ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ




Ακόμη μία ημέρα έφυγε.

Ακόμη μια ημέρα θάρθει.

Όλες ίδιες, και απαράλαχτες

οι ημέρες μου κυλούνε.

Και η μοναξιά μου μεγαλώνει.

Ένα κεράκι ακόμη έσβησε

από τη ζωή μου.

Μεγάλωσα, το σώμα μου γερνά.

Τα μάτια μου θαμπώθηκαν.

Αναπολώ το παρελθόν και

η ανάμνηση σαν φλόγα

μέσα μου φουντώνει.

Ανοίγω το παράθυρο

Ο ήλιος μπαίνει ορμητικά

και η λάμψη του

την ψυχή μου, ζεσταίνει.

Στην αυλή τα παιδιά παίζουν

ξένοιαστα το παιχνίδι τους.

Χωρίς να σκέφτονται

το γήρας, τη φθορά.

Ναι, η πορεία των μικρών

συνεχίζεται και δικαίως

αμέριμνα και

με χαρά, χωρίς

να νοιάζονται

για τη δική μου

μελαγχολία.



ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ