41]Τα αστέρια που λάμπουν στον ουρανό φωτίζουν, με το άπλετο φως τους ,το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.
Η ψυχή όμως πρέπει να είναι έτοιμή να δεχτεί το φως.
Διαφορετικά παραμένει στο σκοτάδι της ανυπαρξίας.
Ο πατήρ Γεράσιμος ήταν ένα αστέρι που εξέπεμπε φως.
Το φως όμως ενοχλεί όλους που για διάφορους λόγους,
επιθυμούν να παραμείνουν, στο σκοτάδι.
Οι περισσότεροι από ανωριμότητα, και άλλοι από συμφέρον, για να μπορούν με μεγαλύτερη ευκολία να κινούνται, στο σκοτάδι ή στο ημίφως.
Πολλοί από αυτούς δεν είδαν με καλό μάτι, την επιτυχημένη προσπάθεια του πατέρα Γεράσιμου, να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, να βγούνε από το τέλμα, την αμάθεια και την υπανάπτυξη.
Οι άνθρωποι αυτοί κινούνταν στον χώρο της πολιτικής ,των εκδόσεων και της επιχειρηματικότητας.
Με συκοφαντικά δημοσιεύματα στον τύπο, ή από στόμα σε στόμα σε επίπεδο κουτσομπολιού,και διασποράς ψευδών ειδήσεων προσπαθούσαν, να τον διαβάλλουν να τον μειώσουν, και να τον συκοφαντήσουν.
Ένας από αυτούς που τον μισούσε ήταν και ο παπά Λάζαρος.
Ο παπά Λάζαρος ήταν ιερέας καριέρας. Δεν έγινε ιερέας από βαθύτερη Χριστιανική πίστη, μα για να αποκατασταθεί επαγγελματικά. Για να έχει την σιγουριά του σταθερού μισθού και των διαφόρων τυχερών,που συνήθως προκύπτουν ,όταν έχεις προτεταμένο το χέρι, και κλειστή την ψυχή.
Η ιεροσύνη του είχε περιορισθεί στα τυπικά ιερατικά καθήκοντα.
Ήταν τεμπέλης και αδιάφορος, χωρίς καθόλου κοινωνικό έργο.
Φθονούσε τον πατέρα Γεράσιμο, με το τεράστιο κοινωνικό έργο του.
Τον αισθανόταν ως απειλή, και καρφί στους οφθαλμούς του.
Σε κάθε ευκαιρία τον συκοφαντούσε, με χαλκευμένες κατηγορίες, στον επίσκοπο Μύρωνα.
Μπροστά στο έργο του παπά Γεράσιμου, και την προσωπικότητα του φαινόταν τόσο μικρός και ασήμαντος, που δεν μπορούσε να το αντέξει.
Ο επίσκοπος Μύρων ήταν ένας φωτισμένος ιεράρχης, και μέγας θαυμαστής του παπά Γεράσιμου.
Τον στήριζε πάντα και τον συμβούλευε, να συνεχίσει το έργο του, και να μην αποδίδει ιδιαίτερη σημασία, στην κακία των μικρόψυχων ανθρώπων.