ΔΙΑΣΚΕΛΙΣΕ ΤΗ ΘΛΙΨΗ
Αστέρι μου τρανό πάνω στον ουρανό,
άναψε τον πυρσό, και φώτισε του ανθρώπου, τα σκοτάδια.
Πάρε του λίγο το θυμό, με κάθε ανασασμό
μετέτρεψε την οργή του σε αγάπης οδηγό.
Δεν αξίζει ο άνθρωπος να σπαταλιέται,
και με το μίσος να φθείρεται να οδύρεται, και να χαλιέται.

Σκληρό το παρελθόν πόνο βαρύ κι αν φέρει
το παίρνουμε στο χέρι και
σβήνουμε το χάσμα το παλιό,
που αίμα και δάκρυα φέρει.

Προχώρα άνθρωπε εμπρός
διασκέλισε τη θλίψη δες τον κόσμο
με άλλη ματιά.

Πάνω στα σύννεφα κρεμασμένο, θα αντικρίσεις ένα περιβόλι
ανθισμένο, με τριαντάφυλλα μαργαρίτες και μυρωμένα
γιασεμιά.

Απόψε φίλε μου μη αργείς απόψε, άπλωσε το χέρι σου και
ένα λουλούδι κόψε , με έρωτα κερδίζετε η ζωή με γλέντια και
χαρές ως το πρωί.

Έλα μη χάνεις ευκαιρία δεν θα ξαναβρείς,
τόσο δοτική κυρία ωριόθωρη με τόσα κάλλη,
να σε τραβά από τη μασχάλη,
να τραγουδήσετε παρέα,
με το άρωμα της να μοσχοβολά τόσο ωραία.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ