ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ» 4-3-2012
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΝΟΥΣΟΣ. Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Σταχυολόγησα ορισμένες ατάκες του κ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ ψυχίατρου-ψυχοθεραπευτή, συγγραφέα, και συνταξιούχου ιερέα, σε ναό της πλάκας Αθηνών. Παραχώρησε συνέντευξη στην δημοσιογράφο Μπίλιω Τσουκαλά {ΝΕΤ 4-4-2012}Προσωπικά δεν επηρεάζομαι από την θρησκεία, όμως ο λόγος του κ.Φ.Φ ο οποίος δεν είναι θρησκευτικός, είναι «αιρετικός» και εκτός από την εμπειρία ζωής{είναι 82 ετών} έχει παιδαγωγική, φιλοσοφική, και πρακτική αξία.
«Δεν πρέπει να κρατάτε το παιδί σας κοντά σας με υλικές και συναισθηματικές παροχές. Όταν έρθει σε ηλικία γάμου δεν θα μπορέσει να βρει αντίστοιχη σύζυγο.
Εάν οι γονείς έχουν ανάγκες, που έχουν, να τις καλύψουν μέσα από τις δικές τους συναισθηματικές σχέσεις. Τι θα πει τα δίνω όλα στο παιδί, για να μην του λείψει τίποτα. Είναι ολέθριο λάθος.
Οι δυσκολίες χαλυβδώνουν τον άνθρωπο. Του ξυπνούν μέσα του δημιουργικές δυνάμεις. Αυτός που κερδίζει την ζωή είναι αυτός που σκληραγωγείται.
Ποτέ δεν δίνω ελεημοσύνη. Είμαι εναντίον της φιλανθρωπίας. Αλληλεγγύη ναι, όχι φιλανθρωπία. Πρέπει να εξασκηθούμε στην λιτότητα.
Χωρίς δυσκολίες η ζωή δεν είναι δημιουργική. Όταν θέλεις δουλειά πρέπει να ψάχνεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όταν δίνεις συνεχώς κρατάς το παιδί εξαρτημένο και χάνει την αυτοεκτίμηση του. Ο Χριστός ποτέ δεν έδωσε υλικά αγαθά.
Δεν είμαι θαυματοποιός. Με παίρνουν στο τηλέφωνο άνθρωποι που είναι 50 χρόνων και οδήγησαν την ζωή τους σε αδιέξοδο. Περιμένουν από εμένα να τους βοηθήσω με ένα θαύμα. Τα παιδιά δεν έχουν προπαρασκευαστεί να ζήσουν στον πραγματικό κόσμο που έχει δυσκολίες. Η γυναίκα του Φίλιππου Ολυμπιάδα θέλησε να μεγαλώσει τον γιό της Αλέξανδρο παρέχοντας του ευκολίες, για να τον ευνουχίσει. Όμως τον πήρε από τα χέρι της, ο πατέρας του Φίλιππος, τον έδωσε σε παιδαγωγό, και αυτός τον υπέβαλε σε αφάνταστη εκπαίδευση- τυραννία. Αργότερα ο Μέγας Αλέξανδρος έζησε σκληρότερα από τους στρατιώτες του και αυτοί τον λάτρεψαν.»
«Εμείς πρέπει να αλλάξουμε τον εαυτόν μας. Μην περιμένουμε από τους άλλους. Αυτό μόνο μπορούμε να κάνουμε.»