Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

ΠΑΥΛΟΣ ΤΣΙΜΑΣ "ΤΑ ΝΕΑ" Ο πρώτος που το επισήμανε ήταν ο Ηλίας Νικολακόπουλος. Οι πολιτικοί συσχετισμοί που αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις δεν έχουν προηγούμενο. Ούτε δημοσκοπικό ούτε εκλογικό προηγούμενο. Για να βρεθεί ανάλογη εικόνα πολιτικής κονιορτοποίησης πρέπει κανείς να γυρίσει πίσω στο μακρινό και σκοτεινό 1950: τότε που, στις πρώτες μετεμφυλιακές εκλογές, τα δύο μεγάλα κόμματα, οι Λαϊκοί και οι Φιλελεύθεροι, συγκέντρωσαν μαζί μόλις 36% (18,8% οι μεν, 17,2% οι δε) και δέκα διαφορετικοί κομματικοί σχηματισμοί, καλή ώρα, εκπροσωπήθηκαν σε μια Βουλή που έζησε μόνον 18 μήνες και πρόλαβε να αναδείξει έξι διαφορετικές - βραχύβιες όλες - κυβερνήσεις. Να συγκρίνουμε το 1950 με το 2012; Αδύνατον. Οταν στήνονταν οι κάλπες, τον Μάρτιο του '50, τα όπλα του Εμφυλίου είχαν μόλις σιγήσει, το αίμα δεν είχε στεγνώσει, το στρατοδικείο και το εκτελεστικό απόσπασμα δούλευαν υπερωρίες, οι φυλακές ήταν γεμάτες, ο πληθυσμός της Μακρονήσου ξεπερνούσε τις 10.000, το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου και η Ελλάδα ήταν μια χώρα ολοκληρωτικά κατεστραμμένη, ένας ερειπιώνας απόλυτα εξαρτημένος, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά, από την Ουάσιγκτον. Αν, όμως, παρ' όλα αυτά, ψάχνει κανείς με το στανιό αναλογίες με το σήμερα, θα τις βρει. Και τότε τα δύο μεγάλα κόμματα, οι δύο πόλοι του ισχυρού, μέχρις εθνικού διχασμού, προπολεμικού διπολισμού, είχαν υποχρεωθεί να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας για να αντιμετωπίσουν από κοινού τον Εμφύλιο. Η μεταξύ τους πόλωση είχε, έτσι, εξατμιστεί. Και η μεγάλη εθνική κρίση, ο Εμφύλιος Πόλεμος, είχε λειτουργήσει ως διαιρετική τομή που διέλυσε το παλιό πολιτικό σύστημα. Το αποτέλεσμα των εκλογών του 1950 ήταν η ληξιαρχική πράξη θανάτου του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου