skip to main | skip to sidebar
ΧΑΝΙΩΤΙΚΗ ΑΥΡΑ

Πέμπτη, 1 Σεπτεμβρίου 2011
ΟΥΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στην αρχαιότητα ο Πλάτωνας πίστευε στην "Αριστοκρατική Δημοκρατία" του πνεύματος. Αργότερα ο Έγελος {Χεγκελ} στην "πεφωτισμένη δεσποτεία" .Ο Νίτσε κήρυξε "τον θάνατο του Θεού" και ότι ο άνθρωπος πρέπει να κατανικήσει τις αδυναμίες του, για να φτάσει στο ύψος ενός "υπερανθρώπου." Ο Καρλ Μαρξ είπε ότι¨ "οι άλλοι φιλόσοφοι ερμήνευσαν τον κόσμο, αλλά εγώ θα αλλάξω τον κόσμο". Προσπάθησε με την θεωρία του να εξυψώσει τον άνθρωπο "από το βασίλειο της ανάγκης, στο βασίλειο της ελευθερίας". ο Γαμπρός του Μάρξ, Πωλ Λαφάργκ κήρυξε ως άλλος Θεός το τέλος της εργασίας και¨ "το δικαίωμα στην τεμπελιά".Βεβαίως ούτε ο εργαζόμενος κατάκτησε ποτέ "το βασίλειο της ελευθερίας",ούτε "το δικαίωμα στην τεμπελιά" παρά τις κατακτήσεις του, στον δυτικό καπιταλισμό.{"Κατάκτησε" όμως εξαιτίας της σύγχρονης τεχνολογίας,που χρησιμοποιεί το κεφάλαιο "το δικαίωμα" στην ανεργία.} Έγινε περισσότερο δούλος των επιθυμιών του σε μία άδικη καπιταλιστική κοινωνία. Μετά την πτώση "του υπαρκτού σοσιαλισμού" ο καθηγητής Φράνσις Φουκουγιάμα, έγραψε για "το τέλος της ιστορίας" και την οριστική επικράτηση του φιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου.Ο Σύγχρονος Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Κον Σπονβίλ κριτικάροντας τον Μαρξ έγραψε ότι¨ "Ενώ ο Μαρξ κατηγορούσε τους πριν από αυτόν θεωρητικούς, ότι ήταν ουτοπιστές σοσιαλιστές, και ονόμασε τον δικό του σοσιαλισμό "επιστημονικό" αποδείχτηκε ότι και ο Μαρξισμός ήταν "ουτοπικός." σοσιαλισμός."Σήμερα η αριστερά βρίσκεται σε σύγχιση, και οπισθοχώρηση. Τα συνθήματα της ελάχιστα συγκινούν τις μάζες.Η φοιτητική νεολαία , η οποία είναι συνήθως ριζοσπαστικοπιημένη, τουλάχιστον στην Ελλάδα που γνωρίζω, παρουσιάζεται άκρως επιφυλακτική και συντηρητική. Στα πανεπεστήμια πρώτη δύναμη έρχεται η νεολαία του συντηρητικού κόμματος της Ν.Δ
Το ερώτημα τίθεται έστω και σε ρητορική βάση, αν τέλειωσε "η ιστορία;" Ιδιαίτερα βλέποντας στις ημέρες μας, την μεγάλη κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού παγκοσμίως.Και την επίθεση που προβαίνει εις βάρος μισθών και δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σίγουρα μια μορφή της ιστορίας όπως την γνωρίζαμε τελείωσε. Μία άλλη μορφή βρίσκεται σε ανασύνθεση.Πως μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς οράματα ιδέες έστω και ουτοπικές, σένα κόσμο γεμάτο απανθρωπιά και σκληρότητα;