ΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΡΕΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Η ελπίδα θα έλθει από τους ανθρώπους που δεν έχουν καμία ελπίδα.»ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ
Μας λένε ορισμένοι διανοούμενοι ότι πρέπει να αλλάξουμε αξίες.
Ότι η θεοποίηση του χρήματος και της ύλης μας έχει κάνει σκλάβους του συστήματος. Ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην ολιγάρκεια και στην φυσική ζωή.
Γυρίζει πίσω όμως το ποτάμι και η ροή της πολιτικής οικονομικής κοινωνικής εξέλιξης; Μια μεταβιομηχανική κοινωνία μπορεί να ξαναγίνει αγροτική; Με όλα τα μειονεκτήματα και τις οπισθοδρομήσεις της επιστήμης την παιδική θνησιμότητα τις αθεράπευτες ασθένειες; Όλες αυτές οι παραινέσεις είναι φαντασιώσεις και θεωρητικά σχήματα που απέχουν από την πραγματική ζωή. Είναι ουτοπίες σοφών μεν απραγματοποίητες δε. Ο Πλάτων δεν είχε φτιάξει την ιδανική γιαυτόν «πολιτεία» όπου οι φιλόσοφοι έπρεπε να κυβερνούν; Ο Ζαν Ζακ Ρούσο δεν πίστευε ότι ο άνθρωπος βρίσκει τον εαυτόν του μόνο στην φυσική –αγροτική- ζωή; Ο Κ. Μαρξ δεν πίστευε ότι η απελευθέρωση του ατόμου θα ερχόταν αν γινόταν κάτοχος των μέσων παραγωγής και ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν δεν έχει υλικές επιθυμίες; Διαφορετικά γίνεται σκλάβος των επιθυμιών του;
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης δεν έλεγε ότι ο ιθαγενής του Αμαζονίου που ζει μέσα στην φύση είναι πιο ευτυχισμένος από τον ανικανοποίητο καταναλωτικό άνθρωπο των δυτικών χωρών;
Ο χριστιανισμός δεν κήρυξε την αγάπη και την συγχώρεση; Τι κράτησε ο πολιτισμένος κόσμος; Ο Φ. Νίτσε τον 19ο αιώνα απελπισμένος από την πραγματικότητα κήρυξε¨ «τον θάνατο του Θεού.»
Στον εικοστό αιώνα έγιναν δύο καταστρεπτικοί πόλεμοι που διέλυσαν την Ευρώπη.
Η ήπειρος της αναγέννησης και του διαφωτισμού έδειξε με τους πολέμους της, το πιο σκοτεινό και απάνθρωπο πρόσωπο της. Ο Γάλλος διανοούμενος Εντγκάρ Μορέν έγραψε για τον εικοστό αιώνα ότι ήταν αιώνας πολιτισμού και βαρβαρότητας και ότι αυτά τα δύο πάνε μαζί.
Το αγρίμι που έγινε άνθρωπος πρέπει να βρει τρόπους στις οργανωμένες κοινωνίες συμπαθητικούς, να χαλιναγωγήσει το εγώ του, να βιώσει την ζωή του λιγότερο επώδυνα με αγάπη και αλληλεγγύη, γιατί η ζωή είναι μικρή, και ο άνθρωπος γεννιέται μόνο μια φορά και ποτέ ξανά.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Η ελπίδα θα έλθει από τους ανθρώπους που δεν έχουν καμία ελπίδα.»ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ
Μας λένε ορισμένοι διανοούμενοι ότι πρέπει να αλλάξουμε αξίες.
Ότι η θεοποίηση του χρήματος και της ύλης μας έχει κάνει σκλάβους του συστήματος. Ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην ολιγάρκεια και στην φυσική ζωή.
Γυρίζει πίσω όμως το ποτάμι και η ροή της πολιτικής οικονομικής κοινωνικής εξέλιξης; Μια μεταβιομηχανική κοινωνία μπορεί να ξαναγίνει αγροτική; Με όλα τα μειονεκτήματα και τις οπισθοδρομήσεις της επιστήμης την παιδική θνησιμότητα τις αθεράπευτες ασθένειες; Όλες αυτές οι παραινέσεις είναι φαντασιώσεις και θεωρητικά σχήματα που απέχουν από την πραγματική ζωή. Είναι ουτοπίες σοφών μεν απραγματοποίητες δε. Ο Πλάτων δεν είχε φτιάξει την ιδανική γιαυτόν «πολιτεία» όπου οι φιλόσοφοι έπρεπε να κυβερνούν; Ο Ζαν Ζακ Ρούσο δεν πίστευε ότι ο άνθρωπος βρίσκει τον εαυτόν του μόνο στην φυσική –αγροτική- ζωή; Ο Κ. Μαρξ δεν πίστευε ότι η απελευθέρωση του ατόμου θα ερχόταν αν γινόταν κάτοχος των μέσων παραγωγής και ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος όταν δεν έχει υλικές επιθυμίες; Διαφορετικά γίνεται σκλάβος των επιθυμιών του;
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης δεν έλεγε ότι ο ιθαγενής του Αμαζονίου που ζει μέσα στην φύση είναι πιο ευτυχισμένος από τον ανικανοποίητο καταναλωτικό άνθρωπο των δυτικών χωρών;
Ο χριστιανισμός δεν κήρυξε την αγάπη και την συγχώρεση; Τι κράτησε ο πολιτισμένος κόσμος; Ο Φ. Νίτσε τον 19ο αιώνα απελπισμένος από την πραγματικότητα κήρυξε¨ «τον θάνατο του Θεού.»
Στον εικοστό αιώνα έγιναν δύο καταστρεπτικοί πόλεμοι που διέλυσαν την Ευρώπη.
Η ήπειρος της αναγέννησης και του διαφωτισμού έδειξε με τους πολέμους της, το πιο σκοτεινό και απάνθρωπο πρόσωπο της. Ο Γάλλος διανοούμενος Εντγκάρ Μορέν έγραψε για τον εικοστό αιώνα ότι ήταν αιώνας πολιτισμού και βαρβαρότητας και ότι αυτά τα δύο πάνε μαζί.
Το αγρίμι που έγινε άνθρωπος πρέπει να βρει τρόπους στις οργανωμένες κοινωνίες συμπαθητικούς, να χαλιναγωγήσει το εγώ του, να βιώσει την ζωή του λιγότερο επώδυνα με αγάπη και αλληλεγγύη, γιατί η ζωή είναι μικρή, και ο άνθρωπος γεννιέται μόνο μια φορά και ποτέ ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου