Δευτέρα 23 Απριλίου 2012


ΠΟΙΗΜΑ Στη μνήμη εκείνων που επέλεξαν την «φυγή». ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ Άνθρωπε μη «φεύγεις» οικειοθελώς. Άκουσε κι εμένα. Που έχω ζήσει στη ζωή χρόνια δύσκολα, χρόνια πονεμένα. Ποτέ δεν ήταν η χαρά για τους πολλούς ένα παιχνίδι. Ιδρώτας έβγαινε και κόπος. Για τη βίωση δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η ζωή είναι αγώνας τραχύς, με γροθιές υψωμένες. Την κερδίζεις όταν είσαι ορθός. Όταν κλαίς κρύβεις με το βλέφαρο το δάκρυ σου. Μην αφήσεις την αδράνεια, και την λύπη να σε παίρνει, κι ένα μαύρο σύννεφο, επάνω σου να γέρνει. Να σου στερεί τον ήλιο, την ελπίδα. Άντεξε στην μπόρα, μάθε να υπάρχεις και μες την καταιγίδα. Άνθρωπε διώξε δισταγμούς. Μοιράσου τη λύπη, βγάλε από μέσα σου τον πόνο. Δώσε στον αδελφό σου το χέρι. Δεν είσαι μόνος. Είναι κοινός για όλους ο δύσκολος δρόμος. Μαζί αδέλφια θα προχωρήσουμε, το παλιο τον κόσμο να χαλάσουμε. Θα θέσουμε τα θεμέλια μια νέα κοινωνία για να κτίσουμε. ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου