62]Το χαριτωμένο παιδάκι το οποίο υιοθέτησαν, δεν ήταν άλλο
από τον μικρό Αχιλλέα ,ο οποίος μετά τον θάνατο της απαγωγέως του
βρέθηκε στο ίδρυμα ως δικό της παιδί.
Οι υπεύθυνοι το φρόντισαν , και το είχαν έτοιμο για θετούς γονείς, μέχρι που βρέθηκαν οι καλοί αυτοί άνθρωποι, και του προσέφεραν την θαλπωρή και την τρυφερότητα η οποία του έλειπε.
Το παιδί μεγάλωνε πια σε ένα ήρεμο περιβάλλον διανοουμένων, με πολλά εφόδια για την ζωή.
Με τον καιρό θα του έφευγε και η υποβόσκουσα θλίψη, η οποία έκρυβε ένα ταραγμένο παρελθόν, σε τόσο μικρή ηλικία.
Ο χρόνος είναι μεγάλος θεραπευτής, για τον ανθρώπινο πόνο.
Ιδίως όταν πρόκειται για μικρό παιδί το οποίο, έχει όλη την ζωή μπροστά του , να ζήσει και να χαράξει την πορεία του.
Ο πατέρας Γεράσιμος μετά την διακοπή της σχέσης του, με την Κατερίνα
αφοσιώθηκε στην οικογένεια του, στην φροντίδα, και το μεγάλωμα των παιδιών του, και στο τεράστιο κοινωνικό, και φιλανθρωπικό του έργο.
Πολλές φορές η τύχη παίζει περίεργα παιγνίδια.
Όταν τέλειωσε το λύκειο, ο μεγάλος του γιός ο Λάμπρος, έδωσε εξετάσεις, και πέτυχε στην νομική του πανεπιστημίου Αθηνών.
Ήδη στο δεύτερο έτος φοιτούσε η Ματούλα, η κόρη του Σωτήρη και της Κατερίνας.
Στο τμήμα ιστορίας- αρχαιολογίας επίσης ως πρωτοετής, πέρασε ο θετός γιός του Κυριάκου και της Ελένης.
Γνωρίστηκαν τυχαία και έκαναν παρέα οι τρις τους.
Στην παρέα, προστέθηκε και η Ελβίρα, μια όμορφη και έξυπνη κοπέλα από την Σαντορίνη από το φιλολογικό τμήμα.
Μαζί με άλλους πέντε, έξη φοιτητές γνωρίστηκαν μεταξύ τους, όταν έγιναν μέλη της συντακτικής ομάδας, του φοιτητικού περιοδικού «Δίαυλος.
Πριν αρχίσουν να πέφτουν τα φύλλα του φθινοπώρου, ο Αχιλλέας με την Ελβίρα και ο Λάμπρος με την Ματούλα έγιναν ζευγάρι.
Νέοι ήταν ωραίοι ήταν, γεμάτοι ερωτισμό και όνειρα., γιατί να μην ερωτευθούν; Μια σπίθα χρειάζεται ο νέος και ανάβει η φλόγα της αγάπης.