Ο ΕΧΘΡΟΣ ΛΑΟΣ
ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Υπάρχουν πολλοί δημοκράτες αστυνομικοί οι οποίοι υπηρετούν στο σώμα και γνωρίζουν ,
πολύ καλά ότι μπαίνουν σαν ασπίδα του κράτους για να προστατευτεί από ένα «εχθρό λαό.» Διότι από της γενέσεως του το κράτος υποστήριξε τα συμφέροντα των δυνατών. Κι επειδή οι αδύνατοι δεν έχουν άλλο μέσον να αμυνθούν, εκτός από την διαδήλωση και την διαμαρτυρία η οποία μερικές φορές , μπορεί να φθάσει και σε ακρότητες. οι νόμοι των ισχυρών προστατεύουν τα συμφέροντα του συστήματος μέσω του κατασταλτικού μηχανισμού της αστυνομίας. Γνωρίζουν πολύ καλά ορισμένοι σκεπτόμενοι αστυνομικοί, ότι αυτοί είναι οι φύλακες του συστήματος , και όταν περνάει μεγάλη κρίση όπως στις ημέρες μας, λόγω της φύσεως της εργασίας τους, έρχονται σε αντίθεση με τους εργαζόμενους και εισπράττουν το σύνθημᨨ
«Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» . Οι ίδιοι όμως είναι παιδιά λαϊκών τάξεων και αναγκάζονται ορισμένοι τουλάχιστον, όσοι δεν είναι εκ χαρακτήρος αυταρχικοί και διψασμένοι για εξουσία, να καταταγούν στο αστυνομικό σώμα, για να έχουν ένα σταθερό μισθό. Στις σχολές της αστυνομίας θα πρέπει να τους διανέμουν, από ένα βιβλιαράκι με την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη ,της Γαλλικής επανάστασης του 1789, η οποία ανέτρεψε την φεουδαρχία και τον αυταρχισμό της Βασιλικής εξουσίας, αλλά και το Σύνταγμα της Ελλάδος, όπου είναι κατοχυρωμένα τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των Ελλήνων πολιτών.
Εννοείτε ότι αστυνομικοί κουκουλοφόροι, όπως εμφανίστηκαν αυτές τις ημέρες και στη όμορφη πόλη μας, και διατάραξαν το ήδη τεταμένο κλίμα, από την επέτειο της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Αλέξη, δεν έχουν θέση στο σώμα στης αστυνομίας ούτε βεβαίως οι προϊστάμενοι τους αν εκτελούσαν διαταγές. Μπορεί ο αρμόδιος υπουργός Μιχ. Χρυσοχοίδης να κάνει αστοχείς δηλώσεις σαν άλλος Ράμπο, αλλά προ ημερών απέταξε δύο αστυνομικούς από το σώμα, επειδή συνέλαβαν με χειροπέδες μια Ρουμάνα με το μωρό της, η οποία θέλησε να περάσει στην απέναντι μεριά του δρόμου. Οι πολίτες περιμένουν από τους αστυνομικούς να σέβονται τα δικαιώματα τους.
«Τον χρόνο εκείνο βρέθηκε χωρίς δουλειά,
και συνεπώς ζούσεν από τα χαρτιά,
από το τάβλι και τα δανεικά.
Μιά θέσις τριώ λιρών το μήνα σε μικρό
χαρτοπωλείον του είχε προσφερθεί.
Μα την αρνήθηκε χωρίς δισταγμό.
Δεν έκανε . Δεν ήταν μισθός γι`αυτόν,
νέον με γράμματ`αρκετά και είκοσι πέντε ετών.»

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ