ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΡΗΤΗΣ
ΤΖΟΝ ΠΡΙΣΛΕΥ
Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ
Κριτική Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

Μετάφραση Ζωή Ρηγοπούλου. Σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη.
Σκηνικά κοστούμια Βάλιας Μαργαρίτη. Μουσική Μανώλη Μανουσάκη.
Φωτισμοί Παντελή Πετράκη. Βοηθός σκηνοθέτη Σοφία Χαλαζιά.
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί. Αλέξης Σταυράκης, Αγάπη Μανουρά, Στέλλα Ερμή, Βλάσης Πασιούδης, Δημήτρης Τσιλιφώνης, Δημήρης Αγοράς, Σοφία Χαλαζιά.

Πρεμιέρα της χειμερινής περιόδου έκανε το ΔΗΠΕΘΕΚ, το δικό μας Κρητικό θέατρο
την Παρασκευή 27-11-2009 με το καλύτερο από τα έργα του Τζον Πρίσλευ¨ »Ο επιθεωρητής έρχεται.» Για πρώτη φορά το έργο παίχτηκε το 1946 στο θέατρο «ολντ βικ» του Λονδίνου, αλλά η επίσημη πρώτη δόθηκε το 1945, στην Μόσχα.
Η υπόθεση του έργου αναφέρεται σε μια μεγαλοαστική οικογένεια σε μια επαρχιακή
πόλη της γηραιάς Αλβιώνος, της αυτοκρατορικής Αγγλίας. Την στιγμή την οποία όλοι γιόρταζαν τους αρραβώνες της κόρης του κου Μπέρλιγκ, με τον γιό του ακόμη ισχυρότερου βιομηχάνου κου Κροφτ, σε στιγμές οικογενειακής ευωχίας, καταφθάνει
ο αστυνομικός επιθεωρητής Γκουλ ερευνώντας την αυτοκτονία μιας κοπέλας με καθαρτικό υγρό. Η ατμόσφαιρα χαλάει γίνεται απειλητική επικίνδυνη. Η
έρευνα από τον επιθεωρητή Γκούλ διενεργείται με μεθοδικότητα όπου αποδεικνύει ότι όλα τα μέλη της οικογένειας, με τον ένα η τον άλλο τρόπο συνδέονται με την αυτοκτονία. Όταν δείχνει την φωτογραφία της στον βιομήχανο κο Μπέρλιγκ αυτός αρνείται κατηγορηματικά, ότι την γνωρίζει. Όμως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Σιγά, σιγά ο επιθεωρητής του εκμαιεύει ότι η κοπέλα εργαζόταν στο εργοστάσιο του.
Ήταν μία νέα όμορφη πολύ εργατική και άριστη στην δουλειά της, αλλά είχε το «ελλάττωμα» να είναι συνδικαλίστρια. Ξεσήκωσε τους εργαζόμενους να απεργήσουν για να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας και αυξήσεις στους πενιχρούς μισθούς τους.
Οι εργαζόμενοι δεν άντεξαν για πολύ και η απεργία τους είχε αποτυχία .
Ο βιομήχανος κος Μπέρλιγκ απέλυσε την συνδικαλίστρια μαζί με την ομάδα των συναδέλφων της, οι οποίοι ξεσήκωναν τους εργαζόμενους. η εργάτρια έψαξε αλλού για δουλειά και βρήκε ως πωλήτρια σε πολυκατάστημα. Η χαρά της για την νέα εργασία της δεν κράτησε πολύ. Στο πολυκατάστημα αυτό ήταν πελάτισσες η σύζυγος και η κόρη του βιομήχανου Μπέρλιγκ.. Για ασήμαντο αφορμή και επειδή είχε τα νευράκια της η πλούσια κόρη Σίλα απαίτησε να απολύσουν την άτυχη πωλήτρια. Το κορίτσι γνώρισε σε ένα μπαρ ο γιός του βιομήχανου Κρόφτ, Τζέραλντ Κροφτ και αρραβωνιαστικός της Σίλα Μπέρλιγκ. Χωρίς δουλειά και χρήματα ορφανή από γονείς και χωρίς στέγη εύκολα η φτωχή κοπέλα έπεσε θύμα του πλούσιου γιού του βιομήχανου Κροφτ, όπου την σπίτωσε για μερικούς μήνες, της πούλησε έρωτα της έδωσε μερικά χρήματα για να επιβιώσει, και μετά όταν την γλέντησε και την χόρτασε την βαρέθηκε , και την εγκατέλειψε. Στο μπαρ αυτό την γνώρισε και ο νεαρός βλαστός της οικογένειας Μπέρλιγκ ο Έρικ . Αλκοολικός και αδιάφορος για την ζωή έζησε σε μια οικογένεια μεγαλοαστών που αγάπησαν περισσότερο την εξουσία και το χρήμα από τα παιδιά τους. Ο κυνισμός του πατέρα και η αυταρχικότητα του έσπρωξαν τον Έρικ στο αλκοόλ. Στο μεθύσι του πάνω γνώρισε την εργάτρια, σχετίστηκε για λίγο μαζί της, της έδωσε μερικά χρήματα τα οποία έκλεψε από την επιχείρηση του πατέρα του, και αφού την κατέστησε έγκυο χώρισαν γιατί δεν αγαπιόντουσαν.. Απελπισμένη η κοπέλα χωρίς στέγη και χρήματα πήγε στον φιλανθρωπικό σύλλογο τον οποίο προήδρευε η κυρία Σύμπιλ Μπέρλιγκ .Ζήτησε στήριξή από τον σύλλογο. Όταν η κυρία Μπέρλιγκ ρώτησε να μάθει το όνομα της, της συστήθηκε ως Μέρι Μπέρλιγκ. Η «φιλάνθρωπος» κυρία Μπέρλιγκ θύμωσε γιατί νόμιζε ότι την κορόιδευε και την έδιωξε αβοήθητη. Η κοπέλα απελπισμένη δεν άντεξε την απόρριψη και αυτοκτόνησε με καθαρκτικό υγρό. Με την επίφαση του αστυνομικού θεατρικού έργου ο συγγραφέας παρουσιάζει στην σκηνή την Αστική τάξη της Αγγλίας των αρχών του εικοστού αιώνα. Σκληρή εκμεταλλευτική διεφθαρμένη. Παρουσιάζει τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο οδηγεί σε ηθική κατάπτωση τους εκπροσώπους του. Η πένα του συγγραφέα Τζον Πρίσλευ είναι ένα μαστίγιο εναντίον της Αστικής τάξης της εποχής του. Ευρηματική και πανέξυπνη η σύλληψη του συγγραφέα, να παρουσιάσει ξαφνικά τον αστυνομικό επιθεωρητή για να βγάλει προς τα έξω το ρόλο, και να φανερώσει τις ενοχές των μελών της οικογένειας Μπέρλιγκ. Ίσως να ξεφεύγει λίγο στο σημείο αυτό από τον ρεαλισμό και την αληθοφάνεια.. Δηλαδή να αναρωτιέται ο θεατής πως εμπλέκεται όλη η οικογένεια σε μια αυτοκτονία.; Όμως το έργο δεν ξεφεύγει ούτε κατά μια οξεία από τον στόχο του ο οποίος είναι η κριτική της Αστικής τάξης.
Ο θεατής του έργου θα δει μια σφιχτοδεμένη παράσταση με εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, και με κοστούμια και σκηνικά όπου συμβαδίζουν με το Αγγλικό Αυτοκρατορικό αστικό περιβάλλον της εποχής του.