Παρασκευή, 9 Σεπτεμβρίου 2011
ΝΕΑ ΖΩΗ ΝΕΑ ΠΝΟΗ
ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Κώστας ήταν φοιτητής στην Αθήνα. Ήταν οχτώ χρόνια φοιτητής κι ακόμη δεν είχε πάρει το πτυχίο του. Παρά του ότι δεν ήταν επιμελής φοιτητής για διάφορους λόγους ήταν μαχητικός φοιτητικός συνδικαλιστής. Ήταν από αυτούς που υποδεχόταν τους νέους φοιτητές στο πανεπιστήμιο. Γνώριζε καλά τους καθηγητές της σχολής του και τον βοηθούσαν με το αζημίωτο να περάσει σε ορισμένα δύσκολα γι`αυτόν μαθήματα. Ο Κώστας, ήταν φτωχοδιάβολος. Ο πατέρας του ζούσε με μια πενιχρή σύνταξη.
Δεν είχε καθόλου την δυνατότητα να του στέλνει χρήματα από την επαρχία στην Αθήνα. Δεν έφταναν ούτε τον ίδιο να περάσει μαζί με την γυναίκα του, τον μήνα τους στο ταπεινό ημιυπόγειο που κατοικούσαν. Οι δύο αδελφές του η Ευτέρπη και η Καλιόπη, είχαν τις δικές τους οικογένειες και τα δικά τους προβλήματα. Δεν είχαν στο νου τους πώς να βοηθήσουν τον μικρό τους αδελφό. Όσο θυμόταν τον εαυτόν του ο Κώστας εργαζόταν για να ζήσει. Παρά τις δυσκολίες, το σχολείο δεν το παράτησε ποτέ.
Τέλειωσε το λύκειο και πέρασε έστω και αγκομαχώντας στην νομική σχολή. Τον πρώτο χρόνο της φοίτησης του γνωρίστηκε με νέους συμφοιτητές του, του αναρχικού χώρου. Συμμετείχε στις εκδηλώσεις τους. Κανείς δεν γνωρίζει αν συμμεριζόταν και τις απόψεις τους ότι «η ιδιοκτησία είναι κλοπή» και τις ιδέες τους για «μια αταξική κοινωνία χωρίς κράτος αλλά με αυτοδιαχείριση». Πάντως στην παρέα αυτή δεν μακροημέρευσε. Στο τέλος της φοιτητικής χρονιάς είχε ξεκόψει τελείως από την σέχτα τους. Εντωμεταξύ είχε γνωρίσει τον Γιώργο ο οποίος εργαζόταν ως οδηγός μεταφορικής εταιρείας. Θάταν δύο χρόνια μεγαλύτερος του. Ο Γιώργος του γνώρισε την Ρόζα, φίλη της δικής του κοπέλας και βγήκαν παρέα.
Ο Κώστας συνδέθηκε με την Ρόζα μια καστανόξανθη νόστιμη νεαρή κοπέλα.
Γνώρισε τον αδελφό της τον Μανώλη ο οποίος ήταν μηχανικός και εργαζόταν σε συνεργείο αυτοκινήτων. Ο Μανώλης τον συνέστησε στην παρέα του. Τον Βαγγέλη και τον Δημήτρη. Οι τρις τους είχαν συστήσει συμμορία. Είχαν ρημάξει τα μηχανοκίνητα της Αττικής. Είχαν μισθώσει μια αποθήκη σε απόμερο σημείο στον λόφο Περιστερίου πιο πάνω από την κηπούπολη. Έκλεβαν μηχανάκια, αυτοκίνητα, και μοτοσικλέτες . Τα διέλυαν και τα πουλούσαν ως ανταλλακτικά σε κλεπταποδόχους. Ορισμένα ακριβά αυτοκίνητα γινόντουσαν «εξαγωγή» στην Αλβανία και στην Ρουμανία. Ο Γιώργος
συμμετείχε ενεργά στην συμμορία. «Αυτή είναι στην πράξη η έννοια της απαλλοτρίωσης».Είπε στον Μανώλη. «Γιατί όμως κλέβουμε μηχανάκια και δεν ληστεύουμε τράπεζες». «Είναι πολύ επικίνδυνο γιατί οι τράπεζες παίρνουν συνεχώς μέτρα ασφαλείας».Του απάντησε ο Μανώλης. Κάποια μέρα τους συνέλαβε όλους η αστυνομία. Ο Κώστας τιμωρήθηκε με δυόμιση χρόνια φυλάκιση. Στην φυλακή κάθισε στρώθηκε και διάβασε. Κατάφερε και πήρε το πτυχίο της νομικής. Το διάστημα της φυλάκισης του διάβασε και σκέφθηκε πολύ. Όταν αποφυλακιζόταν είχε σκοπό να πάρει στην ζωή του στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. Τέρμα η άστατη ζωή και η παραβατική συμπεριφορά. Είχε έναν συγγενή δικηγόρο στην θεσσαλονίκη. Τον παρακάλεσε να τον κρατήσει στο γραφείο του για την άσκηση του στην δικηγορία. Μέσα του ήθελε να «κρυφτεί» σε μία μεγάλη πόλη που δεν τον γνώριζε κανείς να αρχίσει μια νέα ζωή.