[8]Ο πατέρας της Κατερίνας ο κυρ Βαγγέλης, είχε μεγάλη φαμελιά με εφτά παιδιά τον γέρο πατέρα του, τον εαυτόν του και την γυναίκα του.
Δεν είχε δυνατότητα να της αγοράσει, παρά μόνο ολίγα απαραίτητα πράγματα, για να στήσουν ένα στοιχειώδες νοικοκυριό.
Το υπόγειο δυάρι της το αγόρασε, μερικά χρόνια αργότερα κάνοντας μεγάλη προσπάθεια, γιατί την λυπόταν να βολοδέρνει στα ενοίκια από το ένα σπίτι στο άλλο.
Σπίτι μου αγαπημένο
σιγουριά μου δίνεις και
ασφάλεια στην πόρτα σου
σαν διαβαίνω.
Ο έρωτας τους ήταν ικανός να γεμίσει τους χώρους του φτωχικού τους, και τους φαινόταν τα φτηνά σερβίτσια, σαν ακριβές πορσελάνες και κρύσταλλα Βοημίας.
Δεν άργησε να έρθει και το πρώτο τέκνο, κορίτσι αληθινού έρωτα.
Οι νέοι γονείς έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας.
Το χρήμα είναι ένας τρόπος διαβίωσης,για να έχεις την οικονομική σου άνεση να αγοράζεις περισσότερα υλικά αγαθά.
Δεν σου γεμίζουν όμως την ψυχή όσα κι αν αποκτήσεις.
Η ευτυχία όταν υπάρχει έρχεται με την αγάπη.
Βεβαίως η χαρά δεν είναι ένα μόνιμο συναίσθημα στις ψυχές
των ανθρώπων.
Υπάρχουν μονάχα στιγμές ευτυχίας.
Πρέπει να είμαστε ικανοί και σαν έτοιμοι από καιρό,
να ζήσουμε τις στιγμές αυτές.
Στα πρώτα γενέθλια της κορούλας τους της Ματούλας κάλεσαν μερικούς φίλους και συγγενείς να σβήσουν μαζί το πρώτο κεράκι των γενεθλίων του αγαπημένου τους τέκνου.
Ήταν απερίγραπτη η χαρά των γονέων όταν όλοι μαζί τραγουδούσαν.
«Να ζήσεις Ματούλα και χρόνια πολλά. »
Η Κατερίνα είχε σταματήσει να εργάζεται στο εργοστάσιο υποδημάτων του Μιχάλη Μαρίνου στον τέταρτο μήνα της κυήσεως.
Έπαιρνε όμως πότε, πότε τηλέφωνο τους συναδέλφους στην δουλειά για να μαθαίνει νέα τους.
Τα τελευταία νέα που τα άκουσε από το ραδιόφωνο, καθώς έδινε την κρέμα στο μωρό την συντάραξαν.
Το αεροπλάνο της γραμμής Χανιά -Αθήνα κατέπεσε στην θάλασσα δέκα λεπτά πριν φτάσει στον προορισμό του.
Όλοι οι επιβαίνοντες ήταν νεκροί. Ανάμεσα στους επιβαίνοντες ήταν και ο εργοδότης της ο Μιχάλης Μαρίνος . Κρίμα στον άνθρωπο είπε η Κατερίνα και δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια της.»
«Του χρωστούσα πολλά. Ας τον αναπαύσει ο θεός.»