ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Εάν συνεχιστεί η δύσκολη οικονομική κατάσταση με διογκωμένη την ανεργία, και σε περίπτωση που μετατεθούν για άλλη μια φορά όλα τα βάρη σε μισθωτούς και συνταξιούχους, και σε όσους είναι τίμιοι και ειλικρινείς φορολογούμενοι θα υπάρξουν μεγάλες και ίσως ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις τύπου Δεκέμβρη 2008. Ήδη έχει σταλεί η απανταχούσα σε όσους έχουν παλαιά αυτοκίνητα ι.χ. με το νέο φόρο στα τέλη κυκλοφορίας ,όπου επέβαλε η Ν.Δ και δεν τον άλλαξε το ΠΑΣΟΚ παρά τις υποσχέσεις του. Όσοι δεν έχουν την δυνατότητα να τα αντικαταστήσουν θα πληρώσουν τον διπλασιασμό σχεδόν των τελών κυκλοφορίας. »Πώς θα αντικαταστήσω το αυτοκίνητο μου με σύνταξη 500 ευρώ»; Γράφει ο επιστολογράφος Συλόγλου Αλέκος συνταξιούχος από την Νίκαια στην »Ελευθεροτυπία» της 11-12-2009 και αυτό το παράπονο απηχεί τη πίκρα πολλών ανθρώπων. Στην Ελληνική οικονομία με την μεγάλη φοροδιαφυγή υπάρχουν παράλληλα και μεγάλες οικονομικές ανισότητες Τις ανισότητες αυτές δεν τις καλύπτει τουλάχιστον ένα οργανωμένο κράτος πρόνοιας. Ένας χαμηλόμισθος δεν μπορεί να έχει από το δημόσιο ένα δωρεάν σύστημα παιδείας, χωρίς να χρειάζεται να κάνει δεύτερη και τρίτη δουλειά για να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών του.
Όταν χρειαστεί να προσέλθει στο Ι.Κ.Α. πρέπει να περιμένει από ένα έως δύο μήνες για ραντεβού με τον γιατρό του. Στο δημόσιο νοσοκομείο τον περιμένει η ίδια ταλαιπωρία , καθώς και η απαίτηση για φακελάκι από ορισμένους γιατρούς επίορκους του όρκου του Ιπποκράτη. Γιατί να πληρώνω φόρους αναρωτιούνται πολλοί φορολογούμενοι, όταν τα χρήματα τα οποία δίνω, τα διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα χωρίς να μου δίνουν λογαριασμό και δεν μου παρέχουν το μίνιμουμ των υπηρεσιών; Δεν είναι η δικαιολογία του φοροφυγά, αλλά είναι ρεαλιστικό και ειλικρινές το ερώτημα έτσι όπως λειτουργεί η δημόσια διοίκηση. Το χάλι της δημόσιας διοίκησης είναι διαχρονικό και διακυβερνητικό. Ο πολίτης δεν εμπιστεύεται τον διπλανό του , και το κράτος δεν εμπιστεύεται τους πολίτες, ούτε οι πολίτες το κράτος. Οι Σκανδιναβοί οι οποίοι έχουν πρώτοι αναπτύξει το κράτος πρόνοιας, όταν ρωτήσετε τους κυβερνητικούς αξιωματούχους τους, θα σας πουν ότι το φορολογικό σύστημα βασίζεται στην σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών.
Εντωμεταξύ υπάρχει κραυγαλέα ανισοκατανομή των εισοδημάτων στην χώρα μας, η οποία χρήζει διόρθωσης για να υπάρξει περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.
Με αποτέλεσμα το 20% του πληθυσμού να εισπράττει λιγότερο από το 7% του Εθνικού εισοδήματος , ενώ το 20% των πλουσιότερων εισπράττει το 42% του εθνικού εισοδήματος. Εκεί που έφθασε η Ελληνική οικονομία ,στο χείλος της χρεοκοπίας χρειάζονται σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές. Γράφει ο Χανιώτης καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο πανεπιστήμιο Κρήτης κος Γιώργος Σταθάκης στην ΑΥΓΗ» της 13 -12-2009. «Σήμερα η λύση δείχνει μονόπλευρα προς την ανάγκη επίλυσης
των μόνιμων διαρθρωτικών προβλημάτων της δημοσιονομικής δομής του φορολογικού συστήματος, και της σύνθεσης και διαχείρισης των δημοσίων δαπανών. Μόνο που κάτι τέτοιο πέρα από την πολιτική βούληση απαιτεί κυρίως μια κατάλληλη δημόσια διοίκηση.» Για μείωση των δημόσιων δαπανών γράφει και ένας τραπεζίτης, ο καθηγητής Μιχάλης Σάλας της «Τραπέζης Πειραιώς» στο «ΒΉΜΑ».
Ο κος Σάλας μιλάει για πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή για περισσότερα έσοδα από τα έξοδα κάτι που χρειάζεται επιστημονική φαντασία τη σήμερον ημέρα.