Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

61]Μόλις πέρασε ο χρόνος της κυήσεως και έφερε η Κατερίνα, στον κόσμο ένα χαριτωμένο αγοράκι περίπου τέσσερα κιλά,
τα μάτια της έλαμψαν από ευτυχία.
Η ζωή της άρχισε ξανά να παίρνει νόημα, και να βλέπει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία.
Στον χρόνο πάνω όταν είχαν τακτοποιήσει τα τυπικά της βάφτισης, είχαν προς στιγμή σκεφτεί, να ονομάσουν το παιδί Αχιλλέα.
Προς τιμή του χαμένου τους παιδιού, το οποίο τους έλειψε τόσο νωρίς.
Όμως το ένστικτο της μάνας συγκράτησε την Κατερίνα, σαν σιδερένιο χέρι.
Πίστευε μέσα της ότι ακόμη το αγγελούδι της ζει.
Πάντα στους ανθρώπους η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Το παιδί τους, το ονόμασαν Ζώη, και για αυτούς ήταν ένας ισχυρός συμβολισμός, για την νέα ζωή που έρχεται.
Ο καιρός περνούσε ,και η λήθη άρχισε με την πάροδο του χρόνου να
επουλώνει τις πληγές του ζευγαριού.
Στις μοναχικές τους όμως στιγμές δεν έφυγε ποτέ, από τα μάτια τους
μια μελαγχολική σκιά.
Ο Κυριάκος πάντα είχε γεμάτο τον χρόνο του, με τις δραστηριότητες που είχε επιλέξει και τον γέμιζαν .
Η έλλειψη χρόνου για την σύντροφο της ζωής του, την Ελένη είχε πάει πίσω την σχέση τους, και είχαν χάσει την ουσιαστική τους επικοινωνία.
Μιλούσαν μονάχα για τα τυπικά και τα απαραίτητα.
Κάποια στιγμή συνειδητοποίησε ότι έχανε την σύντροφο του, και αισθάνθηκε ένα κενό. Εκτός από τους γονείς του, δεν είχε κανένα άλλο τόσο δικό του άνθρωπο.
Ήταν καταξιωμένος στην κοινωνία ,είχε την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου, και το χαιρόταν.
Μόνο όμως με τον δικό σου άνθρωπο, μπορείς να επικοινωνήσεις ουσιαστικά.
Αποφάσισε για λίγο να μειώσει τις δραστηριότητες του, και να δροσίσει με φρέσκο ύδωρ, την σχέση του με την Ελένη.
Συμφώνησαν να υιοθετήσουν ένα παιδάκι, να τους κάνει συντροφιά.
Έκαναν αίτηση στο ίδρυμα και περίμεναν.
Σε έξη μήνες περίπου τους είπαν ότι έχουν για υιοθεσία ένα αγοράκι.
Ήταν περίπου τεσσάρων χρονών έξυπνο και χαριτωμένο.
Ήταν ακόμη νήπιο σε ηλικία και πίστευαν, ότι είχαν χρόνο να
διαπλάσουν τον χαραχτήρα του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου