59]Ο Τάκης Πλουμιστός περιτριγύριζε την Ελένη , όπως οι μέλισσες
τριγυρίζουν στα άνθη, για να αντλήσουν το νέκταρ της ζωής.
Συνέχεια φρόντιζε να βρίσκεται κοντά της, και την φλέρταρε επίμονα.
Δεν είχε ηθικές αναστολές ούτε σκεπτόταν μην τυχόν προδώσει τον φίλο του και χαλάσουν την σχέση τους.
Ο οπορτουνισμός του δεν είχε όρια.
Σχεδόν κάθε ημέρα τον έβλεπες στο φαρμακείο της Ελένης, έστω κι αν αυτή εξυπηρετούσε, την ώρα εκείνη τους πελάτες και έδειχνε ανοιχτά, την δυσφορία της.
Κάποια φορά η Ελένη βρέθηκε ευάλωτη, και ενέδωσε.
Βγήκε ραντεβού μαζί του.
Αισθανόταν ένα κενό μέσα της μοναξιά, και απογοήτευση.
Σπάνια πια συναντιόντουσαν με τον Κυριάκο, διότι είχε απορροφηθεί τόσο πολύ με το κοινωνικό του έργο, ώστε να βάλει σε δεύτερη μοίρα την προσωπική του ζωή.
Η ίδια δεν έπαψε να τον αγαπάει και να τον θαυμάζει ,ήθελε όμως και τον προσωπικό της χρόνο, με τον δικό της άνθρωπο, τον οποίο δεν είχε
διαθέσιμο.
Το μαράζι της ήταν πως δεν είχαν αποκτήσει ένα δικό τους παιδί, γιατί είχε πάθει ένα σοβαρό ατύχημα, και ο γιατρός της το είχε αποκλείσει κατηγορηματικά.
Ήταν ένα πρόβλημα το οποίο την πονούσε, την έκαιγε και την τσουρούφλιζε.
Αισθανόταν ένας είδος αναπηρίας, κι ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί,
στον προορισμό της πάνω στην γη, ο οποίος ήταν, όπως τον αντιλαμβανόταν η ίδια να γίνει μητέρα, να αποκτήσει τουλάχιστον ένα παιδί.
Ο σύζυγος της ποτέ δεν βαρυγκώμισε και την στήριξε, στην περιπέτεια της υγείας της.
Της έκανε παραπάνω από μια φορά νήξι να υιοθετήσουν ένα παιδί.
Σε αυτή την κρίσιμη φάση της ζωής της, έπεσε στην αγκαλιά του
Τάκη Πλουμιστού στο δεύτερο τους ραντεβού.
Συνήλθε όμως αμέσως, πνιγμένη από ενοχές και χωρίς δεύτερη κουβέντα
διέκοψε, σαν μαχαίρι τον πρόσκαιρο και επιφανειακό δεσμό της.
Κατηγόρησε τον εαυτό της ότι φέρθηκε, σαν άγουρο κοριτσόπουλο.
Στον άνδρα της ποτέ δεν είπε τίποτα για κάτι, που ήθελε και αυτή να ξεχάσει σαν να μην είχε ουδέποτε συμβεί.