ΗΛΘΕ ΣΤΗΝ Ν.Δ. ΕΙΔΕ ΚΑΙ ΑΠΉΛΘΕ Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο νομάρχης Χανίων Γρηγόρης Αρχοντάκης δήλωσε στα τοπικά Μ.Μ.Ε. και αναμεταδόθηκε στο πανελλήνιο, ότι αποχωρεί από την Ν.Δ.. Γράφτηκε για πρώτη φορά ως μέλος όπως είπε, στις εσωκομματικές εκλογές της Ν.Δ. για να ψηφίσει την κα Ντόρα Μπακογιάννη επειδή συμφωνούσε πολιτικά και ιδεολογικά μαζί της.
Επειδή όμως με τον Σαμαρά όπως δήλωσε η ΝΔ θα πάει δεξιά, ενώ αυτός είναι [νέο]φιλελεύθερος
πιστεύει ότι δεν τον εκφράζει πια η Ν.Δ. και αποχωρεί. Όπως σωστά επισημαίνει σε δήλωση του ο πρώην γραμματέας του τοπικού ΠΑΣΟΚ Ευτύχιος Μαυρογένης «η Ν.Δ. των σκανδάλων έως τώρα τον εκπροσωπούσε;»
Με λίγα λόγια ο κος Γρηγόρης Αρχοντάκης ,άνοιξε την πόρτα της Ν.Δ. δεν είδε φως
την είδε κλειστή έρημη και μόνη, να παραδέρνει στους πέντε ανέμους του λαϊκισμού, και αποφάσισε να την κλείσει ρίχνοντας πέτρα πίσω του .Από μέσα του δηλαδή μπορεί να μονολογούσε. «Ου να μου χαθείτε βρε πατριδοκάπηλοι, λαϊκιστές. Δεν σφάξανε που θα είμαι κι εγώ μαζί σας στο ίδιο κόμμα. Άντε γειά σας πριν σφιχταγκαλιασθήτε με τους Καρατζαφέρηδες.» Επειδή στα Χανιά ζούμε όλοι και γνωριζόμαστε μεταξύ μας, πιστεύω ότι αυτή η δήλωση έγινε αδαπάνως για τον φίλο μου το Γρηγόρη ο οποίος απεκλήθη προεκλογικά και ως «ο φαρμακοποιός της γωνίας» . Γρηγόρη μου πολύ θα ήθελα να είχα τα κέρδη αυτή της γωνίας μετά από τα τέλη και τους φόρους.
Και γράφω ότι η δήλωση του νομάρχη έγινε αδαπάνως, διότι η Κρήτη είναι το προπύργιο του Κ. Μητσοτάκη, της Ντόρας, του Κυριάκου και της κας Μαρίκας. Πιστεύω να θυμάστε την περιποίηση από νόστιμα ντολμαδάκια και τα καλιτσουνάκια με το μέλι τα οποία
προσέφερε μετά χαράς, στον πατέρα Τζώρτζ Μπους για να έχει την εύνοια του ο κυρ Κώστας τον καιρό εκείνο τον καλό, πριν ρίξει από την κυβέρνηση τον άντρα της ο Σαμαράς.. Άρα αν θελήσει να είναι ξανά υποψήφιος ο νομάρχης, όλοι η τοπική Ν.Δ. θα τον στηρίξει πλην ενός Λακεδαιμόνιου.. Και αντίσταση έκανε ο κος νομάρχης στον Σαμαρά και αρεστός βγήκε στην οικογένεια. Ή μήπως έγινε η δήλωση για να είναι αρεστός στην οικογένεια και στους ψηφοφόρους της, και να έχει σίγουρη την υποστήριξη τους; Θα στηρίξει δηλαδή η οικογένεια ένα πιστό «δικό της παιδί» που δηλώνει «ανεξάρτητο» για λόγους προεκλογικής σκοπιμότητας. Φαντασθείτε τι «ανεξαρτησίες» προκαλούν οι επερχόμενες εκλογές. Θα μου πείτε στις εκλογικές αναμετρήσεις και ιδιαίτερα την τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης όλοι φορούν μάσκες «ανεξαρτησίας» και αντίστασης ενάντια στην κεντρική εξουσία. Γιαυτό ας είμαστε δημοσιογραφικά επιεικέστεροι, και να μην παίρνουμε κατά γράμμα, ότι αυτά που δηλώνουν τα εννοούν.
ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ο Κ. Καραμανλής ο β\ συνεχώς επαναλάμβανε ότι η Ν. Δ. «είναι κόμμα του μεσαίου χώρου». Δηλαδή ότι είναι ένα μετριοπαθές κι όχι ακραίο σκληρό δεξιό κόμμα . Ο νέος αρχηγός Α. Σαμαράς υπόσχεται να επαναφέρει το κόμμα του στην δεξιά πηγή του.
Η ψευδεπίγραφη ταμπέλα του « μεσαίου χώρου» είναι μία προπαγάνδα, ένα ζωτικό ψεύδος ένα ψυμίθιο για να παγιδευτούν ψηφοφόροι οι οποίοι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, και ενδεχομένως βρίσκονται στις παρυφές της αριστεράς. Το σλόγκαν του μεσαίου χώρου έκρυβε και κρύβει το αποκρουστικό για τα χαμηλά και μεσαία στρώματα πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού, και του κράτους νυχτοφύλακα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι το σύστημα εκείνο που αναδιανέμει τα εισοδήματα από τους φτωχούς στους πλούσιους και όπου τα πάντα τα αναγάγει σε αγορά και κέρδος.
Η θεωρία του φυσιοδίφη Δαρβίνου για τα ζώα και ότι επικρατούν αυτά, που έχουν την καλύτερη προσαρμοστικότητα στις εκάστοτε συνθήκες, ο ονομαζόμενος «κοινωνικός Δαρβινισμός», εφαρμόζετε στις ανθρώπινες κοινωνίες 2500 χρόνια Μ.Χ. και τον «χρυσό αιώνα» του Περικλέους, ο οποίος πρώτος, εφάρμοσε τα συσσίτια, το επίδομα για τους φτωχούς και τα «θεωρικά»,
δηλαδή ένα είδος κράτους πρόνοιας της εποχής του.
Ο νεοφιλελευθερισμός στον οποίο προσχώρησε και το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, και προσπαθεί να το επανασυνδέσει με τις μάζες ο Γιώργος, είναι το σύστημα το οποίο επέφερε την τελευταία παγκόσμια οικονομική κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες για τις λαϊκές τάξεις. Ανεργία νέα φτώχεια περιθωριοποίηση.
Συμβαίνει αυτό γιατί μετά την πτώση του κρατικού και αποτυχημένου σοσιαλιστικού μοντέλου, ο καπιταλισμός έχασε το αντίπαλο δέος, όπου τον κρατούσε σε ισορροπία.
Έτσι ο μόνος ισχυρός αντίπαλος του καπιταλισμού είναι τα κοινωνικά κινήματα πλέον, τα οποία κι αυτά δρουν ευκαιριακά και εκφυλίζονται χάνοντας την δυναμική τους.