60]Το σοκ από την εξαφάνιση του παιδιού τους, του μικρού Αχιλλέα
είχε φέρει ένα αγαπημένο ζευγάρι, τον Σωτήρη και την Κατερίνα στα όρια της αυτοκαταστροφής, και του χωρισμού.
Δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους τους, ότι το τρίχρονο αγοράκι τους χάθηκε ξαφνικά, μέσα από τα χέρια τους.
Λες και ήταν ατμός εξαερώθηκε και πέταξε στα σύννεφα;
Ποτέ δεν το δέχτηκαν ότι ίσως να μη το ξανάβλεπαν, να το πάρουν στην αγκαλιά τους, με τα πανέξυπνα ματάκια του, που έλαμπαν από ζωή.
Ποια μάνα μπορεί να δεχθεί ότι το παιδί της έφυγε και χάθηκε σε φαράγγι κοντινό στο χωριό, ή έπεσε σε καμιά γεώτρηση ανοιχτή, όταν είχαν ερευνηθεί τα πάντα, και δεν βρέθηκε ούτε ίχνος που να προσδιορίζει κάτι παρόμοιο;
Μοιρολογούσε το παιδί της η Κατερίνα όπως οι γνήσιες Κρητικές μάνες ξέρουν¨

« Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου καρδούλα της καρδιά μου
πουλάκι της φτωχειάς αυλής, ανθέ της ερημιάς μου.»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ -ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ


Μέσα στον βαθύ πόνο της όμως, έκαιγε αναμμένο το καντήλι, της ελπίδας.
Πάντα περίμενε να ανοίξει η πόρτα και να πέσει το παιδί της, στην αγκαλιά της, να το γεμίσει φιλιά.
Το παιδί δυστυχώς δεν επέστρεψε, και το ζευγάρι προσπάθησε να ανασυγκροτηθεί, να συνεχίσει την ζωή του.
Υπήρχε και το αγαπημένο τους κοριτσάκι, η Ματούλα η οποία είχε ανάγκη την αγάπη τους, και την στήριξη τους.
Η Κατερίνα βγήκε από την αδιέξοδη σχέση της, με τον πατέρα Γεράσιμο τραυματισμένη και με χαμηλό ηθικό.
Ο Σωτήρης πίνοντας για να ξεχάσει ,και να καταπραύνει τον πόνο του είχε γίνει αλκοολικός.
Με όσες δυνάμεις της απέμειναν η Κατερίνα προσπαθούσε να στηρίξει
τον Σωτήρη να ξεπεράσει τον αλκοολισμό του .
Με επισκέψεις σε ειδικούς, με ένταξη σε ομάδες θεραπείας, και με κάθε άλλο πρόσφορο μέσο.
Οι προσπάθειες της, η αγάπη της για τον Σωτήρη, η μεταμέλεια της για την σχέση της, και η ολόθερμη συμπαράσταση της, είχαν αποτέλεσμα και ο Σωτήρης άρχισε να θεραπεύεται .
Στο διάστημα αυτό η Κατερίνα έμεινε έγκυος .
Το ήθελε αυτό το παιδί. Άρχισε να ξανάρχεται το χαμόγελο στα χείλη της και να νοιώθει ευτυχισμένη.