1. ΓΚΡΙΖΟ TO ΤOΠ I O
   
   Το τοπίο θολό, ο ουρανός
   πνιγμένος στα νέφη.
   Ετοιμάζεται καταιγίδα.
   Αστράφτει και βροντά.
   Και συ έρημος και μόνος
   με σκέψεις μελαγχολικές
   σκέπτεσαι την κακοκαιρία και.
   Πλάθεις 

   το μέλλον χωρίς φαντασία.
   
   «Πως θα αντέξω;» Λες¨ «και
   τούτο το χειμώνα χωρίς
   δουλειά;»
   «Πως θα αντέξω στη ζωή
   χωρίς παρέα μόνος, με νεκρό
   συναίσθημα και ζεστασιά;»
   
   «Πως θα ζήσω σε τόσο κρύο
   μέσα στο άδειο αφιλόξενο
   αυτό σπίτι;»
   «Μου έκλεψαν λες, «το όνειρο
   μου πήραν την χαρά.»
   Στην ψυχή μου έφεραν
   μαύρη σκοτεινιά.»
   
   Σφίγγεις τις γροθιές .
   και με νοσταλγία
   και θυμό θυμάσαι
   τις καλές εποχές.
   Όταν δεν τουρτούριζες στο κρύο
   δεν ήσουν μοιρολάτρης,
   δεν έλεγες στη ζωή αντίο.
   Παίρνεις τους δρόμους
   τους πολλούς σαν κι εσένα
   να ανταμώσεις.
   
   Να σμίξετε όλοι μαζί
   για να πολεμήσετε
   Δικαιοσύνη και ισότητα
   στη ζωή να διεκδικήσετε.
   Χωρίς την δική σας πάλη, τίποτα
   δεν σας χαρίζει η ελίτ
   της πρόκλησης και της φθοράς. 

   Τίποτα δεν σας παρέχουν 

   οι άλλοι.
   
   
   ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ