Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΙΚΉΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ .Γ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Για να πληροφορηθούμε για την παρακμή της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας,
συμβουλευτήκαμε δύο σπουδαία πνεύματα. Τον φιλόσοφο Φρίντριχ Ένγκελς και το κεφάλαιο¨
«Η γέννηση του Αθηναϊκού κράτους» από το βιβλίο του «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους.» [εκδόσεις θεμέλιο]και τον μεγάλο Έλληνα
ιστορικό Κ. Παπαρρηγόπουλο ο οποίος συνέγραψε την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.» {εκδόσεις Λυμπέρη}
Έχει ενδιαφέρον γιατί ενώ δεν λένε τα ίδια πράγματα για τα αίτια της παρακμής σε αρκετά όμως συμπίπτουν.
Δεν γράφουμε για οποιοδήποτε πόλη –κράτος της αρχαιότητας αλλά για την Αθηναϊκή δημοκρατία την πρώτη άμεση δημοκρατία ,στον τότε γνωστό κόσμο. Με τον υψηλό πνευματικό πολιτισμό η οποία, έβαλε τις βάσεις της φιλοσοφίας των επιστημών και των καλών τεχνών, και φώτισε την πολιτισμένη ανθρωπότητα.
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ σελίδα 241 και 242.
«Απέναντι στους πολίτες, τη δημόσια εξουσία αρχικά την αποτελούσε μόνο η αστυνομία, που είναι τόσο παλιά όσο και το κράτος, γι>αυτό και οι αφελείς Γάλλοι του18ου αιώνα δεν μιλούσαν για πολιτισμένους λαούς μα για λαούς αστυνομευόμενους.{nations policees}
“Οι Αθηναίοι ίδρυσαν λοιπόν μαζί με το κράτος τους και αστυνομία, μια σωστή χωροφυλακή από πεζούς και έφιππους τοξότες κυνηγούς της υπαίθρου{ landjager}
όπως τους λένε στην Νότια Γερμανία και στην Ελβετία.
Η χωροφυλακή όμως αυτή σχηματίστηκε από δούλους. Τόσο εξευτελιστική φαινόταν στον ελεύθερο Αθηναίο αυτή η υπηρεσία του χωροφύλακα. ,που προτιμούσε να τον πιάνει ο οπλισμένος δούλος παρά να ασχολείται ο ίδιος με τέτοιες ατιμωτικές πράξεις. Το κράτος δεν μπορούσε να υπάρχει χωρίς την αστυνομία, μα ήταν πολύ νέο και δεν είχε ακόμη αρκετό ηθικό κύρος για να κάνει σεβαστό ένα επάγγελμα που αναγκαστικά φαινόταν ατιμωτικό στα πρώην μέλη του γένους.
Η ταξική αντίθεση , που πάνω της στηρίζονταν οι κοινωνικοί και πολιτικοί θεσμοί
δεν ήταν πια η αντίθεση ανάμεσα στην αριστοκρατία και τον κοινό λαό, μα η αντίθεση ανάμεσα στους δούλους και στους ελεύθερους, στους κατοίκους με περιορισμένα δικαιώματα, και στους πολίτες. Τον καιρό της ανωτάτης άνθισης
όλοι οι ελεύθεροι πολίτες της Αθήνας μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους,
ήταν περίπου 90.000 άτομα, δίπλα σε αυτούς υπήρχαν 365.000 δούλοι και των δύο φύλων και 45.000 κάτοικοι με περιορισμένα δικαιώματα- ξένοι και απελεύθεροι.
Σε κάθε ενήλικο άρρενα πολίτη αναλογούσαν τουλάχιστο 18 δούλοι και πάνω από δύο κάτοικοι με περιορισμένα δικαιώματα. Ο μεγάλος αριθμός των δούλων εξηγείται από το ότι πολλοί από αυτούς, εργάζονται μαζί σε χειροτεχνίες, σε μεγάλους χώρους και κάτω από την επίβλεψη επιστατών. Με την ανάπτυξη όμως του εμπορίου και της βιοτεχνίας έχουμε συσσώρευση και συγκέντρωση των αγαθών σε λίγα χέρια, εξαθλίωση τη μάζας των ελευθέρων πολιτών που τους έμενε μόνο η εκλογή ¨ή να συναγωνιστούν την εργασία των δούλων με τη χειρωνακτική εργασία, που τη θεωρούσαν και υβριστική και βάναυση και που δεν υποσχόταν και πολλά ή να εξαθλιωθούν. Μέσα στις τοτινές συνθήκες ακολούθησαν αναγκαστικά τον δεύτερο δρόμο κι επειδή αποτελούσαν τον όγκο του πληθυσμού κατάστρεψαν έτσι όλο το Αθηναϊκό κράτος. Δεν κατέστρεψε η δημοκρατία την Αθήνα όπως υποστηρίζουν οι Ευρωπαίοι τσανακογλείφτες και αυλόδουλοι δάσκαλοι, μα η δουλεία, που πρόγραφε την εργασία του ελεύθερου πολίτη.»
Ο ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος γράφει ότι τρις βασικοί παράγοντες συνετέλεσαν στην παρακμή της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι συνεχείς και εξοντωτικοί πόλεμοι, η ηθική κατάπτωση των Αθηναίων και η δουλοκτησία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου