Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Στην Ελλάδα γράφουν κάποιες εφημερίδες οι τράπεζες έπεσαν έξω εξαιτίας ότι έχουν στην κατοχήν τους, μεγάλο πακέτο κρατικών ομολόγων. Περίπου 60 δις ευρώ. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Όταν δομήθηκε το ευρώ όλες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υπέγραψαν συμφωνία, να μην έχουν δικαίωμα τα κράτη να δανείζονται κατευθείαν από την Ε.Κ.Τ. Ολέθρια συμφωνία εις βάρος των λαών. Η συμφωνία του ευρώ δομήθηκε, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των τραπεζών. Από τότε οι τράπεζες δανειζόταν με 1% από την Ε.Κ.Τ και δάνειζαν για να μην πάμε μακριά, την Ελλάδα με 5% και 6 %. Τα νοικοκυριά τα τάραξαν στον τόκο. Χορηγούσαν καταναλωτικά δάνεια με 16% και18%. Έφθασε να πληρώνει το Ελληνικό δημόσιο τόκους 17 δις το χρόνο στις τράπεζες. Γράφτηκε ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα κέρδισαν την τελευταία δεκαετία προ της κρίσης «40 δις ευρώ.» Μετά το ξέσπασμα της κρίσης που οι ίδιες προκάλεσαν πάλι προστατεύονται από το κράτος. Συνεχώς από το 2008 τους έχει δώσει γύρω στα 100 δις μετρητά και εγγυήσεις, από το υστέρημα του λαού. Τώρα που τους «κουρεύει» τα ομόλογα, πάλι το κράτος {δηλαδή οι φορολογούμενοι} πήρε δάνεια για τις «ανακεφαλαιοποιήσει.» Μάλιστα οι τραπεζίτες πιέζουν να μην συμμετέχει στην διοίκηση το κράτος που βάζει τα χρήματα, μέχρι να πουληθούν οι μετοχές,όσο πουληθούν, χρόνια αργότερα. Οι τραπεζίτες ποτέ δεν ρισκάρουν και δεν χάνουν . Κι ας λένε οι πολιτικοί, ψευδεπίγραφα πως έχουμε καθεστώς «ελεύθερης οικονομίας.» Όλα τα βάρη μέσω του πολιτικού κατεστημένου φορτώνονται στον λαό. Ποιος χάνει; Οι 250.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν. Οι 1.500.000 σχεδόν εργαζόμενοι, που είναι άνεργοι, οι 20.000 που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα γιατί είναι άστεγοι, ο λαός που βλέπει το οικονομικό του επίπεδο να υποβαθμίζεται, και επίπλέον το σύστημα υγείας να υπολειτουργεί. Η πρόνοια για τους άπορους παρατηρούμε ότι μηδενίζεται, και ότι η παιδεία πιέζεται στην ανυπαρξία. Αυτά είναι τα ολέθρια μνημόνια και οι πολιτικές τους. Καιρός δεν είναι να αλλάξουν οι πολιτικές με την ψήφο των λαών της Ευρώπης; Από την Γαλλία το φως; Είναι μια ελπίδα αλλαγής με την εκλογή του Ολάντ, με την στήριξη της αριστεράς, αλλά και με την αγωνιστική κινητοποίηση των λαών της Ευρώπης. Ίδωμεν