ΔΙΗΓΗΜΑ ΛΕΥΚΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΤΗ ΚΕΦΑΛΗ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Τέλειωσε ο ανοιξιάτικος Απρίλιος. Το Πάσχα των Ορθοδόξων φέτος ήταν νωρίς, παράλληλα με το Πάσχα των καθολικών, και οι πρώτοι τουρίστες ήρθαν λιγοστοί στην Κρήτη. Οι άνθρωποι του νησιού ήταν μουδιασμένοι. Κάθε χρόνο περιμένουν με ανυπομονησία την έλευση των ξένων «ορδών.» Οι περισσότεροι προέρχονται από την δύση. Δεν είναι σταυροφόροι, ούτε υπερασπιστές των Αγίων τόπων, όπου κάνουν στάση στο νησί μας, μέχρι να φθάσουν στα Ιεροσόλυμα. Να κατατροπώσουν τους κατακτητές μουσουλμάνους. Αυτό ανήκει στην μεσαιωνική ιστορία. Εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είναι, οι άνθρωποι, και οι Έλληνες περιμένουν με το στόμα ανοιχτό σαν τους χάννους, το πολύτιμο συνάλλαγμα τους. Έρχονται όταν παίρνουν τις άδειες τους, και κατηφορίζουν στη χώρα μας με τις χαμηλού κόστους ναυλωμένες πτήσεις των ταξιδιωτικών γραφείων, προς τις γαλήνιες θάλασσες, και τον ήλιο του Αιγαίου και του Κρητικού πελάγους. Όταν κάθονται για την μεσημεριάτικη σιέστα, αν μένουν σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, ο ιδιοκτήτης βάζει στο στέρεο μια παλιά ηγογράφηση βινυλίου του Ανδρεάδη που ρωτούσε στο τραγούδι του με χιούμορ. “Do you like madam Greece;” Ο ιδιοκτήτης του τουριστικού γραφείου “creteplan” κ. Μάνθος με πήρε στο τηλέφωνο. Πόσες έχει ο μήνας σήμερα κ. Γιώργο; Γιατί ρωτάς κ. Μάνθο; «Έχασες το επιτραπέζιο ημερολόγιο του γραφείου σου;» -«Αυτό ακριβώς θα σου έλεγα κι εγώ για τις ημερομηνίες.» «Δηλαδή ;» «Να κ. Γιώργο. Σε τρις ημέρες οργανώνω μονοήμερη εκδρομή εντός Κρήτης.» «Θέλεις να σε σημειώσω;» -«Γιατί μόνο εντός Κρήτης;» «Βάλε φτερά στο πούλμαν να μας πετάξεις και στην Αθήνα.» Πριν ξεκινήσεις για την Αθήνα, να κάνεις στάση στην εθνική οδό . Εκεί που βρίσκεται το γαλακτοπωλείο του «Γιαννούλη.» Να προμηθευτούμε όλοι γιαούρτια και κλούβια αυγά. Να κάνεις και μια άλλη στάση στη Βουλή των Ελλήνων.» «Τι θα κάνουμε στην βουλή;» «Μα εκεί θα πετάξουμε τα γιαούρτια και τα αυγά, σε αυτούς τους βουλευτές που ψήφισαν το μνημόνιο.» «Είσαι γνωστός για το χιούμορ σου κ. Γιώργο. Δεν ασχολούμαι όμως με την πολιτική.» «Εγώ κοιτάζω μόνο την δουλειά μου.» «Αυτό μας έφαγε παιδί μου.» «Όλοι κοιτάζαμε μόνο τη δουλειά μας, και δεν παρατηρούσαμε καθόλου τους καπεταναίους, που έριξαν έξω στα βράχια το καράβι «Η ΕΛΛΑΣ». «Τι είπες κ. Γιώργο.» «Τίποτα. Να λέω να μου κρατήσεις θέση, για την ημερήσια εκδρομή.» Την σωστή ημέρα που ήταν Κυριακή και ώρα 8 το πρωί βρέθηκα στο πούλμαν του κ. Μάνθου για την ημερήσια εκδρομούλα. Κάθε έξοδος από την τριβή της καθημερινότητας σου ανεβάζει τη διάθεση και σου τονώνει το ηθικό. Στο κάθισμα δίπλα μου κάθισε ο κυρ Αλέξης. Τον κυρ Αλέξη μαζί με τον κυρ Βαγγέλη που ήταν ένα φιλικό αχτύπητο δίδυμο τους γνώρισα πρόσφατα. Οι δυο τους γνωριζόντουσαν παλαιόθεν κι έκαναν παρέα. Ο Αλέξης ήταν συνταξιούχος των Ελληνικών σιδηροδρόμων, κι ο Βαγγέλης συνταξιούχος τυπογράφος. Εγώ ήμουν κατά δέκα χρόνια νεότερος τους. Δεν είναι ανάγκη όμως να σας πω , τα χρόνια μου διότι είμαι ακόμη ανύπαντρος. Στην εκδρομή περάσαμε φίνα όπως συνήθως συμβαίνει στις εκδρομές. Την επομένη συναντηθήκαμε στην καφετέρια «16» όπου ήταν το στέκι μας και μαζευόμαστε πέντε έξι φίλοι. Εκείνη την ημέρα πήγα νωρίς και δεν είχε έλθει ακόμη κανένας από την παρέα μας. Σε λίγο καταφθάνει ο Βαγγέλης. Με ερωτά. «Τι σου έλεγε για μένα ο Αλέξης;» Τίποτα Βαγγέλη δεν μου έλεγε, του απαντώ κοιτώντας τον αμήχανα. «Κι όμως εγώ ξέρω τι σου έλεγε.» «Μου λέει γεμάτος ένταση.» «Σαν τι να μου έλεγε δηλαδή;»Σου έλεγε ότι βάφω τα μαλλιά μου ,ότι κρύβω τα χρόνια μου, κι ότι είμαι σπαγκοραμμένος.» «Όχι ,όχι σου ορκίζομαι δεν μου έλεγε τίποτα για σένα.» -«Δεν σε πιστεύω διότι ο Αλέξης με κουτσομπολεύει σε όλους τους γνωστούς.» «Να ξέρεις όμως μου λέει ο Βαγγέλης, ότι ο καθένας τα δικά του ελαττώματα τα προβάλλει στους άλλους.–«Εμένα Βαγγέλη μου δεν μου αρέσουν τα κουτσομπολιά,ούτε επιθυμώ να γίνομαι αναμεταδότης κουτσομπολιών.» Σε δύο ημέρες με συναντά ο Βαγγέλης στο «16» και μου δείχνει το απολυτήριο του στρατού. «Εδώ φαίνεται πόσο χρονών είμαι, αν το αμφισβητείς.» Ηρέμησε Βαγγέλη μου. Δεν είμαι αστυνομικός να σου κάμω έλεγχο στοιχείων. Φίλος σου είμαι.» «Λησμόνησα να σου φέρω και την ταυτότητα μου.» «Με πιστεύεις όμως, έτσι δεν είναι;» Βέβαια σε πιστεύω,. Μην ανησυχείς για το τίποτα.» «Δεν σε ξέρω πολύ καιρό Βαγγέλη μου μα δεν αμφιβάλλω ότι είσαι ακέραιος άνθρωπος και καλός φίλος.» «Σε ευχαριστώ φίλε Γιώργο» μου απαντά ο Βαγγέλης και μου πιάνει το χέρι συγκινημένος. Η αλήθεια ήταν για τον Βαγγέλη και το ανακάλυψα στην πορεία, πως πράγματα έβαφε τα μαλλιά του κατάμαυρα, ενώ ήταν ολόλευκα, έκρυβε πέντε χρόνια από την ηλικία του γιαυτό δεν έδειχνε ταυτότητα, όπως επίσης ήταν αρκετά σφιχτός στο ξόδεμα των χρημάτων. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε να τον κάνω παρέα γιατί ήταν έξυπνος καλλιεργημένος του άρεσε το κυνήγι και οι γυναίκες. Γιατί δηλαδή. Πρέπει να περνάμε από την κρησάρα τους φίλους μας; Υπάρχει άνθρωπος τέλειος στον κόσμο. Όχι πέστε μου υπάρχει;