρη σαν «ανθρώπινα απορρίμματα « κατά τον γνωστό Πολωνό κοινωνιολόγο Ζ .Μπάουμαν;
«Το οικονομικό μας σύστημα ενώ πλούτισε υλικά τον άνθρωπο, τον φτώχυνε στο επίπεδο της ανθρωπιάς του. Παρόλη την προπαγάνδα και τα σλόγκαν γύρω από την πίστη του δυτικού κόσμου στον Θεό, τον ιδεαλισμό του, τα πνευματικά του ενδιαφέροντα, το σύστημα μας δημιούργησε μια υλιστική κουλτούρα κι έναν υλιστικό άνθρωπο. Στο διάστημα που εργάζεται το άτομο διοικείται σαν μέρος μιας παραγωγικής ομάδας. Στον ελεύθερο χρόνο του κατευθύνεται και χειραγωγείται, έτσι που να είναι ό τέλειος καταναλωτής που προτιμάει αυτό που του λένε να προτιμάει με την ψευδαίσθηση πως ακολουθεί τα ίδια του γούστα. Όλη την ημέρα τον ακολουθούν από παντού τα σλόγκαν , οι υποβολείς οι φωνές μιας πλαστής πραγματικότητας που τον στερούν από το τελευταίο ίχνος ρεαλισμού που μπορεί να του έχει μείνει. Από τα παιδικά του χρόνια κιόλας οι γνήσιες πεποιθήσεις αποθαρρύνονται. {Εριχ Φρομ «Πειθαρχεία και ελευθερία»- δοκίμια}
«Η κριτική σκέψη είναι ελάχιστη το ίδιο και το πραγματικό συναίσθημα κι επομένως μόνο η ομοιομορφία μπορεί να σώσει το άτομο από το αφόρητο αίσθημα της μοναξιάς και της ερημιάς.
Ο άνθρωπος έχει αποξενωθεί από τον αυτόν του και προσκυνάει τα προϊόντα των χεριών του».
Έχει αποξενωθεί από την ουσία του και το αρχαίο Ελληνικό «άνω θρώσκω» {κοιτάζω ψηλά} Είναι καιρός να ανθρωπέψει ο άνθρωπος να γίνει κυρίαρχος του εαυτού, και να αυτοκαθορίσει Την ύπαρξη του χωρίς προστάτες και ιδιοτελείς χειραγωγούς. Μέσα από διαρκές και επίπονοκοινωνικό γίγνεσθαι. Μέσα από νέες συλλογικότητες, με τον διάλογο και την διαπάλη των ιδεών να δημιουργήσει τον νέο κόσμο του αύριο, των οραμάτων της αγάπης της συναλληλίας και της ειρήνης.